Bij een Mediterrane stad verwacht je zo rond dit jaargetij in een zweterige steenoven terecht te komen. Maar wat een meevaller blijkt Palma te zijn, mede dankzij de geïntegreerde CO2-absorberende klimaatkoelsystemen die de hele binnenstad doortrekken: Bomen.

Daarnaast hebben ze een natuurlijke airco die meestal op een prettige manier aanstaat, zeewind…Omdat het klimaat hier al perfect is, lijkt er ook geen eiwittransitie nodig te zijn op de Spaanse versmarkt, de Mercat de l Olivar, een overdekte en gekoelde hemel voor vis- en vleesliefhebbers…

Overal door de boulevards zijn rijen platanen geplant, die op het heetst van de dag de zon temperen, zodat je er onder een boekenmarkt kunt houden.  Terwijl een zeewindje door de straten trekt als natuurlijke airco.

Op de vele pleintjes staat altijd wel een stokoude ficus of olijfboom, waar deze saxofoonspeler z’n eurootje bij elkaar speelde.

Verder op de hoek wisselden straatmuzikanten elkaar af, funky grooves met hobospeler en een vleugje Sadé…(smooth operator) Voor dik acht euro kun je bijna vijf uur parkeren buiten de ring van de oude stad, kom daar in Rampsterdam eens om.

Ondergetekende had zich geestelijk voorbereid op een vrouwendagje, opgepropt tussen mensenlijven met veel winkeltjes en mannelijke geduldoefeningen. Maar al slenterend kwam het liedje van ACDC op: Hell aint such a bad place to live. Wanneer je lage verwachtingen koestert, ken je alleen maar meevallers.

Dikke meevallers zelfs, wanneer je op het ergste was voorbereid. Een diepe pessimist heeft dus altijd alle reden tot vrolijkheid, je gaat opgelucht door het leven.

Geprikkeld en gefascineerd hebben we de binnenstad verkend met ontelbare doorkijkjes, pleintjes. En zo daal je dan letterlijk het centrum af tot je bij de grote kathedraal uitkomt die over de zee uittorent.

Overdekte versmarkt vol vis
Indrukwekkend voor de liefhebbers van vis en visserij (daarvoor zijn we hier mede) is de Mercat de l’ Olivar.

Daar staat op een ochtend meer verse vis, inktvis, schelp en schaaldier uitgestald dan je in heel Nederland aantreft. Wat kunnen wij Nederlanders dan nog een hoop van de Spanjaarden opsteken.

Direct aan de vissershaven van Palma vind je een visrestaurant dat ‘Vissersboot’ heet, Pesquero. Daar je kan je voor een tientje een goed klaargemaakte Calamares als tapas eten, Inktvis in Andalusische stijl.

Je kunt ze namelijk ook eten als hard rubber. En zo’n glibberige octopus of Sepia, het is voor de nieuwkomer in inktvisland even wennen, dat je een vangarm eet en geen normaal spiervlees.

Maar een beetje kok kan ze ook klaarmaken zoals ze bedoeld zijn. Mals dus, in een pittige vissaus met tomaat zoals ze hier ook de kabeljauw kunnen klaarmaken.

Nu onze Nederlandse vissers ook steeds meer inktvis vangen, hoop je dat deze gerechten bij ons Koekipvarkenland ook ingang vindt.

In plaats van dat het blijft bij wat treurige rubbertjes op de Pizza Frutti di Mare. We vonden het een leuk idee, wanneer Afke voor de Visserijnieuws daar een nieuw smakelijk gerecht bij kan verzinnen in haar Parels van de Zee-column. Inktvis op de kaart.

Bij de Visserijhaven zit ook de Visveiling waar de verse dagvangst van ’s ochtends vier uur tot half acht wordt verkocht. Daar willen we maandagochtend vroeg nog kijken, en ter zake kundigen bevragen over de visserij hier.

Je kunt je alvast niet voorstellen in zo’n visland bij uitstek, dat ze een overheid als de onze hebben die de beste visgronden vol zou zetten met windturbines. Of dat ze een visserijministerie zouden hebben, waar ‘visserij’ twintig jaar terug werd verruild voor het vage ‘voedselkwaliteit’.

Van een ‘eiwittransitie’ lijkt hier op de versmarkt alvast geen sprake…En waarom zou je ook…Het klimaat ís hier al fantastisch, aangenaam zonnig met een zeewindje. Dus waarom zou je dat klimaat nog verbeteren willen met ‘klimaatbeleid’.

En dan helemaal, als dat ook nog over de rug van je eigen vissers gaat: Wie oogst dan de vruchten van de zee?

Bij ons praten ze al over ‘decarbonisatie’ van de vissersvloot, nog meer onkosten dus voor minder opbrengst in een door de klimaatmaffia ingeperkt vanggebied.

Hoe dat hier op Mallorca in zijn werk gaat, zullen we later deze week nog leren van ter zake kundigen voor de Visserijnieuws.

De Conservatieven en Socialisten schijnen hier te soebatten over hoe je de stad nu moet noemen. De Rooien vinden ‘Palma’ genoeg, de behoudenden pleiten voor het meer poëtisch klinkende Palma de Mallorca.

Omdat er al zoveel Palma’s zijn.

Wanneer ze mij voor vijfhonderd euro per uur inhuren voor consultant, zou ik ze het volgende advies geven. Noem het op Mallorca gewoon Palma. Want op het eiland is daar maar één van. En daarbuiten Palma de Mallorca.

Dan hoef je de borden niet te veranderen, hebben beide strijdende partijen hun zin. En je houdt meer tijd over om lekker vis te eten. Volgens Afke is er maar één versmarkt in Nederland, die een klein beetje bij Mercat de l Olivar van Palma de Mallorca in de buurt komt: De Bazar van Beverwijk.

Wie van jullie is daar geweest en kan dat beamen?