Wie al nooit begreep waarom 1 juli 2018 plots het ‘van gas los’-dogma ontstond bij de Rutte-regering, die kan bij de Algemene Rekenkamer in dat zelfde jaar in september een antwoord vinden.

De vraag naar elektriciteit moest opgehoogd worden, omdat hun Rijksoverheid kunstmatig het aanbod ophoogt aan opgewekte elektriciteit. Daardoor zouden marktprijzen van stroom bij de dump van windenergie-overschotten kunnen instorten.

En dan kunnen wind-industrieterreinen op zee niet rendabel gebouwd worden door de exploitant. Want die krijgt niet langer per kWh stroom subsidie maar net-subsidie, om zo aan de politiek de mythe van ‘subsidieloze’ windparken te verkopen.

Niet voor het klimaat noch vanwege ‘Groningen’ of ‘emoties’
Niemand in de reguliere media gaf ooit een logische verklaring voor ‘van gas los’. Het zou volgens de staatspropagandadienst Rijksoverheid.nl ‘een belangrijke bijdrage leveren aan het terugdringen van de CO2-uitstoot. Dat was natuurlijk een leugen eerste orde, zoals bij alle communcatie van Rijksoverheid.nl over klimaat en energie.

Zelfs bij journalistieke nestor Syp Wynia domineerde in commentaar in Elsevier Weekblad in 2018 vooral de verbazing.

Het op 1 juli begonnen gasverbod dat voor heel Nederland gaat gelden, is alleen te verklaren uit emoties over de Groningse aardbevingen en de opwarming van de aarde, niet uit rationele afwegingen.

Aardgas is niet voor niets steeds populairder aan het worden, ook in de buurlanden. Het is de schoonste brandstof die beschikbaar is en dus, op weg naar een gehoopte milieuvriendelijke en klimaatneutrale toekomst, het beste wat voorhanden is.

Immers, de Belgen en Duitsers gingen juist áán het gas voor het klimaat: De schoonste fossiele brandstof immers… Hun startpositie was altijd anders. Nederland raakte in 1958 de jackpot met toen ’s wereld’s grootste aardgasveld ooit gevonden. Iedereen kon aan het gas.

Bij de Duitsers stookten tot de dag van vandaag veel huishoudens nog op Heizöl, dus dat de olieboer je kwam bijtanken.

Wie kunstmatig aanbod genereert, moet ook vraag afdwingen
Maar uiteindelijk blijkt een vorm van logica bij EZK-ambtenarij onder aanvoering van secretaris-generaal Sandor Gaastra een rol te hebben gespeeld bij dit – inmiddels op de realiteit botsende– Van Gas Los-besluit. De Wind op Zee- ambities blijken een rol te hebben gespeeld.

Je kunt het lezen op bladzijde 23 van dit rapport van de Algemene Rekenkamer op 18 september 2018 over de kosten/baten van wind op zee.

• Wanneer je de politieke keuze maakt om (ongevraagd) 21 Gigawatt vermogen extra aanbod-vermogen te maken voor 2031, dan moet je ook kunstmatig extra vraag genereren. Dus moest de verwarming van huizen en bedrijven zo snel mogelijk ge-elektrificeerd.

Wie kunstmatig aanbod schept moet dus ook vraag naar dat politiek gegenereerde aanbod hebben. En daarom lees je:

De geplande uitbreiding van windenergie op zee kan de marktprijs verder drukken. Dit effect kan zo sterk zijn dat de aanleg van nieuwe windparken na 2030 (zonder subsidie) mogelijk niet meer aantrekkelijk is voor marktpartijen.

Dit kan een belemmering vormen voor de realisatie van een CO2-neutrale energievoorziening. De minister van EZK zet daarom in op een toename van de vraag naar (hernieuwbare) elektriciteit. Dat kan door de verwarming van gebouwen en industriële productie, beide nu grotendeels afhankelijk van aardgas, te elektrificeren.

Een andere mogelijkheid is het maken van ‘groene’ brandstof uit elektriciteit, zoals waterstof en ammoniak.

De kern van die politiek, ligt bij de ambitie van hun Rijksoverheid om de bouw van windparken op zee te verkopen als ‘subsidieloos’. De subsidiestroom verloopt sinds 2016 niet langer via een sponsoring per kWh opgewekte energie, zoals bij Gemini met dik 15 cent per kWh. Maar via de netbeheerder Tennet, die de aansluitingen op zee voor eigen (uw) rekening neemt.

Bij dat subsidiemodel, moeten de uitbaters de garantie hebben, dat zij na 2030 bij een overschot windmolenstroom voldoende verdienen aan die stroom. Omdat de riante kWh-subsidies zijn vervangen door netsubsidies. Anders kan het Rijk geen investeerders meer vinden, die meer windindustrie op zee willen ontwikkelen.

