We reden gisteren aanvankelijk naar Calheta voor de zongarantie, een droge plek op Madeira waar de buien van het noorden niet komen. Daar hebben ze een strand met jachthaven en boulevard, die door betonmuren is omgeven, een betonboulevard met opgespoten stranden van zand uit Marokko.

Weinig romantisch, wanneer je als referentie Câmara de Lobos hebt, inspiratiebron voor schilders en plek voor appartementen met zicht op zee. Je kunt dan beter naar Ponta do Sol gaan om het betongevoel kwijt te raken, en de zon onder zien gaan over de oceaan met kliffen.

Uit Calhete haar betonhaven vandaan vertrekken touroperators waarmee je kunt sportvissen op tonijn en zwaardvis als “Madeira Big Game Fishing’. Dat leek mij machtig om nog eens te doen, de strijd aangaan met zo’n sterke vis op zee als in The Old Man and the Sea van Ernest Hemingway.

Er is een rumstokerij in Calheta, waar ze het sap van suikerriet fermenteerden en distilleerden. Een beetje vergane glorie, waar je niet lang hoeft te blijven hangen. De kerk was er aangekleed met bloemen, omdat het hele eiland in voorbereiding was op het vieren van mijn verjaardag, die toevallig samenvalt met Pinksteren: De Uitstorting van de Heilige Geest.

Leuk om te zien, hoe de tonijn die we gisteren nog zagen hier in moten wordt verkocht, als streekproduct van de Madeirese visserij.In de supermarkt tref je een complete op zichzelf staande vismarkt, waar je tonijnmoten kunt kopen en de black scabbard-diepzeevis, de lokale specialiteit.

We waren enkele minuutjes te laat terug bij de auto, en dan krijg je hier direct een dikke parkeerbon. Politie en parkeerwachten patrouilleren hier continue. Calheta is verder K. Dus tijd om hier weg te gaan naar meer schoonheid, de bon leek symbolisch voor het gevoel dat deze betonbaai nalaat..

Wanneer je dan toch een romantische plek aan zee wilt vinden, daal dan liever af naar Ponta do Sol. Dat heeft een knus centrum met historische aanblik. Hier kun je de zon achter de kliffen zien ondergaan, waar twee watervallen vanaf de zee in donderen. Op een rotspunt is een knalgeel restaurant Sol Poente gevestigd, met het beste terras van Madeira, qua locatie. Alleen wat winderig.

En zo word je dan plots al weer achtenveertig jaar, hier op een subtropisch eiland vergezeld door een mooie dame. Leven is zo beroerd niet, mensen.

• Wil je mij (en Afke) voor mijn verjaardag een kadootje geven, ook om Interessante Tijden in de lucht te houden en gratis toegankelijk, geef dan je euro’s via de stichting die Interessante Tijden ondersteunt: Stichting MW&B. IBAN NL04INGB 0005526038 ovv ‘Rypke’s Verjaardag’

Dan kun je onze decadente levensstijl mooi in stand helpen houden, en als dat geen goed doel is…Het is toch veel leuker om mensen te zien genieten, en jullie te laten meegenieten, dan alweer die zielige zeehondjes te sponsoren of hologige Giro 555-Negertjes met een vlieg op de neus.

Zie ook wat Afke met haar Iphonecamera hier produceert als haar eigen interpretatie van het paradijs op aarde, Ponta do Sol. Als dat voor jullie geen inspiratie is om er ook op uit te gaan, en te genieten. Leven is maar zo kort, en wij moeten ook woensdag alweer terugvliegen naar dat industrieterrein genaamd Nederland.

Na jaren bijbelstudie, contemplatie, gebed en het doordenken van de filosofen ben ik op mijn achtenveertigste bij André Hazes jr. uitgekomen: Leeuf, alsof het je laaaaste dag iiiis, leeuf…