Dwangarbeid in de Groenlach Archipel (1)…

Wanneer Staatsbosbeheer houtsnippers stookt, stijgt ook de stikstofdepositie weer

Vandaag gaat mijn eerste dag dwangarbeid in, en dat zou vervuld moeten worden bij het gesubsidieerde houtkapbedrijf van de Koninklijke Oligarchie Nederland BV: Staatsbosbeheer in het Kuinderbos, genaamd ‘Groepsproject Friesland 2’.

Van een kinderrijk gezin uit, of van Essen kreeg ik nog een Happy Birdday-kaart toegezonden, waarop veel werkplezier werd toegewenst. Humor. Ik weet alleen bij schrijven nog niet wat de exacte locatie is, en wat er precies voor werk moet worden verricht.

Staatsbosbeheer (SBB) kreeg afgelopen jaar liefst 140 miljoen euro subsidie, EN ze verkopen hout op de commerciële markt

Is dat bos kappen in het broedseizoen, omdat de biomassacentrales/klimaatcrematoria moeten blijven draaien op Staatsbosbeheer-hout? Of moet ik het bureau van de boswachter schoonmaken… Ik stuurde de reclassering al meerdere berichten, maar kreeg vooralsnog geen antwoord. Het leek me overigens best leuk, weer even in de natuur werken.

Zo start mijn eerste dag dwangarbeid in de Groenlach Archipel alvast niet volgens de planning. Men wil bij hun overheid dat je zelf je reiskosten betaalt. Ook lijd je schade doordat je geen eigen werk kunt verrichten. In drie en een halve dag had ik ook meerdere artikelen kunnen schrijven en onderzoek kunnen doen.

Dus je wordt ook nog eens veroordeeld voor extra onkosten. En hoe zit het als ik in dat bos door teken word gebeten die de ziekte van Lyme overdragen: Krijg ik dan een passende schadevergoeding? Een goede vriend van ons is jaren arbeidsongeschikt geraakt door Lyme.

Right on…Je kunt me nog steeds gewoon boeken voor lezingen

Ik kreeg een veroordeling voor ‘groepsbelediging’ (dus niet ‘antisemitisme’, zoals Sylvan Schoonhoven in de Telegraaf doet voorkomen voor zijn vriendjes bij de AIVD) en voor het kwetsen van een Leeuwarder stadswacht middels een satirisch stukje op Facebook. Het Openbaar Ministerie had net zo lang in de duizenden teksten van mij gewinkeld tot ze de jodenkaart konden trekken, waarna de OM-officier zichzelf als ‘de beledigde groep’ poneerde.

In een tekst die ik jaaaaren terug eens had geschreven. Het O.M zocht- net als haar subsidiemedia van de MSM/NPO- een stok om een hond mee te slaan.

Blijkbaar zijn er bij de overheid en haar media mensen werkzaam die in mijn werk een bedreiging of obsessie zien. Dat ik ‘kalltgestellt’ moet worden, na eerder al twee gewelddadige arrestaties door te maken. Alsof ik daardoor mijn mond zou houden, in plaats van meer gemotiveerd om de (groene) leugen een leugen te noemen…

Wat hun LNV-ministerie onze vissers flikt, wat ze de boeren flikken, de instituten die ‘wetenschap’ fabriceren om publieke miljarden te stelen, dát zijn de echte criminelen.

Nu nog vrije keuze straks verplicht bijbetalen voor het ‘natuurlijk kapitaal’ van Staatsbosbeheer

Want in de coronatijd met die knotsgekke anderhalvemeter-regel een agent Gestapo noemen, en een stadswacht die vreedzaam koffiedrinkende mensen uit elkaar drijft vergelijken met iemand die joden zou afvoeren… Daarvoor iemand veroordelen, dat zou klein bier zijn. Daarom winkelden ze er de ‘groepsbelediging’ bij, om zo de aanklacht te kunnen verzwaren.

Zo voert Greenpeace ook haar rechtszaken. Met een schot hagel, waarvan er altijd wel een korreltje doel treft.

