Dankzij de gisteren besproken Dave Foreman, uitvinder van de door het Wereld Natuur Fonds (“Be One with Nature”) verspreide modekreet ‘Rewilding’, komen we nu op de oorsprong van de term ‘wildernis.’

Net als ‘wild’ is wildernis en wildheid afgeleid van het Germaanse ‘willen/wil’, die we ook herkennen bij Arthur Schopenhauer’s Wereldwil, in de Wereld als Wil en Voorstelling, de Wil tot Macht van Nietzsche en de Triumf des Willens van nazi-cineaste Leni Riefenstall. Moderne klimazi’s en groen-adepten zijn dus nieuw noch origineel.

De term zou zijn afgeleid van de ‘wil van het land’, wat ook wel ‘ecologisch egalitarisme’ genoemd wordt. Dat alle wezens los van hun nut voor de mens een eigen wil en waarde hebben.

The Will of the Land
De eerste gebieden die in Nederland op het menu staan van de Wildernis-lobby zijn de Veluwe, het Rivierengebied en de Waddenzee. Dat gebeurt gelijktijdig en gelijkvormig met initiatieven in de Verenigde Staten, gebaseerd op de zelfde filosofie en ecologie uit de Verenigde Staten (conservation biology). Het idee dat ‘Wildernis’ etymologisch afstamt van ‘will of the land’ komt van Jay Hansford Vest.

Die hield daar al een lezing over in 1983 op de derde World Wilderness Congress in Schotland. (Van de WILD Foundation, die via Wild Europe hier Rewilding Europe lanceerde) In die lezing verwees Vest naar de Kelten die natuuraanbidders zouden zijn geweest, en de Schotse komaf van John Muir, de stichter van de Sierra Club in de Verenigde Staten.

Vaste bezoekers van Interessante Tijden met een goed geheugen weten dat de praktijk van Rewilding al minstens teruggaat tot de nazi’s en Herman Goering, waarvoor het Wisent Denkmal in Eichhorst werd opgericht:

Foreman zijn Rewilding Institute is verbonden aan het Wildlands Network. (1991, Amerikaanse versie Natuurnetwerk NL) De huidige directeur, John Davis van het Rewilding Institute was daarvoor (2011 tot 2017) Wildways-lobbyist voor het Wildlands Network. ‘Wildways’ is een andere naam voor ‘corridors’ of ‘ecologische verbindingszones’. Rewilding is niet zomaar het laten verwaarlozen van landbouwgronden in publiek bezit. Je helpt de wildernis ook een handje door roofdieren uit te zetten op plaatsen waar ze waren uitgeroeid.

Rewilding is dus offensieve verwildering. Je mag wilde dieren uit gevangenschap opnieuw uitzetten (de wolf, de wisent), omdat die dieren ‘nodig’ zijn voor wat ze ‘ecologische integriteit’ noemen.

Davis werkte ook (1996-2001) voor de Foundation for Deep Ecology in Californië. Die club werd in 1989 opgericht door de zakenman die het modemerk Esprit en The North Face lanceerde, Douglas Tompkins. En ‘deep ecology’ (term van Arne Naess uit 1973) is weer de puriteins-protestantse versie van de groene beweging. Daarin is de mens door erfzonde belast, hij kan geen enkel goed doen, gedoemd voor Het Oordeel en eeuwig hellevuur/global warming.

Alleen is ‘God’ uit de joods-christelijke traditie hier vervangen door ‘Natuur’/Aarde. En de mens is slechts 1 van de vele levende wezens.

all nonhuman life has its own intrinsic value” that is wholly independent of [its] usefulness … for human purposes; (1984)

Gij zijt teveel/weest opgerot
Misschien klonk het manifest van de Noorse filosoof Arne Naess in 1984 nog radicaal, vooruitstrevend. In die tijd, mijn jeugd zat de Gereformeerde Kerk in Franeker nog vol, twee diensten achter elkaar. Nu is die kerk verdwenen en gefuseerd met twee andere imploderende kerken. Het christendom is nagenoeg volledig weggevaagd uit de Noordwest Europese maatschappij.

Dus is er alle ruimte voor iets nieuws, zonder noemenswaardige geestelijke oppositie.

De Foundation for Deep Ecology lijkt nu niet meer te bestaan. Misschien omdat de mainstream deze voorloper heeft ingehaald.

