Bron: Finance for Biodiversity
In het Willibrordus Business Centre (WBC) aan de Kennemerlaan 464 in Heiloo zit sinds 2020 de stichting Finance For Biodiversity gevestigd, samen met het consultingbedrijf Nextgreen van voormalig RVO-ambtenaar Anne-Marie Bor. Het zijn beide clubs die azen op de inkomsten die via wettelijke verplichtingen uit de Green Deal voortkomen van Frans Timmermans.
Met financiering van het filantropievehikel van de familie Brenninkmeijer, Porticus produceren zij rapporten die de weg vrij maken voor ‘biodiversity-offsetting’ door de financiële industrie.
Daarmee zitten ze op 1 lijn met de in 2019 opgerichte Zwitserse stichting Naturefinance van WEF-bestuurder, oud-president van WWF-internationaal en eigenaar van farmagigant Roche André Hoffmann, en zijn filantropische Mava Foundation.
Via de OECD komt het werk van PBL op internaitonale bordjes
Bankiers doen Biodiversiteitgelofte
Dikke kans dus dat de stichting in Heiloo geinitieerd is door 1 van de Brenninkmeijers, zij claimen van oorsprong katholiek te zijn. Tot het materialisme bekeerde katholieken die Aarde aanbidden ruilden Soli Deo Gloria (SDG) in voor Sustainable Development Goals. (SDG)
De inkt van mijn publicatie voor De Andere Krant over de EU-Natuurherstelwet als juridisch verdienmodel voor ‘biodiversiteit via CO2-credits droogt maar net op, komende zaterdag te lezen. Die wet maakt de weg vrij voor een fusie tussen ‘klimaatbeleid’ en ‘biodiversiteit’, doordat je van beide aflaten kunt gaan kopen. En die aflaten komen uiteindelijk neer op 1 noemer: Hectares grond, via de CO2-kredietweg.
En dan schreef je het nog maar net, krijg je via-via dit initiatief in de schoot geworpen.
Finance for Biodiversity bindt zoveel mogelijk partijen uit de geldindustrie aan zich via een zogenaamde ‘Finance for Biodiversity Pledge‘ als evenknie van een Climate Plegde, en de grote private (ABN) en publieke banken (NWB) zijn allen ondertekenaar sinds 2020. Bankiers voor biodiversiteit dus en het wollige proza is eender aan ‘klimaat’:
committed to collaborating, engaging, assessing their own biodiversity impact, setting targets and reporting on biodiversity matters by 2024.
Zo komt hij bij het OECD
Goedkope grond opkopen voor CO2/biodiversiteit/iets groenigs
Oftewel, de opmaat voor een groen-sociale kredietscore voor het bedrijfsleven, ook bekend als ESG. Nu is het bij de CO2-zwendel vaak eenvoudig om je zonden te berekenen. Je energieverbruik kun je eenvoudig omrekenen in tonnen CO2 per jaar. Voor 2030 moet je van Frans Timmermans daarvan 55% wegmoffelen.
Dat doen mensen via Green Choice bijvoorbeeld door ‘groen’ aardgas in te kopen, dat is gas waarvan de berekende CO2-productie na verbranding is afgekocht via bomenplant op hectares goedkope grond. Van een hectare bos kun je uitrekenen hoeveel CO2 die boompjes opslorpen door te doen, wat ze al duizenden jaren doen: Groeien. Dat bos planten ze meestal op grond in derde wereldlanden.Maar ook verlaten landbouwgronden in Oost en Zuid Europa raken in trek bij Carbon Companies die zich op de compensatiemarkt begeven.
Of ze betalen inboorlingen om bos en moeras met rust te laten, zoals de Carbon-dealer Permian Global doet in Indonesie samen met Wetlands International.
Je kunt ook investeren in een ‘groen’ energieproject dat op papier CO2-tonnen bespaart, zoals Windpark Fryslân van Anne de Groot in Natura 2000-gebied en vogeltrekgebied IJsselmeer en PKB-gebied Waddenzee. Zij sparen op papier tonnen CO2 uit, jij koopt die tonnen CO2 in om in je ESG-boekhouding zondenvrij te zijn.
MSA! bij Finance for Biodiversity
MSA! Mean Species Abundance!
Maar nu biodiversiteit-offsetting. Dit is een ander verhaal, want hoe kun je nu berekenen hoeveel soorten en populaties van soorten er verdwijnen door je bedrijfsactiviteit, of nog vager- door je beleggingen? De vraag stellen is hem beantwoorden: Nee dat kan niet in die nauwkeurigheid zo precies.
