Het Comité Schone Lucht uit Nijmegen- nevenclubje van Vollenbroek’s MOB- vierde eind augustus haar Pyrrhus-overwinning; De Raad van State schoot de door de Provincie Noord Holland in 2019 verleende milieuvergunning aan Vattenfall af om in Diemen een bomencrematorium te exploiteren.

Deze zou 212 kiloton aan tot ‘houtpellets’ verwerkte bomen per jaar verstoken, zo stelt Klimaatweb. Dat klimaatcrematorium zou in twee jaar de Hoge Veluwe kaal stoken, en 70.000 ton CO2 uitstoten. Omdat hun overheid met de RES ‘duurzame’ doelen wil halen, maakt Vattenfall grote kans een nieuwe vergunning van de Provincie Noord Holland te krijgen.

Gereduceerd tot procedurele fouten
Het provinciebestuur (Karen Arkamp, Sectormanager Groen) zal nu alsnog de bureaucratische molen door moeten voor een nieuwe milieuvergunning:

De centrale vraag in deze zaak was of voor de biomassacentrale een milieueffectrapport opgesteld had moeten worden. Milieuregels schrijven zo’n uitgebreid onderzoek naar de milieueffecten voor als in de centrale meer dan 100 ton niet-gevaarlijke afvalstoffen per dag worden verbrand.

Volgens de provincie zijn de houtpellets die Vattenfall wil verbranden geen afvalstof. De Afdeling bestuursrechtspraak oordeelt dat de houtpellets in dit geval wél als afvalstof moeten worden beschouwd. Daarmee moet de centrale als een afvalverbrandingsinstallatie worden aangemerkt en had de provincie de vergunning niet mogen verlenen zonder een milieueffectrapport.

Dus de kans dat de provincie alsnog met de juiste papieren aan komt zetten is groot. Het belang van Noord Holland ligt in de zogenaamde RES verpakt, de Regionale Energie Sabotage/strategie. (RES) Grote energiebedrijven helpen de in beton gegoten ‘doelen’ voor ‘duurzame’ energie in 2030 eerder halen. Dankzij de grote schaal. Dat is gemakkelijker subsidie verstrekken.

Geen veroordeling CO2-uitstoot en grondstofverlies
Wat in het vonnis van de Raad van State ontbreekt is de ondubbelzinnige veroordeling van het gebruik van hout als grootschalige warmtebron. IN plaats van dat je houtstook beperkt voor de gezelligheid in de open haard en voor palingroken, of gerookte worst bij de ambachtelijke slager.

Immers, de grootschalige inzet van hout als brandstof leidt tot vernietiging van een grondstof, tot extra ontbossing en ….Een enorme extra CO2-uitstoot. Met slechts mavo-niveau aan rekenwerk is dat eenvoudig aan te tonen.

Zoals je uit bosbouwtabellen kunt afleiden, groeit op onze breedtegraad op 1 hectare in 30 tot 40 jaar tijd 100 ton hout op een hectare. Dus alle bovengrondse biomassa. In het ideale geval zou je al die 100 ton dus tot houtpellets verwerken. Maar 212 kiloton is dus 212 000 ton, dus 2120 maal 100 ton.

Dus heb je de houtproductie van 2120 hectare per jaar nodig om het klimaatcrematorium van Vattenfall draaiende te houden. Dan nog de CO2-uitstoot. De CO2 productie van een kilo hout is gelijk aan die van een kilo bruinkool, oftewel 0,4 kilo CO2 per kWh warmte.(primair)

Nota bene het zelfde CE Delft-onderzoeksbureau (niets te maken met  TU Delft) waaruit ik hier even de emissiefactor voor bruinkool leen, deed voor Vattenfall en de provincie Noord Holland een ‘second opinion’ onderzoek naar deze centrale.

De ambitie voor een ‘Co2 vrije warmteproductie in 2040’ zou CE Delft onderschrijven. Maar Houtstook is helemaal niet CO2-vrij, want de 2120 hectare bos die je in 1 jaar opstookt tot CO2-tonnen, die is door een nieuw bos na 30-40 jaar pas weer opgenomen.