Dus nu ben ik iemand- met joodse vriendin- die blijkbaar joden zou haten en tegelijk ben ik iemand met een hekel aan nazi’s, die het ‘n’-woord als scheldwoord gebruikt: Om daar óók voor veroordeeld te worden.  Door al die frames raak je alhaast in een identiteitscrisis, maar het antwoord is eigenlijk veel eenvoudiger: Ik ben Rypke Zeilmaker, en val best mee voor wie mij werkelijk kennen wil.  Jonathan Krispijn van Hart voor Humor en Ongehoord Nederland heeft er alvast een heel aardig stukje over geschreven op zijn webzijde.

Wanneer de dwangarbeid misgaat moet ik wekenlang de cel in. Dan gaat er nog meer tijd verloren.

‘Verstoring van de sociale positie’: het RIEC, samenwerkingsverband OM, belastingdiensten, rechterlijke macht, AIVD en regionale/lokale overheden, verenigd in een stichting, even schimmig als de ‘nationaal coördinator terrorisme bestrijding’..

Er zit natuurlijk een serieuze ondertoon aan deze hetze tegen mijn persoon, deze ‘verstoring van de sociale positie en het onaantastbaarheidsimago van de subjecten’.

Sinds hun bestuurlijk kartel het RIEC oprichtte werd de scheiding van machten opgeheven. Met het RIEC plukken ze je er ‘preventief’ uit om je zowel juridisch als economisch te hinderen uit naam van ‘ondermijning’. Dus onschuldig is ook deze media-actie tegen mij allerminst. Ze kunnen ook je economische relaties aanpakken, dat je exposure en inkomsten verliest via guilt by association.

De echte criminelen zitten niet in de gevangenis, maar in het Torentje, ons land en economie verpatsen aan Mr Global. En miljarden smijten om een zinloze oorlog te rekken, bijvoorbeeld omdat Blackrock graag landbouwgrond in de Oekraïne wil.

Daar hebben die ambtenaren van de reclassering overigens niets mee van doen. Dat zijn hele normale en aardige mensen, die gewoon willen dat je afspraken nakomt. Dus begin ik nu om twaalf uur bij de werkschuur. Lekker werken in het staatsbos.

4 Replies to “Dwangarbeid in de Groenlach Archipel (1)…”

  1. Of hij nu in het bos is of te midden van de strijd van de wereld, de ziel van de mens is altijd in staat om naar de grootste hoogten te stijgen, als hij ze wil bereiken….

    Ze hebben je letterlijk het bos in gestuurd…
    om problemen op te lossen 😉

    BlackRock, blackbox…de zwarte Piet uitgedeeld.
    Om het eigen hachie te sparen 🤑

    Gelukkig zie jij door de bomen het bos, het blijven interessante tijden om een boom op te zetten.

    💃

  2. Prachtig dat je als “straf” in een rustgevende omgeving mag werken die je als mens veel rust geeft.

    Het is een goede zaak dat er mensen zijn die waarschuwen voor het gevaar van dictatuur, en hoe die opgebouwd wordt. Het is immers geen publiek geheim dat Nederlandse ambtenaren mede verantwoordelijk waren voor de oorlogsmisdaden die in het verleden plaats vonden door klakkeloos “opdracht is opdracht” uit te voeren.

    Ik raad een ieder aan zich daar eens in te verdiepen door het boek “Boekhouders van de Holocaust, Nederlandse ambtenaren en de collaboratie” van Rob Bakker te lezen.

    Opdracht is geen opdracht meer is één van de belangrijkste uitgangspunten van de Neurenberg principes, artikel vier. Deze principes zijn de uitgangspunten van het Internationaal strafrecht geweest.

    Degene die aan de opbouw van een dictatuur meewerken hebben geen enkel oog voor de kinderen van nu, en de generaties die daar op volgen. Satanisme in pure vorm. Ik raad iedereen dan ook aan om “De Facto Satanism” eens te bekijken van Mark Passio om het bewustzijn te verhogen.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *