Ik nam hier al regelmatig de Mean Species Abundance (MSA) op de korrel van het Planbureau voor de Leefomgeving. Het blijkt nu dat het PBL die MSA- de biodiversikeizer zonder kleren- is blijven gebruiken, ondanks mijn eerdere publicatie Sjoemelnatuur. Sterker nog, die MSA is enkel in belang gegroeid.

Zelfs De Nederlandse Bank gebruikt MSA om bedrijven een natuurschuld aan te praten, een ‘biodiversiteitfootprint’ naast de CO2-footprint. Alsof CO2 en de variatie in soorten eigenlijk 1 en het zelfde ding zijn, uit te drukken in door bankiers te roven hectares land, en los van de vraag wat daar dan daadwerkelijk leeft. Komende Zaterdag kun je daarover meer lezen in De Andere Krant.

Global Biodiversity Outlook 4
In 2019 publiceerden PBL-medewerkers een nieuwe versie van hun Globio-model (global biodiversity outlook) in Global Change Biology, waarin de zelfde suggestie wordt gewekt: Dat ze het ‘verlies’ meten van iets dat in werkelijkheid echt zou bestaan. Dat is ook de suggestie die de naam ‘species abundance’ wekt. Terwijl dit een product van de eigen PBL-aannames is en het ideologisch geladen concept ‘natuurlijkheid’. Niettemin gebrukt het rapport Indebted to Nature van De Nederlandse Bank samen met PBL nu die MSA.

En de RVO verwijst weer naar dat rapport in ‘Mapping financial flows to Biodiversity’ (2021), waar de Wereldbank al met ‘Mapping Finance for Nature‘ een gelijke exercitie bedreef’

Je kunt dat met hun eigen overzichtskaartje ook direct zien, met een overzicht van MSA-scores in 2015. Groenland is helemaal donkergroen, dus met bijna 100 MSA-biodiversiteit. Maar op die kale en koude ijskap leven nauwelijks plant- en diersoorten. Ze meten daar dus 100 procent van iets dat niet ‘echt’ bestaat, 100 procent ‘natuurlijkheid’, los van de vraag hoeveel soorten en populaties daarvan er leven.

Sterker nog: hoe meer ijs er verdwijnt op Groenland, hoe meer plant en diersoorten er kunnen leven. Een zelfde geldt voor een 100% ‘natuurlijke’ woestijn. Irrigeer de woestijn, en hij verliest al snel MSA-biodiversiteit, oftewel ‘natuurlijkheid.’ Maar een woestijn die zal bloeien als een roos heeft aanmerkelijk meer plant- en diersoorten te huisvesten.

Zo krijg je dus de idiotie, dat een megasoortenrijk regenwoud dat nog niet gekapt is, de zelfde MSA-score krijgt, als een kale ijsvlakte. En dat je dat dan een maat voor ‘biodiversiteit’ noemt. Terwijl een berggebied waar een gletsjer verdwijnt door uitbreiding van zowel de boomgrens als de alpenweide dan MEER soorten krijgt.

De MSA zweeft dus geheel los van de realiteit, wanneer je biodiversiteit zou meten als populatietrends van echt bestaande soorten in een concreet aanwijsbaar gebied. Een andere discussie is natuurlijk of de natuur er overal mooier op wordt. Nee, in Nederland allerminst. De natuurontwikkelindustrie heeft met haar stelselmatige verschralingsbeheer vele oude landbouwgronden zo verarmd, dat er bijna niks meer groeien wil door de rampzalig lage productiviteit.  Of je krijgt die distelvelden met ganzenplagen en imitatie-oerossen.

Bedenk dat Natuurmonumenten wel 20 procent van haar om niet verkregen grond ook weer terugverpacht aan (vee)boeren.

Zie daarover ook de video die oud-journalist en nu bioboer Marcel van Silfhout maakte met Indepen. Terwijl je juist met bemesting, zonder kunstmest en een rem op pesticidengebruik de natuurlijke rijkdom een enorme duw geeft. Bloemenvelden, insecten, dubbele disco!

Niettemin: in de MSA-biodiversiteit van het PBL zou de soortenrijke akker van Van Silfhout 0,1 scoren, dus zeg maar een 1 op de schaal van 10. Omdat zij roepen dat iedere tot akker geconverteerde ‘wildernis’ automatisch een verlies veronderstelt van 90 procent van niet bestaande noch gemeten ‘soorten’/

Uienpellen bij MSA
Kortom: de MSA-biodiversiteit van het PBL voldoet aan de vier basisregels voor wetenschappelijk bedrog: de baseline is bullshit, het is garbadge in/out, het is valse concreetheid (aggregaat en iets dat niet echt bestaat presenteren als natuurlijk fenomeen) en het is kersenplukken. Er lijkt dus sprake van intentioneel bedrog. PBL bouwt een buitengewoon complex model met allerlei figuren en aannames te bouwen rond een lege huls van ‘natuurlijkheid’.

Maar ga je de MSA-ui pellen dan blijft er uiteindelijk niks over. En nee, ze meten ook niet de invloed van ‘klimaatverandering’ en ‘nitrogen’ op natuur. Dat KUN je namelijk helemaal niet direct meten. Het enige dat ze deden was in hun Globio Database shoppen in 312 lukraak verzamelde studies. (kersenplukken) Waarvan drie in Nederland werden uitgevoerd, twee over de invloed van een snelweg op een zangvogel uitgevoerd door Ruud Foppen. (nu Sovon)

Niettemin werd de MSA in Nederland voor de lobby van die natuurontwikkelindustrie gebruikt door het PBL, zodat de meest geciteerde claim ‘85% verlies van biodiversiteit/15% over, hekkensluiter van Europa’ door Natuurmonumenten, WNF en iedereen te pas onpas werd herhaald.

Ook de onderzoeksmiljonairs Han Olff (nu wetenschappelijke adviesraad WNF) en Theunis Piersma verwezen naar de MSA in een stuk in de Levende Natuur in hun bedeltocht om aandacht en meer onderzoeksmiljoenen.

Het geeft nog eens aan wat voor lage waarheidsstandaarden ecologen hebben, zolang iets in het eigen straatje past. Van NIOO-ecoloog- nu FD-journalist- Stijn van Gils hoorde ik dat zij Sjoemelnatuur op het NIOO-KNAW hadden besproken, met ecoloog Steven de Bie. Hun conclusie was vooral ‘Het PBL is toch een gezaghebbend instituut’ en ‘we vonden het zo jammer omdat die 85% zo’n bruikbaar getal was’.

Triodos
En hier komen we uiteindelijk uit bij Steven de Bie, de bioloog die decennialang voor Shell werkte als biodiversiteitsmanager, maar die ook voor de NIOO-KNAW in Wageningen werkzaam was.  Die richtte afgelopen september nu zijn eigen stichting op voor habitatbankieren: De Stichting Nationale Biodiversiteitsbank. Samen met medebestuurder Hans van Warmenhoven, deed hij al in 2012 voor consultingclub van Jan Paul van Soest, De Gemeynt een vooronderzoek over Habitatbankieren.

Nu werken ze allebeide voor De Gemeynt. En hun club wordt gefinancierd door het Veluwefonds (van de erven van Lambert Hooghordel) en medegefinancierd door de Triodos Foundation van de Triodosbank. Dat is de zelfde stichting die ook alarmerende studies financiert over de teloorgang van het insectenleven in Nederland.

En zo lijkt de cirkel alweer rond. Het PBL gebruikt de MSA nog steeds in haar publieksvoorlichting in een iets aangepaste 2016-versie dan die in het bedrog uit 2013.