Het gewraakte rapport dat plots het tongbestand 250 procent bijstelt
Ben ik de enige in Nederland die ook geen touw kan vastknopen aan de bestandsschattingen door visserijwetenschappers bij de ICES, het orgaan dat de Europese (en dus Nederlandse) overheid adviseert over visserijmogelijkheden?
Tenzij je concludeert: De Keizer heeft geen Kleren aan, ze prutsen maar wat en verhullen dat achter ingewikkelde rekenmodellen?
Zelf erkent ICES dat ze ‘issues to provide robust information’ hebben met hun meetmethode. In boeren-Nederlands zeggen ze ‘we prutsen maar wat’. Daardoor kan een bestandsschatting van Tong- en dus een vangstadvies- in drie maanden tijd met 250 procent veranderen….
Het echte nieuws; schattingen Tongbestand op niets gebaseerd….
Bestandschattingen op lucht gebaseerd?
Urkers stuurden mij het ICES-rapport op, waarmee een schatting wordt gemaakt van het Tong-bestand.
Zo kan er door een ander rekenmodel in drie maanden tijd plots 55 duizend ton rondzwemmen, terwijl er eerder een quotumkorting volgde..
Want er zou nog maar 21 duizend ton zou zitten. Nu zou er toch stiekem 250 procent meer tong zitten. Vlaamse media brachten het nieuws als iets geweldigs, dat er nu door de reeds gekorte Vlaamse vissers meer gevist mocht worden.
Maar zo mis je het echte nieuws: Dat bestandsschattingen door ICES dus op lucht lijken gebaseerd…
Die lage schatting was dus niet op metingen gebaseerd, maar op aannames die tot 250 procent afwijking kunnen leiden. Zit je tank vol of is hij leeg? Nou er kan een druppel in zitten maar hij kan ook vol zitten, met de groeten van ICES-deskundigen.
Voor een succesvolle sloopsubsidie-aanvraag moeten visser een foto meesturen dat de brug is ingedeukt, hier van de UK197 ‘Noorderlicht’
Retrospective Forecast
Een slag in de lucht doen, en dat vermommen als ‘wetenschap’ had prima geweest, wanneer je mensen geen economische schade toebracht. Maar nu werden vissers plots in een jaar tijd van zestig procent van hun jaarinkomen beroofd, het quotum (deel van de vistaart) dat ze op mogen vissen.
Die korting volgde bovenop de reeds aangebracht schade aan de vloot door het LNV-Ministerie, dat 50 kotters liet slopen.Het jaar daarvoor volgde ook al veertig procent korting op het quotum en dus hun jaarinkomen.
Vervolgens vis je als Urker in 1 maand al je toegekende quotum vol, onder het motto ‘drie keer door LNV genaaid zit vaster’… Vissers moeten vervolgens quotum bijhuren van LNV-ambtenarij. Dat ministerie nam de visrechten in van de vijftig gesloopte kotters in 2023, en werkt vervolgens als quotum-verhuurbedrijf.
LNV heeft dus economisch belang bij slechte bestandsschattingen. Want wanneer er meer vis zit dan ICES zegt, en vissers worden gekort op hun quotum. Dan moeten ze LNV extra betalen om meer op te vissen, vis die er dus wel zít.
We weten niet wat we doen = ‘issues to provide robust information’
Ook heel slim, ICES heeft maar getallen tot het jaar 2022 maar weet alvast wel wat het bestand van 2023 en nu kan zijn… Rara hoe kan dat, weten zonder meten..
Dat nattevingerwerk noemen ze dan ‘retrospective forecast’, oftewel met een rekenmodel data verzinnen voor de toekomst op basis van aannames uit het verleden. Ik snap er dus geen bal van wat ze doen en hoe. Behalve dit:
- ze nemen aan dat de vissers alles vangen dat er zit, want Stock Biomass volgt ‘catch’, behalve in 2022: dan gaat hun SB omhoog terwijl catch keldert (omdat er bijna niet gevist werd)
- er waren geen data voor 2023 maar toch doen ze daar een uitspraak over: waarop baseren ze dat? ‘retrospective forecasting’? Is dat een ingewikkeld woord voor ‘nattevinger op steken’
Krimp van de kottervloot: De extra sloop van 50 kotters zit hier nog niet in verwerkt. Veertig kotters vangen minder dan 220 kotters, maar wat zegt dat over het Tongbestand?
Vraag: baseren ze hun eerdere lage bestandschatting dus op (lage) aanlanding? Dan meet je toch niet het tongbestand maar geeft je rekenmodel de krimp van de vloot weer?
