Al het bruine bos is door de brand getroffen
Met een goede en goedkope huurauto onder de kont konden we nu eens voor ramptoerist spelen: De impact van de massieve bosbranden vastleggen op Tenerife.
In de reguliere media zoals de Belgische Morgen wordt CO2 en Al Gore er met de haren bijgesleept, maar ook in De Telegraaf van de Belg Thomas Leysen en zijn Mediahuis.
Wij lieten al zien dat ander landgebruik in afgelopen veertig jaar en een oostelijke Sahara-wind bijdroegen aan de omvang van de brand. Bosbranden zijn hier een terugkerend fenomeen. Toen Afke het eiland in 2010 bezocht was er ook net een groot stuk bos afgebrand, toen aan de Zuidwest kant.
Foto Rypke Zeilmaker: Zicht op La Orotova en Sint Ursula
We reden exact de zelfde route omhoog de Teide op via La Orotova aan de noordwestkant van het eiland als in februari. Met het verschil dat er nu duizenden hectares bos is verslonden door het vuur van augustus-september, en dat de geur van smeulend houtskool steeds sterker wordt naarmate je hoger komt.
Tijdens de pitstop bij Los Andes lijkt de schade nog wel mee te vallen. Tussen de wolkensluiers met bijna Schots aandoende lichtval zie je opvallend veel bruin tussen het groen op de berghellingen, maar dat is het dan. Op de vraag waar dan de bosbranden begonnen stelde de serveerster ‘un poquito’ verder te moeten rijden.
En meteen om de hoek ruik je vervolgens het smeulende koolstof. Alle roodbruine kleur in het bos blijkt van afgebrande Canarische dennennaalden te zijn. Het vuur is van boven uit de hoogte gekomen en heeft zich met de warme oostenwind naar beneden gevreten. Doodzonde. Ook onze pitstop in het bos blijkt afgefikt te zijn, maar ook de botanische tuin van nationaal park El Teide is hard getroffen.
Foto Rypke Zeilmaker: Alles verschroeid
Foto Rypke Zeilmaker: Sinds kort overal waarschuwingsborden met ‘pas op brandgevaar’
De titel van dit natuurhistorische reisblog ontleen ik aan de roman van Thea Beckman: Een jeugdboekenschrijfster wiens werk je als kind verslond. Een lichtpuntje na het inferno kan zijn dat de Canarische dennen zijn gemaakt om snel van vuur te herstellen. Op vele verkoolde boomstammen zie je al weer frisgroene dennenscheutjes groeien.
Foto Rypke Zeilmaker: Dennenlootje begint weer te groeien
Wat rest van de botanische tuin…
Het leven mag kwetsbaar zijn, maar gaat ook altijd weer verder en weet zich steeds te herstellen. Zelfs na zo’n ramp. Later meer hierover op Interessante Tijden en andere publicaties.Op de top van de boomgrens lijkt alvast niet 1 Canarische den de brand bespaard gebleven. Zie ook het verschil tussen El Teide in Februari:
El Teide met nog groen bos op de droog/vocht-overgang
…en hoe de nog groene dennetjes er nu als zielige afgebrande staakjes bij staan:
Zo staat het er nu bij
Wanneer je vervolgens El Teide afrijdt door het maanlandschap richting Los Gigantes aan de zuidwestkust, zie je dat hier alle bos nog bloeit en intact is gebleven. Op een machtig uitkijkpunt met zicht op het eiland La Gomera hoorde ondergetekende plots een bekend geluid: Het krassen van een raaf.
Tenerife blijkt zijn eigen populatie raven te hebben van twaalf paar.
Canarische raaf bij nog intacte Canarische den..
Wie dacht ‘waar leven die beesten dan van’, deze vlees- en aaseters leven in associatie met de resterende geiten- en schapenhouderij op Tenerife, en waar nog verwilderde geiten rondlopen. Dus ze hebben het op de jonge dieren gemunt en kadavers. Het uitsterven van de geitenhouderij betekent dus ook het einde aan de Canarische raaf.
Ook dat uitsterven van veehouderij op Tenerife zorgt voor ander landgebruik en andere vegetatie die eerder ontvlamt. Immers, die geiten vraten de ondergroei kaal en zorgen voor open plekken in de vegetatie.
Tenerife is afgelopen vijftig jaar volledig veranderd van een agrarisch eiland in een toeristenparadijs. Waar eerder agrarische praktijken plaatsvonden wordt na het wegtrekken van de laatste boeren een ‘nationaal park’ van dat leegloopland gemaakt. Met een monotone dennenplantage die veertig jaar lang dood hout mag opbouwen groeit zo een perfecte vuurstorm die wachtte om te ontvlammen. Maar of dat zo is, moeten we her en der nu navragen bij locals die er verstand van (zeggen te) hebben.
Vond je deze blog met foto’s goed en mooi. Toon je liefde via een onkostenbijdrage van de natuurhistorische reisreportages:
Wij kunnen dit doen door vaste lasten laag te houden, niet omdat we hier zo in de centen zwemmen als zelfstandige zonder perspectief. (zzp’er) Je kunt ook een katoenen tas van ons kopen ‘Liever dood dan Slaaf’ met artistieke print voor 15 euri inclusief verzendkosten.
Maar ook shirts met ons logo met de titel van het natuurhistorische reisboek; Zie www.lieverdooddanslaaf.com