“Bestrijding van CO2-vorming ter voorkoming van het broeikaseffect is even onzinnig als de Noordzee met plastic willen afdekken om de vorming van waterdamp in de lucht te beperken.”

Zo doceert natuur- en scheikundeleraar HJ Beens in het boekje ‘Milieu, Zin en Onzin’ dat de reformatorische uitgever De Banier nog in 1998 uitbracht voor de ‘Stichting Rentmeesterschap en Schepping.’

Nu worstelen de resterende mannenbroeders en hun predikanten in de RD-krantenkolommen met het meegaan met de tijd, tot ze verwaterd zijn als de rest. Waar toen subsidies in miljoenen guldens controversieel werden genoemd, zijn nu tientallen miljarden euro’s klimaatsubsidie het ‘nieuwe normaal’ in een land dat ons land niet meer is.

Opa Rypke vertelt…
Nog maar 25 jaar geleden was Nederland een geheel ander land, met zestien miljoen mensen op dat hele kleine stukje aarde. Windmolens waren een zeldzaamheid. Wel zag je onder Paars de aanhoudende aanslagen plaatsvinden op de landelijke omgeving, zoals met de Betuwelijn, en overal die bedrijventerreintjes van gemeentes die allen ‘hart van de regio’ wilden zijn.

Ondergetekende woonde nog op Droevendaal waar je voor 250 GULDEN een kamer kon huren van de woningstichting SSHW. Ik was gesjeesd aan de Wageningen Universiteit, en besloot maar journalist te worden. Daar hoefde je niets voor te kunnen, behalve geloven dat je heel wat kunt. Ik haalde toen mijn ‘echte’ journalistenpapiertje bij de Christelijke Hogeschool Ede, vlak om de hoek van Droef, en werkte bij De Gelderlander, editie Ede-Wageningen en Arnhem.

Toen heb ik in een recensie nog een theateroptreden van Frank Boeijen afgekraakt vanwege zijn ‘Nijmeegse gehijg’. Hij was nu te zien bij Vrienden van Amstel Live als ‘de grootmeester’ van Nederpop. De Arnhemse chef had ’t niet zo op Boeijen en gaf me alle ruimte voor Boeijen-bashing. Die taak nam je op je met jeugdige overmoed, en overdreven geloof in je eigen schrijfkunnen.

Eerder had ik in het Wageningse theater Junushoff de explosie van oestrogeen bijgewoond, toen Syb van der Ploeg daar met De Kast optrad.

Na de eerste helft is deze jonge recensent meteen weggegaan, terwijl de band daar in de pauze bevredigd werd door losgeslagen dames in de groupie-modus. Fryslân was populair, Mirjam zong succesvol haar droevige liedje met Twarres, Hjir bin ik, Werbisto.

Een menselijker klimaat
Laatst bij It Klif aan de Zuiderzee bij Warns zag ik Syb voor het eerst zonder dat hij op een podium stond: Het is een klein mannetje. Mirjam schijnt in depressies verzonken te zijn, ik heb haar nog gerecenseerd bij een optreden in Arnhem, heimelijk een beetje verliefd.

Ik was gebombardeerd tot muziekrecensent want ik speelde in een bandje. Zo gaat dat in ‘de journalistiek’, je bent al snel eenoog koning op een dossier. Ja mensen, opa vertelt. De CHE was een eilandje van op de Bijbel geïnspireerde menselijkheid in een reeds verhardende en onmenselijker wordende wereld.

Daarover stelde Beatrix alat ‘De Leugen Regeert’: Met de wijsheid achteraf denk je misschien dat ze zichzelf bedoelde, als dochter van ‘groene’ Bernhard, die het Earth Charter in 2000 met Ruud Lubbers lanceerde…

Je had bij die CHE een aantal betrokken vakdocenten die tot de dag van vandaag een positieve invloed op mij hebben gehad. De wiskundige Van Delden bijvoorbeeld die filosofie gaf, en die mensen aanspoorde tot nadenken over waar denkbeelden vandaan komen. Net als bij vogels kijken, dat je een denkbeeld voorbij ziet vliegen en weet uit welk biotoop die afkomstig is.

Een rasechte mannenbroeder van de oud-reformatorische stempel, fantastische integere man zoals je die nog zelden tegenkomt. Het soort mensen dat met uitsterven bedreigd raakte, met de huidige plaag van karakterloze weekdieren. Om van de klimaatfascisten van de Gristenunie maar te zwijgen.

