Beroepsactivisten bestormen met beroep op ‘mensenrechten’ en het Klimaatdictaat van Parijs (2015) van de Verenigde Naties de rechtszalen. Zoals de medische hoek vanuit de WHO werkt aan de fusie van ‘klimaat’ en gezondheid (One Health, planetary health), zo bewerken zij een fusie tussen ‘klimaat’ en ‘mensenrechten’ uit naam van Climate Justice (Klimaatrechtvaardigheid)

Steeds doen ze alsof hun initiatief uit de bevolking en zelfs de jeugd komt, bottom up. Maar financiers en aanstichters zijn steeds overheden en miljardairs/koningshuizen rond het World Economic Forum (WEF) die hen topdown aanstuurt. Wie wist dat Gisella van Vollenhoven met WEF-initiatief Chapter Zero Netherlands het bedrijfsleven wil verduurzamen/vernietigen?

Donatie bedrag:

€

Doneren

Infiltratie overheid klimaatcommunisme exposen
Mag ik jullie eerst verzoeken een duit in het zakje te doen van Interessante tijden, wanneer je mijn onderzoek kunt waarderen. Wekelijks steunen mensen mij met wat ze kunnen missen, waarvoor hartelijk dank. Zo kan ik iets in de lucht houden dat eigenlijk niet rendeert, tijdrovend onderzoek. Wat dat betreft is mijn verdienmodel gelijk aan ‘duurzaamheid’: zonder subsidie kan het niet uit.

Wat smijt dat jou op? Kennis is macht.

Mijn werk op Interessante Tijden en de SDG-reeks voor Blue Tiger krijgt alvast nationaal navolging, zoals door Elze van Hamelen met Koers 2030. Ook kwam Thierry Baudet al met een kritische SDG-bespreking in de Tweede Kamer. Dat was niet gebeurd zonder het pionierswerk dat ondergetekende met de Blauwe Tijger en Interessante Tijden kon doen.

Boven alles: De Waarheid moet boven tafel, en dat is in zichzelf een doel zo helpe ons God Almachtig. We doen dat op de ons welbekende grondige wijze. Die werkwijze kost veel uren, en uit naam van het principe waarde voor waarde, vraag ik je een donatie te doen aan Interessante Tijden.

Sabin Center for Climate Change Law (2007)
Voor vandaag boekstaaf ik een rijtje Urgenda-achtige clubs en advocatuurnetwerken, die op 1 of andere wijze aan het klimaatprocederen zijn. Nadat we eerder deze week aandacht gaven aan Danny Hoekzema (afkomstig van Allen & Overy) zijn stichting Recht voor Klimaat, gelanceerd op 7 februari aan de VU.

Lees daarover morgen meer in De Andere Krant.

Nieuw is zijn initiatief zeker niet, zo blijkt. Er bestaan alleen al in Londen 7 vergelijkbare netwerkclubs voor dure advocaten. De Urgenda-aanpak blijk slechts een kopie van Client Earth (opgericht 2007) en Environmental Defense Fund (1967). (naamgever aan Milieudefensie) Columbia Law School haar Sabin Center for Climate Change Law houdt al sinds 2007 (jaar oprichting Urgenda) een Climate Change Litigation Chart bij:

Michael B. Gerrard and J. Cullen Howe first created the U.S. Climate Litigation Chart in 2007 when Gerrard was a partner and Howe an environmental law specialist at the law firm Arnold & Porter.

In 2017, the U.S. chart was relaunched as an interactive and searchable database. The U.S. chart is updated on a monthly basis, and currently includes 1709 cases with links to 11293 case documents.

The Global Climate Change Litigation database was created in 2011 and is updated regularly. It currently includes 861 cases, with links to 1892 case documents.

Astroturf; Kunstgras-Grassroots
Dus al vier jaar voor Urgenda’s klimaatshowproces in 2015, hield de Columbia Law School een database bij van op klimaatregulering gebaseerde rechtszaken. Urgenda doet met Jan Rotmens alsof ze grassroots zijn, gesteund van onderaf. Maar het is 1 topdown gestuurd zootje, met uiteindelijk 1 hart en de zelfde financiers, plutocraten rond het World Economic Forum en Prins Bilderberg.

