Er blijkt niet zozeer sprake te zijn van een ‘Biodiversity Finance Gap’, als van een Conservation Effectivity Gap. Dat toont de vergelijking van de jaarverslagen van WWF-international uit 2020 en 2000 met de scores uit de Living Planet Index (LPI) uit hun jaarlijkse Living Planet Report.

Het inkomen van WWF-Internationaal steeg van 333 miljoen dollar naar 888 miljoen euro (977 miljoen dollar, bij wisselkoers 1:1,1 in 2020) in de periode 2000-2020, een stijging van 68 %. Tegelijk nam de populatiegrootte van soorten die WWF zegt te beschermen verder af met 35% naar 68%, een verdubbeling ten opzichte van het jaar 2000.

Ineffectief volgens eigen gegevens
In 2000 onder voorzitterschap van Ruud Lubbers claimde WWF dat volgens hun LPI de populatiegrootte van soorten die zij claimen te beschermen afnam met 33% ten opzichte van 1970, in haar Living Planet Report 2000. In 2020 sloegen ze alarm, de afname was 68%, dus nog eens 35% erger. Dus bij een inkomensstijging sinds 1970 van bijna 100 procent in 50 jaar, dalen de populatiegroottes van soorten die WWF zegt te beschermen met 68%.

Zou je als doorsneebedrijf met zulke jaarcijfers aankomen, wat zouden de aandeelhouders dan met de CEO doen? Dat je als bank dubbel investeert in een bedrijf dat daarmee vervolgens 68% verliezen maakt. Bij het WWF geven ze dan nóg meer geld, en moet er nog meer subsidie bij vanuit de illusie dat dit ooit enig positief effect zal hebben op het beleden doel.

Volgens de eigen gegevens is het Wereld Natuur Fonds dus volstrekt ineffectief in het doen wat zij beweren te doen: de bescherming van dieren in verre landen- met name in Afrika- waarmee zij adverteren voor hun omvangrijke fondsenwerving.

Er is dus geen enkele aanwijzing, dat meer geld voor het WWF leidt tot een toename van de populaties van soorten die zij beschermen. En dan vooral in Afrika, waar volgens hun LPI-index een gemiddelde populatiecrash van 65 procent zou hebben plaatsgevonden bij de soorten die WWF claimt te beschermen. in Zuid Amerika waar WWF verder actief is, zou een populatiecrash van 95% hebben plaatsgevonden.

Daarmee is er bij het WWF dus niets veranderd, sinds ik Het Wereld Bestuur Fonds uitbracht in 2012. In 1961 bij de oprichting van het WWF door Bernhard van O.,  Prins Philip, Godfrey Rockefeller en Luc Hofmann van farmagigant Roche (groot geworden door mensen Valium-verslaafd te maken) riepen ze dat de zwarte neushoorn uitstierf tenzij we nu…

En in 2012 riepen ze alweer dat de zwarte neushoorn uitsterft, tenzij we.. Toen riepen ze dat het ‘leven halveert’, terwijl ik nog nooit een halve wolf of rund zag lopen. Ze bedoelden toen in 2012 dat volgens hun LPI-index de gemiddelde populatie-afname van soorten die WWF claimt te beschermen liefst 50 procent was.

Nu is die LPI-index net als de ‘Ecologische Voetafdruk’ (‘we hebben twee aardes nodig’…)waar ze jaarlijks de noodtoestand adverteren samen met het Ecological Footprint Network een klassiek gevalletje pseudo-wetenschap. Het is een zogenaamd aggregaat, een optelsom van appels en peren waarna je een trend fabriceert in ‘fruitoogst’.. Je presenteert dan iets als ‘echt bestaand in de natuur’, terwijl je getal een statistische fabricage is die niet bestaat in het eggie.

Terwijl – BIJ WIJZE VAN SPREKEN- de krimp van de appeloogst in de Betuwe natuurlijk een totaal andere oorzaak kan hebben dan de trend in de aardappeloogst op de Friese klei, of de teelt van kiwi’s in Nieuw Zeeland. Zo geldt dat ook bij diersoorten. De kiekendief die op Texel leeft, heeft weer met hele andere omstandigheden te maken dan de kameel in de Sahara.

De LPI is dus samen met de Ecologische Voetafdruk ontwikkeld om een universele oorzaak te suggereren van ‘iets’ dat heel vreselijk slechter wordt, ‘iets’ dat in werkelijkheid niet bestaat, gecondenseerd tot een psychologisch effect: Schuldgevoel.

Greenwash Inc.
Een belangrijke oorzaak kan zijn dat er bij het WWF zoveel aan zovele strijkstokken blijft hangen. Neem enkel het (top)salaris van de WWF-UK directeur, die gemiddeld tussen de 4 ton en zeven ton Britse ponden binnenharkt. Daarnaast lijkt het WWF meer een vehikel van corporate belangen van de regeringen, multinationals en banken waarvoor zij geld witwassen onder de vlag van ‘groen’, gesmeerd met oliedollars. Momenteel is de oud-CEO van Coca Cola president van WWF, daarvoor was iemand van de Deutsche Bank de WWF-president. (Pavan Sukhdev)

In 2000 zie je in de raad van commissarissen ook oliemaatschappijen terugkomen uit Saudi Arabië en de bankenmaffia van JP Morgan Chase. Eigenlijk is dat al het geval sinds Prins Lockheedaffaire bis Zum Aussendentürwippen von Bisterfeldt er de scepter zwaaide. Na zijn gedwongen aftreden in 1976 als WWF-president (sinds 1961) nam Shell-president John Loudon het stokje over, de adviseur van David Rockefeller bij zijn Manhattan Chase Bank.

