De jaarlijkse tientallen miljoenen euro’s steun die fondsenwervende bedrijven als IUCN, Wetlands International en Milieudefensie ontvangen van het Ministerie van Buitenlandse Zaken, de betrokkenheid van Wageningen UR en haar alumni bij alle ‘klimaatoplossingen.’ Met de behoefte aan (subsidie)geld voor de ngo-industrie en haar ‘ontwikkelingshulp’ is de meeste klimaatijver te verklaren, omdat CO2 hun belangrijke aanvullende kredietstroom moet worden.

From Billions to Trillions
Het budget van IUCN bestaat voor 5,8 miljoen euro uit subsidies van het departement Ontwikkelingshulp van Buitenlandse Zaken. Daarnaast geeft het ontwikkelingshulp-departement (European Development Fund) van de Europese Unie ze nog 2,8 miljoen euro, vanwege 1 of ander associatieverdrag met Derde Wereld-landen COFED. En de Postcode Loterij lapt er jaarlijks een kleine 2 miljoen euro bij.

Terwijl IUCN zich profileert met behoud van wilde dieren, krijgen ze voor het tegengaan van illegale wildlife-handel een paar tienduizendjes. Van 2017 tot 2020 kreeg IUCN een slordige zeventien miljoen euro, te besteden aan projecten op en onder de evenaar. IUCN past zo naadloos in het bredere ngo-portfolio dat aan dat ministerie haar miljoeneninfuus hangt, zoals HIVOS, OXFAM.

Het Nederlandse Ministerie van Buitenlandse Zaken, ontwikkelingshulp was zelf deelnemer aan de ‘From Billions to Trillions’-conferentie in Addis Abbeba in 2015. De schaal van ontwikkelingshulp zou moeten verduizendvoudigd, van miljarden toen naar biljoenen, dus duizenden miljarden in 2030.

Dat kan door de belastingdruk op te voeren, en door verkapte belastingmaatregelen. Dus door wetgeving te installeren die de nu nog ‘vrijwillige’ carbonmarkets tot verplichting maakt. Zoals je nu al ongevraagd ‘klimaatneutraal’ een pakket toegezonden krijgt, waar de meerkosten van CO2-compensatie in de bezorging al zijn verwerkt.

Die conferentie leidde ondermeer tot het ‘Addis Tax Initiative’, een denkwijze ondersteund door de Wereldbank om het ophalen van belastinggeld ook in derde wereldlanden te kunnen opschroeven. Daarnaast moet vooral erg veel geld komen uit wat ze bij de ngo-industrie ‘het noorden’ noemen, die financier van ‘het zuiden’ moet worden. Dat, die kapitaalherverdeling is al sinds ‘Our Common Future’ van Gro Harlem Brundtland een motor achter ‘verduurzaming.

Het Noorden zou met een twee procent groei het Zuiden helpen opstoten in de socialistische vaart der centraal plangeleide volkeren. De functie van Westerse ngo’s in ontwikkelingslanden is vooral van strategische aard. Westerse landen houden zo een voet tussen de deur in grondstofrijke regio’s. Zie daartoe ook Elaine Dewar’s ‘A Cloak of Green’…

Tien miljard euro extra per jaar in Co2-Aflaten
Met de plicht voor alle EU-landen om voor 2030 liefst 55% van je CO2-emissies weg te poetsen met een Fit for 55-package, in combinatie met de ETS-emissiehandel maakte Timmermans met steun van het CDA/EPP de weg vrij voor een massieve handel in hete lucht.

Niemand kan zonder fossiele brandstoffen of met de helft minder fossiele brandstoffen voor 2030 zijn bedrijf open houden. Dus moet je die tonnen afkopen, wat je doet via projecten op locaties met goedkope grond. In Nederland moet je jaarlijks 100 miljoen ton CO2 wegkopen om ‘fit for 55’ te zijn, wanneer er nog een slordige 200 Megaton CO2 is weg te werken.

Is er nog 160 Megaton op de CO2-balans over (bij Net Zero in 2050), dan moet je dus een slordige 80 miljoen ton CO2 per jaar zien weg te werken in 2030.

Bij een door PWC en PBL voorziene CO2-tonprijs van 120 euro, ontstaat er plots een druk tot Nederlandse CO2-aflatenhandel, een Carbon Market ter waarde van 80 miljoen maal 120 = 9,6 miljard euro per jaar extra. Een geïnformeerde gissing, maar het zegt iets over de ordegrootte waarover je praat.

Dat is evenveel als de aardgasbaten eerder opbrachten. Plots is het budget voor ontwikkelingshulp weer wat miljardjes rijker. Want waar compenseer je de CO2-zonden? Op goedkope grond. Bijvoorbeeld in ontwikkelingslanden, waar je ministerie met ngo’s actief is.