Tijd van eerste klimaatbelastingen
Je kon toen nog voor twee gulden een brood kopen, nu voor meer dan twee euro. De Twin Towers stonden nog overeind, en er was nog geen overdreven angst gezaaid tegen moslims als excuus om Nederland en de VS te verbouwen tot politiestaat met zelfs een “Ministerie van Veiligheid’/Department of Homeland Security.

Klimaat was een non-issue, terwijl ‘het muljeu’ al lang was ingeburgerd. Mt de grootschalige uitrol van RZWI’s voor rioolwaterzuivering kende het milieubeleid zelfs zinvolle aspecten. Natuurclubs als Natuurmonumenten waren nog normale natuurorganisaties die natuur beheerden, met een ledental van tegen de miljoen Nederlanders.

Je kon er zonder enig moreel en politiek bezwaar nog lid van zijn, net als van Vogelbescherming Nederland. Het zuur van ‘duurzaamheid’ had de maatschappij nog niet aangetast, en zure regen was net begraven als non-issue.

Die zure regen zou zich omvormen tot ‘de stikstofcrisis’ – tot behoud van academische baantjes en de milieubureaucratie- maar dat wist je toen nog niet.

Je hoorde her en der over ‘klimaat’, maar nam het slechts ter kennisgeving aan. Wij waren immers opgegroeid met meerdere Elfstedentochten, in 1997 nog. Henk Spaan en Harry Vermeegen brachten ‘Koud Heh’-mutsen uit om ons Nederlandse klimaat te typeren.

Terwijl toen nagenoeg de zelfde non-discussie werd gevoerd als nu.  HJ Beens bracht met de Banier zijn boekje uit, terwijl Laurens Jan Brinkhorst (D66), Hans Wijers en Margreeth de Boer Nederland in 1995 al aan de eerste omvangrijke klimaatbelasting hielpen.

De ‘Energiebelasting’ die hun overheid nu aan 7 á 8 miljard euro geroofd geld levert van burgers en bedrijven geroofd. Pas na de komst van Al Gore in 2006 barste de ellende echt los. Ondergetekende schreef toen nog voor HP de Tijd in oktober 2006 zijn omslagartikel over klimaatrealisme, met medewerking van Bjorn Lomborg en Salomon Kroonenberg.

Ook toen was Nederland nog verrassend ‘normaal’, minder panisch en neurotisch dan nu.

Langzaam op eilandje beland
Dat artikel in HP De Tijd in 2006 – acht jaar na de hartverwarmende klimaatscepsis van HJ Beens- was toen al een witte raaf in klimaatalarmland. Het leverde nog een telefoontje op van de Britse ambassade, die mij voor een zakendebat wilden uitnodigen in Amsterdam. Ze hadden klimaateconoom SIR Nicholas Stern uitgenodigd om te spreken voor een ondernemersgezelschap. Uiteindelijk ben ik daar niet komen spreken.

Maar ook toen was er al geen ‘glasnost’ meer: Men peilde zorgvuldig wie in de media uit de pas liepen om daarop in te grijpen.

Marcel Crok had net zijn artikel gepubliceerd over de Hockeystick-fraude door Michael Mann in Natuur Wetenschap en Techniek. Daar was Maarten Keulemans hoofdredacteur. Crok kreeg daar zelfs een wetenschapsjournalistieke prijs voor, de Glazen Griffioen. Uiteindelijk zouden we met zijn allen- ex Keulemans- op een klimaatsceptisch eilandje belanden, ons in november 2009 opgerichte Climategate.nl.

We werden als oprichters van Climategate.nl als curiosum bij het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL) in Bilthoven uitgenodigd, dankzij Leo Meijer. En zelfs bij de Tweede Kamer, samen met de chef wetenschap van De Volkskrant, Martijn van Calmthout. Er was nog enige discussie mogelijk, maar meer in de zin van machts-legitimatie:

Zie ons met de wederpartij in gesprek zijn, ter versterking van onze eigen legitimiteit.

Het voorgenomen beleid van CO2-reductie lag immers al lang vast, sinds het uitbrengen van het eerste Milieubeleidsplan onder Ed ‘Raket’ Nijpels in 1988. Men winkelde slechts nog de rechtvaardiging bij elkaar, men ‘wist’ het al maar moest daar nog academische status bij winkelen. Het VROM-ministerie katapulteerde ter verkoop in Media Pier Vellinga, de ‘klimaatdeskundige’ zonder klimaatpublicaties in echte wetenschappelijke tijdschriften op zijn naam.

Al in 1988 overdreef Pier Vellinga in NRC Handelsblad de zeespiegelstijging met een factor 2,5. Daarvoor was hij aangenomen door de politiek.