Wie mijn presentatie bij BLCKBX van afgelopen vrijdag al zag, die kan in 1 oogopslag zien:

• Hee, verrek, die ‘Rights of Nature’ van de Haagse Beginselen (Vredespaleis 2018, IUCN World Commission on Environmental Law, ) en hier gepromoot door het WNF & IUCN met de door hen gesubsidieerde Tineke Lambooy van Nijenrode Universiteit, en het Earth Charter (Vredespaleis 2000) die zeggen het precies het zelfde als Deep Ecology in 1984…

Zie dat het Earth Charter in 2000 al precies formuleert wat Arne Naess nog ‘vooruitstrevend’ deed in 1984. Maar dan al op topniveau.

Net als ‘Grenzen aan de Groei’ van de Club van Rome en ‘Planetary Boundaries’ twee namen zijn voor het zelfde ding zijn. Zo is Rewilding en ‘Rights of Nature’ ook twee benaderingen voor het zelfde principe: Gij zijt teveel! Alle campagnes klinken ook hetzelfde, of ze nu van de IUCN komen, van Half Earth (EO Wilson Biodiversity Foundation) of Nature Needs Half van de WILD Foundation.

De ecologische beweging is ten diepste dus niet een wetenschap, maar een religie die het christelijk geloof vervangt. Zo hebben de Rewilders ook hun eigen variant op de Zeven Hoofdzonden bedacht, zeven ecologische hoofdwonden:

Die zeven ecologische wonden/zeven hoofdzonden zijn achtereenvolgens:

• Doden van wildlife
• Ecosysteemdegradatie
• Habitatversnippering
• Verlies van ‘natuurlijke processen’
• Invasieve exoten
• Vergiftiging
• Klimaatverandering

Deze religie is nu ook de staatsreligie van de Europese Commissie met haar Green Deal en Klimaatwet. Een wet waarop je ook in Nederland geen enkele kritiek mag hebben.

Laten we eens Ehrlich zijn
De belangrijkste prediker van dat devangelie van populatiereductie is sinds 1968 de bioloog Paul Ehrlich, verbonden aan Stanford University, mentor van Michael Soulé (Conservation Biology, geboorteplaats ‘biodiversiteit’) en Gretchen Daily. (Natural Capital Project, Stanford) De link tussen Ehrlich en Foreman is ideologisch en indirect via Michael Soulé.

Beide instituten, Rewilding en Wildlands werden mede opgericht door Dave Foreman met Michael Soulé, aan Stanford University oprichter van Stanford haar Center for Conservation Biology. (1985) Zoals bij alle ngo’s zijn die op hun beurt weer springplank voor nieuwe ngo’s die onder andere naam het zelfde promoten.

Want wat schetst onze verbazing. Een campagne-project van Rewilding Institute is weer de EO Wilson Foundation haar ‘Half Earth’-project, vernoemd naar Mr Biodiversity Edmund Wilson. Die lanceerden in 2016 de Half Earth-campagne, vernoemd naar EO Wilson zijn boek uit 2016: Half Earth. Die promoten exact het zelfde thema als Nature Needs Half. Dat is de op de negende World Wilderness Congress in Mexico (2009) gelanceerde campagne van de WILD Foundation in Boulder Colorado.

Wat de verbintenis tussen beide organisaties is in administratieve zin, heb ik net per email gevraagd.

We zien wel dat de WILD Foundation ook in Europa actief is en (Zuid)Afrika, terwijl Wildlands en Rewilding Institute zich uitsluitend op Noord Amerika richten en Mexico. De WILD Foundation is immers weer via Wild Europe (Toby Akroyd UK Wilderness Society) verbonden met Rewilding Europe, het wildernis- campagneproject van het Wereld Natuur Fonds in Europa dat het geflopte Panparcs (in Kasteel Molecaten in Hattem) vervangt.

Grappig en het kan geen toeval zijn: Wie is weer de CEO van de EO Wilson Biodiversity Foundation? Paula Ehrlich. Deze veterinair biologe vangt daar jaarlijks een slordige 3,3 ton dollar voor vervuiling van het internet. Het kan niet anders zijn of ze moet de kleindochter van Paul Ehrlich zijn, de dochter van hun enige kind Lisa (Marie) Ehrlich.

Maar omdat er nogal wat meer meisjes Ehrlich van achternaam heten, en je nooit zeker genoeg kunt zijn heb ik dat de EO Wilson Biodiversity Foundation zelf maar gevraagd. Of ze ook Ehrlich zullen zijn? Vanzelfsprekend is er ook (ingekapselde) kritiek op de Rewilders, uit bijvoorbeeld de hoek van Yale Universiteit met ecoloog Carl Safina. Die vragen zich af dat als ‘De Natuur’ het halve aardoppervlak nodig heeft, wat hebben mensen dan nog nodig?

Hij eindigt zijn artikel met het onderschrijven van hun doelstellingen.