Houtstook heet Co2-neutraal dankzij politiek besluit
Het is uitsluitend een politieke keuze om houtstook Co2-neutraal te noemen, en CE Delft gaat daar als ‘beleidsrelevant’ onderzoeksbureau in mee, wanneer ze voor Vattenfall schrijven:

Nuon werkt aan een omvangrijk programma om de transitie naar een CO2-vrij warmtenet in 2040 te realiseren. Ons belangrijkste advies daarover is om uitgebreider te communiceren over de activiteiten die al worden uitgevoerd, zodat andere stakeholders weten welke activiteiten er al lopen, kunnen leren van de resultaten van de projecten en kunnen samenwerken met Nuon.

Dus geen woord van CE Delft over de CO2-productie van Vattenfall haar bomencrematorium van liefst 20 MW thermisch vermogen. Dat is dus 20MW maal 365 x 24 = 175200 MWh. Oftewel 175.200.000 kWh warmte. En dus zou het bomencrematorium van Vattenfall in Diemen liefst 175.200.000 x 0,4 (emissiefactor hout) = 70.080.000 kg CO2 uitstoten, oftewel 70 duizend ton CO2 per jaar.

Voor er weer een bos van 2120 hectare bos is bij gegroeid dat al die 70 duizend ton heeft opgeslorpt, zijn we weer 30-40 jaar verder. Dus al die CO2 is extra. Want het is louter bij politiek besluit bepaald, dat houtstook geen netto CO2-uitstoot oplevert. En niet voor het eggie.

Je kunt dat in de praktijk al langs de A6 zien, waar Rijkswaterstaat alle bermbossen wegkapt voor het bomencrematorium va Primco in Lelystad. Waar een volwaardig bos groeide met essen, esdoorns en beuken, daar zetten ze een paar rijtjes kale boompjes terug. In de tussentijd heeft Primco al lang alle CO2 in de lucht geblazen dat dit bermbos 30 jaar kostte om op te nemen.

Kwaadaardige incompetentie, ‘veranderkundigen’ verkopen beleid
Directeur van die RES op Nationaal niveau voor de Vereniging Nederlandse Gemeenten. is bestuurskundige Kirsten Lammers. Zij is gespecialiseerd in ‘Veranderkunde’, oftewel vergaderkunde. De plaag van ‘procesmanagers’ die inhoudelijk totaal niet weten waar ze over praten, zodat ze een waaier aan externe bureaus inhuren die hen vertellen wat ze horen willen.

Ze kunnen wel een ‘Transform Hackaton’ opzetten met Bureau Boudier uit Zuthpen, het door hun overheid ingehuurde communicatiebureau dat de RES moet verkopen aan de mensen die het betalen moeten: U en ik:

Wees erbij nu het erom gaat! #transformhackathon #dewereldvanb #janrotmans #duurzaamheid #energietransitie #omarmdechaos #innovatie

Moderne universiteiten leveren allerlei deskundologen als ‘Transitiekundigen’ op die hete lucht verkopen op gemeenschapskosten, zoals Lennart Lalieu, Transitie expert NPRES I in Den Bosch. Kirsten haar collega, de Programmamanager RES in de Regio Peter Derk Wekx, is ook “afgestudeerd op veranderkunde met als onderwerp externe oriëntatie, van buiten naar binnen werken.”

Kirsten heeft haar eigen RES-blog waar ze haar persoonlijke gevoelens etaleert van ‘kijk die mensen van de RES eens menselijk zijn, ik begin echt een band met ze te voelen, en dus ook met De Doelen’:

Het vertrek van vertrouwde collega’s stemt tot weemoed en snijdt je af van gewoontes. Zo zijn we bij NP RES ineens zelf in transitie. Maar de komst van een nieuwe collega brengt tegelijk met de lente een nieuw geluid, een nieuw begin, schrijft Kristel Lammers in haar blog.