In Brussel krijgen ze allemaal ondersteuning van het door de Europese Commissie met LIFE+subsidies op de benen gehouden European Environmental Bureau, met een dertigtal lobbyisten in het Europees Parlement. De andere financier van EEB naast de belastingbetaler, dat is de Brenninkmeijer-familie haar Laudes Foundation.

Zo is er ook een lobbyistenclub van Al Gore in Brussel actief: The Climate Reality Project Europe, met leden van de jeugdafdeling van het World Economic Forum (Global Shapers) en het Ban Ki Moon Centre for Global Citizens.

Toonaangevend bij deelname aan klimaatprocedures in Brussel is het Climate Action Network Europe, met twintig lobbyisten in het Europees Parlement. CAN wordt door de European Climate Foundation ( = Brenninkmeijer, 3 miljoen euro per jaar) en de Europese Commissie (1,4 miljoen euro) in het leven gehouden. Wouter Roorda gaf daar voor Wynia’s Week al een mooi inkijkje in.

Ze werden opgericht als club van beroepsactivisten, nadat de internationale overheden besloten tot oprichting van het IPCC (1988), en werden ingezet door hun overheid nadat de VN-klimaatverdragen ontstonden. (1992) Ze worden nu geleid door de campagnestrateeg klimaatbeleid bij het Wereld Natuur Fonds: Tasneem Essop.

One Health en Climate Justice
Zoals in de introductie aangekondigd, werken deze mensen aan de fusie van ‘klimaat’ met ‘gezondheid’ (One Health, WHO) en ‘klimaat’ en ‘mensenrechten’…(Climate Justice) Een nieuw showproces met Portugese klimaatkinderen tegen 32 staten, werd afgelopen 23 september ingezet bij het Europees Hof voor de Mensenrechten. Dat is het project Youth for Climate Justice

Portugese kinderen maken klimaatlawaai in de media, door naar het hof van de rechten van de mens te stap[en.

De club die daar weer achter zit is een ander netwerk, dat samenwerkt met Climate Action Network: Global Legal Action Network. Nadat CAN en andere door hun overheid met miljoenensubsidies volgepropte beroepsactivisten regulering afdwongen, maakt GLAN de volgende stap. Deze regulering gebruiken ze om de Europese Commissie verder onder druk te zetten om CO2-doelen aan te scherpen.

De Juridische ingangen die ze gebruiken zijn de volgende:

• Het Europees Verdrag van de Rechten van de Mens (EVRM), met het argument dat de Europese Commissie de plicht heeft deze te beschermen. Wonderlijk genoeg beriepen deze clubs zich niet op het EVRM toen alle mensenrechten uit naam van de plandemie in de ijskast gingen
• Artikel 191(blad 20, ‘het milieu’) van het  Verdrag van het Functioneren van de Europese Unie. Daarin staat sinds 2012 ook ‘Combating Climate Change’ opgenomen, als zorgplicht die de Europese Bureaucratie zou dragen als onderdeel van manieren om volksgezondheid te verbeteren.
• Het wettelijk bindende Verdrag/Commune van Parijs uit 2015 van de Verenigde Naties, waar de Eurocratie zich aan committeerde.

Het recht voor door de Europese Commissie gesubsidieerde beroepsactivisten om gehoord te worden, om bijvoorbeeld het eigen beleid te toetsen naar gemaakte afspraken, dat zou vervat zijn in het Europese Aarhus verdrag. Zo maakten beroepsactivisten dus met al hun lobbyisten in het Europees Parlement de regulering mogelijk, waarop ze vervolgens met juridische wapens op in kunnen springen.