Bij 200 schepen in de jaren ’90/00 werd er meer gevangen dan bij het huidige restant na sloop (90 – 50 = 40 schepen): is er wel een relatie tussen vlootinspanning en bestandsgrootte? Hebben die laatste 40 scheepjes met elk 24 meter breedte aan net, dus ongeveer 900 meter net nog wel invloed op een Noordzee van honderdduizenden vierkante kilometers
De bestandsschattingen (Spawning Stock Biomass, SB) volgen de aanlandingen (Catch, C) aka: bestandschatting correleert met vlootinspanning, niet (beslist) met wat er werkelijk zit
Verder lijken ze vooral heeeeeel ingewikkeld te doen om te verhullen dat ze er eigenlijk niets van weten, of om ‘data’ te genereren die er in het eggie niet zijn. Maar om kort te gaan, het is mij totaal abracadabra wat ze doen, een mix van aannames
Mijn gissing: Als ze niet in begrijpelijk Nederlands kunnen uitleggen wat ze doen, en op basis van welke METINGEN ze rekenen, welke aannames er verpakt zitten in die modellen en de juistheid daarvan: Dan heeft ‘meer onderzoek nodig’ ook geen enkele zin…
Dan fabriceren ze slechts kleren voor een naakte keizer.
Solea solea
Aanlanding hoeft geen bestandsgrootte te reflecteren
Meestal geldt, dat als het te ingewikkeld lijkt om waar te zijn, dan hebben ze iets te verbergen: Namelijk dat ze het zelf ten diepste helemaal niet snappen of weten. Dat noemen ze ‘issues in the ability of the survey to provide robust information’…
In Boeren-Nederlands staat daar: We prutsen maar wat en weten het niet echt…
- De onderliggende aanname bij gebruikte modellen, dat je dus op basis van aanlandingsgegevens en vlootinspanning kunt bepalen hoeveel vis er zit, die lijkt aan revisie toe. Dat mag de aanname bij MSY zijn, maar deze klopt niet meer met een resterende vloot van veertig scheepjes.
Een oplossing zou zijn, dat je tegenover wetenschaps-ambtenarij betaald door de overheid een contra-expertise zet door bekwame biologen, die ze scherp houdt. Denk daarbij aan Amerikaanse visserijbiologen van naam en faam die thuis in de materie zijn, en die los staan van de beleidsmolen hier.
Medewerker van Hoeben met gouden Urker oorbellen, zelf met Urkse getrouwd uit vissersfamilie
Uiteindelijk staan ambtenaren van het ILVO en Wageningen UR in dienst van beleidsmakers. Die beleidsmakers koesteren ook geheel andere agenda’s dan het behoud van een gezonde visserij.
Er is geen bewijs meer dat je hun overheid nog op enigerlei wijze kunt vertrouwen, en dus ook hun ‘wetenschap’ niet.
Er is wel overvloedig bewijs dat het LNV-Ministerie onder leiding van Donné Slangen de vijand is van de visserij. Het ontslag van Donné Slangen voor de schade die hij de visserij van Nederland aanrichtte zou misschien al een eerste stap zijn…
Misschien dat de nieuwe minister met ‘Visserij’ in de naam van het departement dergelijke activisten tegen de visserij er uit kunnen werken?
De ‘factsheet’powerpaling van RAVON/Good Fish Foundation
Deze praktijk van ICES staat niet op zich. Bij de ‘trend’ in het palingbestand, fabriceerde Wageningen UR een neergang van 95% door van meetmethode te veranderen in de jaren ’80. Die trend is slechts op 1 meetpunt gebaseerd bij Den Oever.
Daardoor wijkt de achteruitgang van jonge paling (glasaal) sterk af van andere Europese meetseries. Er is wel een sterke teruggang gemeten, maar de meetserie van Den Oever doet er een sterkere schep bovenop.
Niettemin baseert ICES haar niet-vang-adviezen op dergelijke dataseries, waarvan niet duidelijk is of ze voor de jaren ’80 op gelijke wijze zijn verzameld als daarna. Ook anti-visserijcampagnes van door de overheid gesubsidieerde activisten baseren zich op dergelijke wetenschap…
De SDG-doelen waarvan vissers het meeste last hebben, windmolens en gesloten gebied
Al met al is het dus zaak om het werk van door de overheid betaalde wetenschappers beter te controleren. Zoals je de overheid voor geen cent kunt vertrouwen, zo kun je ook het personeel niet vertrouwen dat in dienst is van deze liegende en stelende entiteit.
Die LNV-ambtenarij dient weer andere agenda’s (2030 Agenda, SDG13 en 14) dan welke ten dienste staan van de voedselvoorziening.
- Steun Interessante Tijden voor het uitzoekwerk