Een half woord was genoeg. Of dat typische geluidje ‘ehhèhaa’ en – als het er echt om spande – de betrokken, bezorgde moederlijke blik. Karen Arpad en ik zijn elkaar zo vertrouwd. Samen met Nicky Struijker Boudier stonden we aan de wieg van de RES manier van werken. In de afgelopen jaren werkten we intensief samen. Nu is ze terug naar Noord-Holland, de provincie van waaruit ze gedetacheerd was. Ik ken niemand die op zo’n onnadrukkelijke manier zoveel gewicht in de schaal weet te leggen. Warm, menselijk, altijd zoekend naar de juiste analyse of ‘leervraag’, zoals zij het noemde.

Ook Anne Melchers is teruggegaan naar haar werkgever, het ministerie van EZK. De inhoudelijke scherpte van Anne en haar gedrevenheid om resultaat te boeken, zette een helder licht op wat het betekent te werken in de tussenruimte van bestuurslagen en maatschappelijke partijen. Het afscheid van gedreven, kundige en dierbare collega’s schudt de bestaande verhoudingen op. Je komt jezelf tegen.

Res-Sentiment tegen de RES
GA TOCH NAAR JE POTTEN EN PANNEN…sorry, dat moest even. Ja, lees dat blog en je krijgt echt zin om… nou ja om strafbare dingen te schrijven:

Peter Derk Wekx is zo’n teken van lente. Hij is onze nieuwe waarnemend directeur en programmamanager regio-ondersteuning met een schat aan ervaring bij zowel provincies als de gemeenten, en inhoudelijk is hij ook een kei. De vrolijke voorkant van afscheid is verversing, doorstroom; een middel tegen uitgesleten patronen en bedrijfsblindheid. Dat we ons afvragen: waarom doen we het eigenlijk zo? Hartstikke gezond natuurlijk.

Bijzonder is dat de RES-familie uitwaaiert en dat het RES-denken zich verspreidt. Met als uitgangspunt gelijkwaardig samenwerken waarbij elke partij vanuit z’n eigen rol en verantwoordelijkheid bijdraagt aan een optimaal gezamenlijk resultaat.

En dat is niet altijd gemakkelijk. Soms is het noodzakelijk het gesprek op scherp te zetten om verder te komen. Het ongemak liefdevol op tafel leggen.

Ernst Paul Nas en Sandor Gaastra zijn eindverantwoordelijken
Kirsten Lammers is met de verantwoordelijke topambtenaren Ernst Paul Nas en Sandor Gaastra (voormalige baas van de Politie) verantwoordelijk voor het door het plafond gaan van uw energierekening, en voor de massale kap van bos voor subsidie, en voor de vernietiging van het Nederlandse landschap.

Wie nu Vattenfall gaat helpen aan een nieuwe vergunning voor De Transitie? Dat is Karin Arpad, afkomstig van het landelijk RES-bureau, nu sectormanager Groen bij hun provinciebestuur van Noord Holland. Zij volgde weer masterclasses bij Jan Rotmans zijn DRIFT, waaruit academische actiegroep Urgenda werd geboren.

Masterclasses met o.a. Jan Rotmans, Marjan Minnesma, Derk Loorbach. Colleges en bedrijfsbezoeken door heel Nederland.

Urgenda procedeert voor ‘klimaatdoelen’, waarop aan hun gelieerde adviesbureaus en veranderkundigen vervolgens nog jaren factuurtjes kunnen schrijven.

Het overheidsbestuur wordt dus bevolkt door aanhang van actiegroepen en adviesbureaus, die op hun beurt weer overheidsubsidies krijgen en Postcode Loterij gelden. Waarom zou je deze entiteit dan nog als legitiem gezag erkennen?

Kan Gerrit ‘Ondermijning’ van der Burg van het Openbaar Ministerie mij daar eens op vreedzame wijze antwoord op geven, in plaats van meteen gewelddadig binnen te vallen?