Tenzij je voor het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) werkt, of hebt gewerkt. Want het PBL is de hofleverancier van zogeheten ‘beleidsrelevante’ wetenschap. Dat is wetenschap die je op bestelling van beleidsmakers fabriceert en waarbij je- indien nodig- de realiteit aanpast op de beleidswens. Of je kloot gewoon wat met rekenmethodes en laat vrij simpele beweringen met ingewikkelde rekenmodellen op echte wetenschap lijken.
Zodat leken/journalisten/politici denken ‘ik snap er niks van dus het zal wel heel knap zijn en waar’…
De mensen die mijn rapport Sjoemelnatuur lazen, weten nu al waar ik naartoe ga: De MSA-biodiversiteitindicator, ontworpen door Robert Alkemade en Arjan van Hinsberg van PBL. MSA betekent ‘mean species abundance’, maar de indicator rekent met niet 1 soort of populatie. Het enige dat MSA doet is (een schatting van veranderd) landgebruik sinds 1700 in hectares omdopen tot ‘verlies van biodiversiteit’, gebaseerd op het HYDE-model van Klein Goldewijk.
Sjoemelnatuur (2015), zie hier het volledige onderzoek bij SMWB
Zo zou er in Nederland nog maar 15% ‘biodiversiteit’ over zijn in 2010. Waarom? Omdat het landoppervlak aan officieel natuurgebied en bosgebied volgens het CBS in 2010 ongeveer 15 procent zou bedragen. Dus: landoppervlak waar geen mensen aan zitten, ook woestijn en kale ijskappen = 100% biodiversiteit. Land door mensen bewerkt sinds 1700 = ‘biodiversiteitsverlies’.
En hier komt nu ‘Finance For Biodiversity’ om de hoek kijken. Bankiers en beleggers hebben een simpele indicator nodig, die hun biodiversiteitzonden net als de CO2-zonden direct kan omrekenen in een ‘footprint’ te meten in hectares gecompenseerde ‘biodiversiteit’. De ‘Guide on Biodiversity Measurment Approaches‘ 2022 van Finance for Biodiversity haalt die MSA-indicator van stal.
En wie was hiervan de hoofdauteur? Iris Hertog, ze wil aangesproken worden met She/Her en werkte in 2017 nog bij het Planbureau voor de Leefomgeving.
Weer een episode van de soap serie ‘Een drol per hectare brengt de wereld in gevaar’
Ik weet niet of je de getallen eerder hebt vermeld maar het zou interessant wezen om de monetaire aflaat opbrengst voor een hectare braakliggend of “natuur gebeid” alsof je de natuur kan afpalen en de eigen tuin geen natuur is van verschillende types grond in te zien. Stel je heb een grote tuin met wat bomen zoals rond een oude Abdij. Of wat hectare bossen /land/grote tuin/ pretpark in privébezit. Als die modellen zo nauwkeurig zijn dan moet de CO2 of andere absorptie heel snel berekend kunnen worden. Wat je dan via een jaarlijkse aftrek kan terugvorderen. Zodoende zou een boer zijn huis kunnen verkopen. Riant gaan wonen en inkomsten via deze filosofie kunnen vangen, plus huur via lease contracten met zonnecollector en wind turbine boeren de Solar and Wind farmers met hun techno cows. Tevens de stedelingen met een riante tuin ook kunnen reduceren op hun rekeningen. Neem aan dat dat nu net niet de bedoeling is en daar of nog een gat in de markt zit of reeds afgeschermd is met allerlei definities. En uiteraard niet vergeten om de geschatte Carbon footprint om deze technologie van delfstof tot transport en Manpower om het te productief te maken ook te belasten. Ook de uitstoot voor de aanleg of het her omtoveren naar een eerdere staat. Geen probleem toch met die nauwkeurige modellen? Intuïtief voel ik dat een bedrijf als Boskalis alleen al een groot deel van Afrika nodig heeft om al die uitstoot van diesel plus ruwe stookolie van de baggerschepen en de bulldozers te compenseren. Kwestie van even je bedrijf in een ander land te laten registreren waar men er niet aan meedoet of het niet zo extreem benadert net als met de scheepvaart. Zwem je overal tussendoor en kan je ter plekke blijven uitstoten. Ik vind deze argumenten om van eigen land terug te vangen of te verhuren wel mooi maar je keurt dan het narratief goed en heeft de goochelaar je genept.