Wildgroei aan Climate Justice-advocatuur
Met name in Londen vind je nu een tiental klimaatjuridische clubs, die via reguleringen, internationale verdragen en contracten zowel overheden als bedrijven in de klimaatfuik helpen duwen en de SDG’s, met het Klimaatdictaat van Parijs (2015) als aanleiding. Voor het archief boekstaven we deze even:

• Commonwealth Climate and Law Initiative (CCLI), van Oxford University richt zich op ondernemingsrecht in relatie tot klimaat. Die moeten ESG/SDG-rapportage helpen afdwingen, en bedrijven aanklagen die weigeren vaart te maken met het klimaatcommunisme. We vinden daar Jessica Fries van The Prince of Wales’ Accounting for Sustainability (A4S) Project. En tenminste drie juristen die ook voor Client Earth actief zijn. (Alexia Staker, David Cooke, Alice Garton.
• Climate Governance Initiative. Een netwerk dat boardrooms aan klimaatdoelen houdt, ingezet nadat het World Economic Forum haar Principles for Effective Climate Governance lanceerde in Davos in 2019. In het bestuur vind je Julie Baddeley, oprichter van een gelijk initiatief Chapter Zero (naar Net zero) en Pim Valdre, het hoofd Klimaat Ambitie Initiatief van het World Economic Forum.
• Chapter Zero van Julie Baddeley van de Universiteit van Cambridge: Dit is de klimaatbrug tussen bedrijven en het World Economic Forum. De Nederlandse tak van Chapter Zero wordt geleid door het Koningshuis haar Gisella van Vollenhoven.
  

  Van Gisella van Vollenhoven, WEF-acoliet

• De Chancery Lane Project in Londen: The largest global network of lawyers and business leaders using climate contracting to deliver fast and fair decarbonisation.
• Net Zero Lawyers Alliance in Londen: Mobilising commercial law firms, lawyers and law for climate change mitigation and adaptation
• Legal Sustainability Alliance (2007), een in Londen gestationeerd ledennetwerk van advocatenkantoren op de groene toer en Engelse vakvereniging The Law Society, geleid door Rose May van Norton Rose Fullbright, en de ESG-meneer van Clyde & Co.
• Legal Voices for the Future, het groene jeugd-juristennetwerk van The Law Society
• The Climate Court van Loes van Dijk, de jurist van windmolenbedrijf Tempest Wind
• Climate Litigation Lab van Oxford University Sustainable Law Programme geleid door Ben Franta. Die onderzoeken hoe ze bedrijven kunnen naaien uit naam van ‘het klimaat’..
• Oxford Net Zero, van de Universiteit van Oxford, geleid door Alexis Mc Givern. Komt bij IUCN vandaan en Centre for International Environmental Law in Zwitserland
• IUCN World Commission on Environmental Law, Klaus Bosselmann. Die maken ‘aarde’ tot rechtspersoon voor VN-project Harmony with Nature

Recht voor Klimaat Danny Hoekzema klassieke Astroturfing
De juridische messen worden kortom geslepen om de ESG’s en SDG’s bij bedrijven af te dwingen. In die context kun je dus ook zien dat de ‘nieuwe’ Stichting Recht voor Klimaat die 7 februari gelanceerd werd door Zuidas-advocaten alles behalve ‘nieuw’ is.

In Londen had de advocatuur al Legal Voices for the Future opgezet. Hoekzema kreeg in Amsterdam bij de VU Joshua Domb uit Londen op bezoek. Die noemt zich Lawyer for Future Generations, en hij richtte net als Hoekzema (New Paragigm) zijn eigen klimaatadvocatenkantoor op in november: Gen R Law.

Het initiatief past in een waaier van topdown opgezette klimaatjuridische clubs, die nu de SDG’s en het Klimaatdictaat van Parijs gaan afdwingen. Met vervolgens lachende jonge frisse carrièretijgers als vriendelijk gezicht voor het afdwingen van ouderwets communisme/corporatisme.

• Wat je hier boven kon lezen, heeft nog niemand in Nederland zo geboekstaafd en bijeen gebracht. Steun daarom Interessante Tijden met je bijdrage:

Donatie bedrag:

€

Doneren