Bij een overschot ongevraagd op de markt gedumpte windstroom dalen de energieprijzen op de stroommarkt dusdanig, (soms kreeg je zelfs negatieve stroomprijzen) dat hun overheid geen partij meer kan vinden voor de bouw. Want dan heb je miljarden ge-investeerd, je kreeg een gratis aansluiting. Maar je stroom levert niks op.

‘Subsidieloze windparken’
Het Rijk maakt reclame met Rijksoverheid.nl dat ze ‘subsidieloze’ windparken op zee bouwen. En wel in twee tenderrondes. Een ronde tot 2023, en een ronde daarna. Zoals reeds aangegeven is ‘subsidieloos’ een leugen: De subsidie gaat hooguit niet via dekking van het prijsverschil tussen de stroommarktprijs en de kostprijs van windenergie op zee (via SDE+)

Ze subsidieren nu de aansluitingen op zee via Staatsbedrijf Tennet, via de Opslag Duurzame Energie (ODE) op je energierekening. Voor de eerste ronde aansluitingen trekt Tennet 4 miljard euro uit, waarvan 2 miljard euro transport en onderhoudskosten.

De tweede ronde voor ver af gelegen windindustrieterreinen als IJmuiden Ver vragen een veelvoud aan netinvesteringen, volgens de reclamewebsite van hun rijksambtenarij, Wind op Zee liefst 26 miljard euro.

Deze kosten komen op twee manieren weer terecht op je stijgende energierekening. Via de Opslag Duurzame Energie, en via alsmaar stijgende netkosten die Tennet via de regionale netbeheerder doorrekent naar jou. De hoogspanningskosten stijgen volgens Tennet dit jaar met liefst 100 procent, 72 euro per huishouden.

Die stijging zal aanhouden, dankzij de opstopping van het elektriciteitsnet (hogere netbeheerkosten Liander/Enexis) en extra investeringen als bovenstaande in het Hoogspanningsnet (Tennet).

Extra stroomvraag nodig om politiek te verkopen
Voor de politieke verkoop van peperduurzame windindustrie op zee (Routekaart Wind op Zee ‘viert’ haar 10-jarig bestaan), had de Rutte-regering de slagzin ‘subsidieloze’ windparken nodig. Bedenk dat alleen al Gemini boven Schiermonnikoog voor 700 MW wisselvallig vermogen, samen met Luchterduinen van Eneco volgens de Algemene Rekenkamer 5,3 miljard euro (…) subsidies kost.

Voor dat bedrag had je ook een kerncentrale kunnen bouwen, die 2000 MW stabiel vermogen zou genereren zonder een zuchtje CO2. Maar ja, met Diederik Samsom en milieuclubs aan je ‘Klimaattafel’ voor het Klimaatakkoord, dan kon dat beetje rationaliteit er niet bij.

De hoge energieprijzen sinds 2021 zijn dus ook onmisbaar voor ‘de transitie’, bijna een geschenk van de Groene God.

Je betaalt nu 40 cent per kWh, tegen 20 cent vier jaar terug, met ongeveer 40% aan overheidsheffingen en BTW. Bij lage (dus voor u gunstige) stroomprijzen kunnen windparken op zee niet uit. Ook niet via Net-subsidies die de investeringskosten met miljarden euro’s verlagen voor Shell, Eneco, Ørsted cs.

Want met ‘duurzaam’ lever je niet langer stroom naar marktvraag. Je dumpt ongevraagd stroom, afhankelijk van de weersomstandigheden. Dat noemt hun overheid een ‘aanbodgestuurd energiesysteem’. Om de nadelen van die denkwijze af te zwakken, kwam Rob Jetten (D66) met zijn Actie-agenda Netcongestie. Dan gaan ze via dwang je energiegebruik afstemmen op het wisselvalliger aanbod.

Energie moet voor ‘de transitie’ dus kunstmatig zo duur mogelijk worden, en dus kunstmatig schaars blijven. Dat is de denkwijze van ‘duurzaam’. Je maakt het bestaande goede energiemodel kunstmatig zo duur, dat het alternatieve inferieure model concurrerend lijkt.

Omdat je politiek een labiel en aanbodgestuurd energiesysteem afdwingt (‘duurzaam’, weersafhankelijk), dat je vanuit marktvraag nooit zou hebben. Want dan wil je een VRAAG-gestuurd energiesysteem waarop je kunt rekenen. Ook op deze windstille dag, waarin zelfs de onstuimige Noordzee een vlakke spiegel kan zijn.

• Alweer iets opgestoken van dit artikel dat je elders nooit las? Steun dan Interessante Tijden en help ons je beter informeren..

Donatie bedrag:

€

Doneren