Mr Earth Charter die ook commissaris was bij het WWF, Maurice Strong was eerder de baas van een Canadese firma in teerzandolie.

De ineffectiviteit van het WWF bij natuurbescherming komt ook doordat ze eigenlijk geen natuurgebied beschermen. Ze zijn een marketingbedrijf, dat de meest omslachtige wijze van natuurbescherming tot hoofddoel heeft gemaakt: Campagnes tegen betaalbare en betrouwbare energievoorziening uit olie en gas, CO2-politiek. Voor het campagnevoeren tegen betaalbare energie in de Derde Wereld gaf het Ministerie van Buitenlandse Zaken deze campagnemiljonairs nog weer eens vijf en vijftig miljoen euro subsidie.

In Nederland plaatste het WNF abri’s die beweerden dat je ijsberen beschermt met windmolens in Nederland. Op die wijze is natuurbescherming via de CO2-weg ook de meest dure en ineffectieve manier. Immers, de 0,00036 graden theoretische klimaatwinst die Rob Jetten’s 34 miljard euro kostende klimaatfonds geeft, die kon je ook besteden om twee maal de ecologische hoofdstructuur te realiseren, zodat half Nederland een natuurgebied zou worden.

Mensen wonnen vroeger lampenolie uit walvissen en uit diepzeehaaien, maar daarmee staakten ze toen een alternatief beschikbaar kwam: fossiele brandstoffen. Dankzij fossiele brandstoffen en kernenergie heb je een fractie nodig van het landgebruik dat ‘duurzaam’ nodig heeft. Een kerncentrale heeft een factor 200 minder land nodig, dan een windfarm dat op wisselvallige wijze het zelfde vermogen levert. Het WWF is tegen kernenergie.

Blijkbaar willen hun olieboeren zowel aan olie en gas verdienen als aan het verbrandingsproduct CO2.

Natuursector verwereldnatuurfondst
Overigens gaat het inderdaad steeds slechter met de integriteit van natuurclubs in Nederland. Ze zijn steeds verder Verwereldnatuurfondst tot marketingbureaus en fondsenwervende bedrijven, zonder enige bekommernis om effectiviteit van beleid en de integriteit van onderzoek dat zij presenteren. Wil je niet werkelijk weten hoe het zit, dan is het je dus ook om het even of je voorgestane beleid effectief is.

Ze kregen nog nooit zoveel grond van de overheid-gratis- en niettemin blijven ook zij roepen hoe slecht het gaat met de natuur die aan hen met tientallen miljarden euro’s overheidsinvesteringen was toevertrouwd. Ook Natuurmonumenten- de ooit sjieke club van Jac P.- is steeds meer op het WWF gaan lijken, een campagneclub die uitsluitend uit is op geld.

Die riepen zelfs op tot steun aan de Green Deal van Frans Timmermans, waarmee het gehele buitengebied volgebouwd wordt met windfarms en zonne-industrie, en waardoor ‘wildernis’ de Noordzee verandert in een Energie-industrieterrein. De moderne milieubeweging is de grootste vijand van de natuurbescherming geworden, en van de mensheid.

Dat is al weer dik tien jaar mijn boodschap.

Conservation Effectivity Gap
Ook grappig: Kirsten Schuyt, de directrice van WWF-NL- geschoold in de reclamekunde- zit ook in de raad van toezicht van de stichting Wageningen UR. Dus een fondsenwervend bedrijf dat geen enkele achting voor waarheid heeft, houdt toezicht op de wetenschap van Wageningen UR.

De rabiate rode activist die zijn wilde haren verloor, Arthur Mol is daar nu de rector magnificus.

Ook grappig, waarin een klein land als Nederland groot in kan zijn, geldklopperij: De Postcode Loterij van Boudewijn Poelmann/Joop van den Ende (vriendje van Koningshuis) heeft nu ook de UK veroverd. Die hebben nu zelfs een Postcode Planet Trust opgericht, waaruit WWF-UK weer het topsalaris haalt voor hun directeur.

De allerstomste van iedereen, dat ben ik zelf, ondergetekende. Zij harken miljoenen binnen, terend op de dommigheid, inhaligheid en goedgelovigheid van mensen, die van nature niet ‘goed’ zijn maar slecht. En ik blijf hier wat als marginale blogger leven, schrijver voor wappiemedia, vanuit de illusie, ja voor wat eigenlijk…

Dit is hoe de wereld werkt, en het beste kun je gewoon ook zo’ n verdienmodel optuigen.

Het werkt, want zo hark je belastingvrij liefst 888 miljoen euro binnen. Per jaar! Het helpt helemaal niks voor ‘de’ natuur, maar je houdt er wel een hele industrie mee in bedrijf. Of je ook effectief bent, dat controleert niemand, je hebt succes wanneer/omdat alle geld is uitgegeven. Dat is dus wat ik de Conservation Effectivity Gap noem.

Maar wil je graag dom, goedgelovig en volgzaam zijn, kun je wat geld missen en koop je zo een vaag schuldgevoel af: Doneer dan vooral aan het Wereld Natuur Fonds. Want wat ik ook schrijf, het helpt toch allemaal niet. Dankzij mijn werk in 2012 over het Wereld Bestuur Fonds, in combinatie met de Zembla-uitzending verloor WNF liefst 60 duizend leden, opzeggers. Hahaha, en nu zijn ze al weer rijker en groter dan ooit.