Volgens de ANWB-gids zouden ze hier rond de bergen cirkelen, de Monniksgieren, vogels met twee meter zeventig aan vleugels, bijna vliegtuigachtig.

Als liefhebber van monniksbieren, wil je dat ook wel eens zien: Monniksgieren. Maar na achttien kilometer haarspeldbochten, kwamen we enkel in een autofile voor een lege vuurtoren te staan.

Gierenrestaurant
Volgens Afke – die liever leuke winkeltjes en hippe tentjes bezoekt- zou er dus 1 goed advies zijn: Kap Formentor, doe het niet!

Het aantal parkeerplekken bij die vuurtoren is zo beperkt, dat je in de rij moet wachten tot iemand op het terras klaar is met zijn drankje en vertrekt. Dan kan de volgende invoegen. Terwijl de Vista’s wel mooi zijn natuurlijk, maar voor voor de verwende explorer nu ook weer niet mega bijzonder.

Onderweg kom je langhoornige landgeiten tegen op de weg, die er expres voor de monniksgieren worden gehouden. Ze zijn er niet voor de veehouderij. Die overlijden en vormen dan een voedselbron voor die aaseters. Natuurbeschermers schijnen er ook voedselplekken voor aan te leggen, gierenrestaurants.

Aasplekken met dode rottende dieren.

EU-verbod
Met de teloorgang van de traditionele veehouderij verdwijnen de meeste schapen en geiten hier. EU-verboden om dode dieren te laten liggen hielpen de gieren al evenmin. En dus moeten de populaties gieren kunstmatig opgeklopt worden door natuurbeschermers.

Ze worden ook overal geherintroduceerd, waar ze eerder door voedselgebrek uitstierven.

Ooit bijna dertig jaar geleden bezocht ik biologen op Cres (Kroatië), die een gelijkaardig restaurant openden voor vale gieren. Dit vanwege een natuurbeschermingsproject, ook met het doel om ze kunstmatig te doen terugkeren

Die Vale Gieren zijn ook megagroot, en af en toe in de zomer zeilen ze op de thermiek tot Nederland aan toe. Ze kunnen ook zo hoog zeilen, dat ze daar in aanvaring komen met vliegtuigen.

Ik herinner mij het verhaal van de biologen, dat er bij Egypte een Vale Gier was gebotst met een vliegtuig op meer dan negen kilometer hoogte. Ze wachten tot het ongeveer tien uur is, voor ze met hun zware lijven de wind kiezen.

En dan draaien ze rondjes, tot ze als stip aan de horizon kunnen verdwijnen.

Op mijn verjaardag kwam er al wel één Monniksgier over onze patio vliegen bij bergdorpje Buyola, maar ik was te laat om ‘m vast te leggen. De beste plaat zou zijn, dat je meerdere gieren rond een rots ziet zeilen, op zoek naar een overleden geit.

Maar de natuur kan soms ook gierig zijn, dat ze je die beelden niet gunt.

Dus vandaag géén Monniksgier op de foto. Wel horen we hier ’s avonds de Dwergooruil roepen, z’n simpele roep ‘foe’…. … foe’……..foe’, enzovoort. Meer fantasie heeft ie niet.

En je hoort een ijselijke schreeuw, alsof een alarmerende wulp in de overdrive staat. Dat moet ook een uil zijn, misschien ook die dwergooruil? Misschien is hij zichzelf er niet van bewust, dat hij zo hard schreeuwt, die dwergooruil.

Een aardig plaatsje om te bezoeken, omringd door ouderwetse stadsmuren is Alcudia. Het nabijgelegen Porto de Alcudia heeft bovendien witte stranden, waar het nu nog niet stervensdruk is. Wanneer je door de vloedlijn waadt met je blote voeten zwemmen er kleine witte visjes voor je uit.

In de zomer met al die badgasten moet het er een hel zijn, waar vooral veel Britten en Duitsers komen. Afke houdt van stranden, veel zon, boulevards en de zee. Ik hou van de schaduw, veel natuur en weinig mensen om me heen.

Maar we zijn allebeide niet vies van een lekker drankje.

Alcudia zelf blijkt bij terugkeer uit Kap Formentor een beetje doorsnee-toeristensluis, waar je met souvenirwinkeltjes en lokale Chinese producten de locals aan een boterham moet helpen. Je vindt er ook enkel van die typische vreetschuren die je op de hotspots van de vakantie-industrie tegenkomt. Zoals met echte Mallorcaans-Italiaanse pizza’s.

Daar verbranden wij geen geld aan. Je betaalt veel te veel om een maag te vullen met teleurstelling.

Wij reden naar Inca, om de klim naar Santa Magdalena te wagen. Daar op de top ligt een goed restaurant met het beste uitzicht van het eiland. Daar at ik een als Serranoham gerookte rundercarpaccio en een lekkere Dorade. Afke kwelde zichzelf met een goedkope salade, en vooraf een Calamares die als inktvispatatjes was bereid.

Verder zullen we vooral veel naar de Lidl gaan, goedkoop inslaan en lekker hier in ons paradijsje eten.

De directrice wil er op wijzen, dat de Tanktop die ik aanheb nu ook verkrijgbaar is in de webwinkel van www.lieverdooddanslaaf.com. Meestal loop ik in dit soort klimaten met een echt Hema-hemd aan, maar dat vond ze echt niet meer kunnen.

Dus doe je er nu zo’n superhemd overheen, met het eigen wapenschild er op. En toegegeven, ze zitten fantastisch. Zo zie je er niet meer uit als Tokkie + in je hemd gezet. Maar als meer beschaafde Tokkie, je kunt er ook een restaurant mee in.

Ondergetekende heeft geen tatoeage-infecties op de huid, zijn Friezen-armen zijn van nature al goed genoeg. Maar je ziet wel dat deze zelfverkozen huidziekte een ware plaag is op het eiland.