Beleidsverkoper Vellinga werd later voor zijn pensioen uitgezwaaid als directeur van de Waddenacademie, waar Ed Nijpels in de Raad van Toezicht zit. Met Nijpels en later Cees Veerman zijn Deltacommissie zorgde hij er voor dat er een overdreven hoge Nieuwe Afsluitdijk kon komen: Door uit te gaan van de zeespiegelprojecties van Stefan Rahmstorf van meer dan een meter in een eeuw. Terwijl de gemeten stijging nog 18 centimeter per eeuw bedroeg.

Anno Nu: Leven in een totalitaire bureaucratie
De Banier is nu overgenomen door RD Mediagroep, de uitgever die SGP-krant het Reformatorisch Dagblad uitgeeft. Daar in de krantenkolommen zie je de predikanten van de mannenbroeders al met elkaar worstelen over de juiste invulling van het groene geloof in relatie tot ‘rentmeesterschap’.

Ook hier lijkt de terugtrekkende meebeweging met ‘de tijd’ uiteindelijk te zegevieren. Dat men vandaag verdedigt waar men eerder nog op tegen was. En dat ook ‘het klimaat’ – een menselijke schepping- net als bij de tot communistenpartij verworden Gristenunie moet betrekken bij ‘rentmeesterschap’.

Zeker bij de SGP-‘jongeren’, die geen oud normaal gekend hebben en die hun gehele leven met klimaat-agitprop zijn doordrenkt. Hadden zij nog maar les gehad van oude mannenbroeders. Immers: Vanuit Bijbels perspectief was de Schepping niet volmaakt, maar gevallen, Paradise Lost. Het idee dat je de aarde en haar atmosfeer dus moet terugbrengen naar een staat van wildernis- géén mensen of menselijke invloed als norm- is de Bijbel op zijn kop houden.

Het Paradijs uit de Bijbel is een ommuurde TUIN, waar ‘wildernis’ juist negatieve connotaties heeft. Zie ook hoofdstuk twee van mijn hoofdwerk ‘Liever dood dan Slaaf‘ hierover, het dogma van de ‘natuurlijkheid’.

Van subsidies in miljoenen guldens, naar subsidies in tientallen miljarden euro’s
HJ Beens beschrijft zijn wandel door het klimaatdebat vanuit zijn positie als leraar aan de middelbare school. Hij probeert zijn leerlingen en dus lezerspubliek mee te nemen in logische denkstappen. Die leiden dan uiteindelijk tot bovenstaande ‘Vijfde Conclusie’.

Het CO2-gehalte in de atmosfeer was toen nog 350 ppm.

Vervolgens geeft hij de zinvolle milieu-adviezen mee, die hij van de onzinnige scheidt. Je moet bijvoorbeeld de verontreinigingen in brandstoffen (bv zwavel in steenkool) verwijderen zodat je echte vervuiling tegengaat. En het is altijd goed om zuinig met je energievoorraden om te gaan. Klassiek Geenspijt-Beleid, waar mijn artikel acht jaar later voor HP de Tijd zich ook op richtte.

Het boekje is vervolgens doordrenkt met afbeeldingen van krantenberichten, waarbij hun overheid (het VROM-ministerie) aangeeft allerlei klimaatprojecten te subsidiëren. Beens kraakt ‘De CO2-ideologie’, en spreekt schande van liefst 280 miljoen GULDEN subsidies voor CO2-projecten.

Zoals voor ondergrondse CO2-opslag en de eeuwige waterstofbelofte.

Inmiddels kun je die ‘miljoen gulden’ vervangen qua grootheid voor miljard euro. Nederland is een leugenachtiger, onmenselijker, akeliger land geworden waar De Leugen het Nieuwe Normaal werd. Daarom vanavond bij Interessante Tijden TV ook de openingsvraag van dit jaar: Hoe te leven onder een vijandige bezettingsmacht.

We zijn met slechts zes zeteltjes in de Kamer (SGP + FvD) immers een absolute minderheid geworden in het politiek landschap. De NSC van Omtzigt is de NSB van globalisten, en je krijgt steeds sterker dat gevoel van ontheemding: Dit land is niet meer van mij, waar vind je nog mensen gelijk van aard en karakter, Liever dood dan Slaaf.

Schuif vanavond maar aan tafel bij Interessante Tijden TV en discussier mee over de vraag: “leven we onder een vijandige bezettingsmacht.”

Steun Interessante Tijden:

Donatie bedrag:

€

Doneren