Door jouw inzichten en je BS detectie voelsprieten lijkt het wel een goedkope soapserie weke veel geld kost om in productie te brengen maar uiteindelijk winstgevend is op het langere termijn. En tja wie zijn geld investeren ze eigenlijk? Laten we het geld nemen van diegene die we willen melken. Wel geniaal dat moet ik toegeven.
Ze zien/creëren een muis en springen op de stoel maar de Olifant ernaast wordt genegeerd.. Of maken van een muis een Olifant en denken dat de werkelijke Olifant
met de naam Smarty door het kattenluik uit het zicht kan ontsnappen. Als we maar net doen of deze er niet is als er onverwacht iemand op bezoek komt die nog geen zand in zijn ogen heeft. Het wordt inmiddels via jouw zo inzichtelijk dat het een tragische comedy gaat worden. Een beetje als die cartoon met de Coyote en de Roadrunner. Smoes smoes smoes ok dat doen en dan Miep Miep komt Rypke een nuchter iemand of een ander die weet wat de coyote van plan is , voorbij stuiven. en roet in het eten gooit. Daarna weer volhardend back to the drawing board.
Het zou me niets verbazen volgens wat ik op deze site leer . Dat een bank in Nederland of een andere aflaat beheerder een stuk Indonesië of Afrika als aflaat grond aan meerdere bedrijven aansmeert. Vervolgens een andere Bank in een ander land met hetzelfde stuk grond dezelfde truc uithaalt. Met als gevolg laten we het even netjes houden dit land minimaal dertig keer meer CO2 absorbeert via de handel en tussenhandel dan het ooit praktisch mogelijk zou zijn. Ik denk dat bedoeld wordt met Parallelle realiteit van sommige wetenschappers en filosofen. .
MSA ‘Mean Species Abundance’ is een mooi voorbeeld van dubbelspraak.
Het woordje ‘mean’ heeft vele betekenissen en hier suggereert het de betekenis van ‘gemiddeld’, terwijl het ook de betekenis kan hebben van ‘laag’, ‘verachtelijk’, vuig’, ‘schriel’, ‘gierig’, ‘krenterig’ of ‘gering’. Het zijn tenslotte de multinationals met de hoogste macht, die geen reet geven om het milieu en de grootste vervuilers zijn. (CO2, PFAS, kwik, asbest, Litium, Cadmium, plastics, etc.)
Abundance heeft drie betekenissen: ‘overvloed’ (aantal/hoeveelheid), ‘menigte’ (groep, massa) of ‘onbekrompenheid’ (grootsheid, brede opvatting)
Omdat MSA dus van alles kan betekenen, heeft het geen enkele expliciete betekenis. Behalve als je er aanstoot aan neemt, door er invulling aan te geven vanuit je eigen opvatting. Net zoals dat ook gebeurt bij de programmering van burgers via de main stream media. We vullen de (opzettelijk opengelaten) gaten zelf in.
En zo komt een ‘tacit agreement’ tot stand; een stilzwijgende overeenstemming in vrije wilsverklaring, zonder dat de mens zich daarvan bewust is.
In de Engelse taal is het erg makkelijk om communicatie misleidend te gebruiken. Neem alleen al het verschil van definities tussen de ‘Oxford English Dictionary’ en ‘Black’s Law dictionary’. ChatGPT kan daar een nieuw boek over vol schrijven!
Behalve als slaaf, worden we ook gehouden in een andere denkwereld en zelfs in een andere jurisdictie, dan we zelf vermoeden.
Om vrij te zijn, dien je bewust te zijn van de werkelijkheid en correct taalgebruik.
De term ‘Finance For Biodiversity’ zegt iets waardoor mensen hun portemonnee voelen. Dan vullen deze mensen automatisch hun gedachte in: “CO2 = geld?”. Maar tegen welke prijs?
Niet voor niets wordt de Engelse taal gebruikt voor de Europese wetgeving.
We worden bestookt met woordendiaree en zelf proberen we er een puntje aan te boetseren.
Wie echt wil, kan zelf wel ‘in abundance’ een vers gedraaide dampende bolus produceren als voedingsbodem t.b.v. “de” gemiddelde biodiversiteit.
En dan vergeten dat je smart toilet van de Firma Muzzert. ( Disclaimer enige vergelijking met bestaande of historische figuren moet als puur toevallig gezien worden) je allang verraden heeft voordat je doorgespoeld hebt.