Bedenk dat de bekendste CO2-calculator, de CO2-voetafdruk, Ecological Footprint vanaf dag 1 al je CO2-zonden omrekent in Hectares. Uitspraken als ‘we hebben twee aardes nodig’ zijn op de aanname gebaseerd: Dat je alleen CO2 compenseert door elders hectares boompjes te planten, dus via de meest ruimte-intensieve wijze van CO2-mitigatie. Je kunt ook een kerncentrale in Friesland bouwen, ben je met tweehonderd voetbalvelden al een heel eind en spaar je ten opzichte van een kolencentrale vijf megaton CO2 per jaar.

Wat houdt die bomenplant anders in, dan dat je ergens een Carbon Company of NGO hectares goedkope grond laat opkopen?

Waar ligt die goedkope grond? Op verlaten landbouwgronden in Zuid Europa en natuurlijk ook in ‘het zuiden’, dus derdewereldlanden. Hoe goedkoper de grond, hoe goedkoper je die ton CO2 ergens wegwerkt.

REDD+ moest het bos in derde wereld redden
En zo komen we even bij dit project van het deze week besproken Wetlands International in Indonesië. Ze pompen CO2-compensatiegeld in een Indonesisch veenmoeras, in de hoop dat dit vervolgens niet ontgonnen wordt. Dat doen ze met de CO2-certificeerder Permian Global, een zogenaamd REDD+-project.

REDD+ staat voor Reducing Emissins from Deforestation & Degradation in Developing Countries, een VN-initiatief.

Je betaalt de lokale bevolking dan om hun moeras in stand te houden en hun primitieve oneconomische leefwijze. Op die wijze werd ook het REDD+-mechanisme bedacht. Lokale bevolking betalen met afkoopgeld om het bos niet te kappen maar te laten staan. Dat niks doen alsnog geld oplevert, zodat de Orang Oetan in het bos kan blijven leven.

En zolang die derdewereld-mensen niks doen, stoten ze ook geen CO2 uit. Dus je betaalt op deze wijze mensen rond de evenaar om achter te blijven.

Zoals ik al tot vervelens toe herhaalde, de Green Deal van Fransie Timmermans is niets dan een manier om duizenden miljarden euro’s los te peuteren uit naam van CO2-reductie. Een kapitaaloverdracht met ‘het klimaat’ als stok achter de deur. Zo ‘linkse’ partijen traditioneel warm voorstander zijn, dan is dat vooral omdat zij werkzaam zijn in de sectoren – zoals de ontwikkelingshulp- die met CO2-kredieten hun handeltje in de hete lucht proberen te houden.

En de voetafdruk-calculator is een pseudo-wetenschappelijke wijze om ‘klimaat’ direct te koppelen aan (op te kopen) landoppervlak. Net als ‘biodiversiteit’…Wat is daarnaast ook goedkope grond? Wanneer de rijksoverheid met 30 miljard euro uit een ‘landbouwakkoord’ uit naam van stikstof duizenden hectares boerengrond uit agrarische productie wegkoopt.

Daar kunnen groene clubs en Wageningen Climate Solutions dan ook uit naam van ‘klimaatadaptatie’ en CO2-opslag aan de slag.

Bedrijven die op de nu nog ‘vrijwillige’ CO2-markt opereren zijn er al zat in Nedeland. Zoals het Fair Climate Fund en andere clubs gevestigd aan de Milieustraat in Utrecht, de Arthur van Schendelstraat, de Climate Neutral Group bij Utrecht CS ontstaan uit de in Wageningen gestartte Klimaatneutraal Groep waar Trees for Travel uit ontsproot;

Andermaal, De Koninklijke Oligarchie Nederland BV is hier 1 van de voorlopers in sinds de jaren ’90. Het klimaatindustrieel complex was vanaf dag 1 maar op twee dingen gericht: geld en grond.(stoffen) Zoals al die eeuwen daarvoor, maar dan onder andere dekmantel.

Zoals ‘het ware geloof brengen’, met missionarissen, nu niet van de katholieke maar de Groene Kerk.

• Steun mijn belangrijke onderzoekswerk via een donatie aan Stichting MW&B. IBAN NL04INGB 0005526038 ovv ‘Rypke’, en help zo mee het klimaatindustrieel complex te ontmantelen met voor iedereen toegankelijke informatievoorziening.

We werken ook aan een soort lidmaatschaps-constructie want ik snap ook best wanneer je al dat gebedel van ‘alternatieve’ media beu bent. Ik geef ze zelf ook nooit iets. 🙂