Pensioenfonds ABP kondigde onder Corien Wortmann-Kool (CDA) al aan dat ze uit renderende energieprojecten zou stappen (Divestment). Opvolger, de SDG-Dominee Harmen van Wijnen (Gristenunie?) doet daar nog een schepje pensioenmiljarden bovenop. 

Pensioenfonds ABP is nu door Sandor Gaastra (DG Energie en Klimaat) sneuvelbereid gevonden, om te investeren in een zestig kilometer uit de Noordzeekust gelegen wind-industrieterrein in Noordzeenatuur, Noordzeker. Dat meldde Staatspersbureau NOS gisteren.

“Uw pensioen dreigt te vervliegen”
De marktomstandigheden voor zulke investeringen in niet-renderende energie zijn bepaald niet gunstig, zo meldt lucht- en ruimtevaartingenieur Bert vd Weteringe:

De kosten voor wind op zee zijn al enorm en zullen de komende jaren verder toenemen vanwege de hoge rente, inflatie en toenemende problemen in de toeleveringsketen. De investeringskosten voor een 9 MW windturbine op zee liggen rond de 30 miljoen euro per windturbine.

De operationele kosten komen voor deze turbines uit rond de 800.000 euro per jaar. De huur voor een transportschip is momenteel al 350.000 dollar per dag.

Toch gaat ABP, dat rendement moet halen op uw pensioengeld, investeren in het grootste windpark in de Noordzee.
Uw pensioen dreigt letterlijk te vervliegen.

Alleen al de investering in Vier Gieg aan windturbines, dus 444 windturbines kost dan 444 x 30 miljoen euro = 13.3 miljard euro. En dat is dus exclusief onderhoud en operationele kosten. Dergelijke windfarms worden dan ook niet voor de energie gebouwd.

Maar voor de vrijkomende CO2-rechten die ze opwekken,die bedrijven verplicht moeten inkopen voor ‘vergroening’…

Omdat Henk Kamp (VVD) in 2014 besloot dat staatsbedrijf Tennet de aansluiting op het net betaalt, komen die extra onkosten (een slordige dertig miljard euro) uiteindelijk terecht bij de eindgebruikers. Anders was deze grap dus nog minder rendabel geweest. Zo kon de Rijksoverheid vervolgens roepen dat ze ‘subsidieloze’ windparken zouden bouwen.

“SDG’s ingebakken in al onze afwegingen”
ABP-baas Van Wijnen is opgeleid als theoloog, dus hij weet alles van rendabele energie-investeringen. Mozes hield het in de woestijn veertig jaar lang uit met een gevolg van miljoenen Israëlieten en hun vee, gevoed door Manna uit de hemel en Kwakkels.

Zo kan het Bijbelboek Exodus dus ook tot inspiratie dienen bij het verlaten van een betaalbare, betrouwbare energievoorziening (‘energietransitie’) en Divestment.

Voor EY.com wordt hij door groene wapenbroeder Jan Peter Balkenende (NL2025/DGSC) ge-interviewd. Daar spreekt Van Wijnen zich uit voor de financiële sneuvelbereidheid van het ABP:

De Social Development Goals van de Verenigde Naties zitten ingebakken in al onze systemen en afwegingen. Twintig procent van onze beleggingen moet aan de SDG’s gerelateerd zijn.’

En:

‘We voelen ons verantwoordelijk om voorop te lopen, en dat doen we ook denk ik. Maar we moeten keihard werken om een voorloper te blijven. De recente beslissing om uit fossiele producenten te stappen was echt nodig, omdat we achterop dreigden te raken bij het bereiken van de klimaatdoelstellingen.’

ABP ‘in gesprek met Milieudefensie’
Maar gelukkig, ze zijn in gesprek met Milieudefensie hoe je effectief een industrieterrein in de Noordzeenatuur kunt groenwassen:

Wat mij betreft zitten we in 2050 op honderd procent duurzaam. Greenwashing proberen we te voorkomen door scherp beleid. Wij zijn daarover bijvoorbeeld in gesprek met Milieudefensie.

Zij zeggen: ‘Je moet voor iedere investering een klimaatplan eisen’. En dat doen we ook. Wat we dan nog nodig hebben zijn meetinstrumenten zoals het beprijzen van externaliteiten en goede audits, in plaats van mooie verhalen.

Dus ze functioneren net als de banken voortaan als staatsverlengstuk. Voor succesvolle ‘verduurzaming’ moet de belastingbetaler ook blijven bijspringen, aldus de ABP-CEO.

Maar de financiële sector kan dat niet alleen. De energietransitie, het bewaken van de biodiversiteit, het zijn grote issues. De traditionele industrie is nog huiverig voor de transitie door hun oude businessmodellen.

Wij zijn maar één van de spelers. Wij kunnen en zullen invloed uitoefenen, maar de overheid moet helpen. Het moet gezamenlijk gebeuren.’

“NOS: De Overheid is er in geslaagd, de overheid zij geprezen!”
Zie ook de jubelende berichtgeving van het NOS staatspersbureau, dat wind op zee ‘de energie van de toekomst’ noemt, daarmee hun overheid (Sandor Gaastra) papegaaiend:

De overheid is er in geslaagd het grootste Nederlandse windpark op zee aan te besteden. Het gaat om het windpark IJmuiden Ver dat met 4 gigawatt, in 2029 5,5 miljoen huishoudens van elektriciteit kan voorzien.

Daar heb je de eerste keiharde leugen al: Er zal niet één huishouden de stroom afnemen want wiebelstroom kan geen huis of bedrijf van stroom voorzien.

Het windpark dat ruim 62 kilometer uit de kust komt te liggen is opgesplitst in twee delen die worden gebouwd door pensioenfonds ABP en energiebedrijf Vattenfall.

Het eerste deel (IJmuiden Ver Alpha) wordt op zee gebouwd door pensioenfonds ABP in samenwerking met het Schotse energiebedrijf SSE Renewables onder de naam Noordzeker.

Vervolgens wordt er samen met milieuclubs en onderzoeksbureaus groene verf aangeschaft, zodat een windfarm in de Noordzee ‘goed voor de natuur’ zal heten:

Voorwaarde voor de bouw is dat er bijgedragen wordt aan de bescherming en het herstel van de natuur in de Noordzee. Zo zal er bij het ontwerp van de windturbines meer rekening gehouden worden met de bescherming van vogels.

Hoe kan een zwaaiend rotorblad nu beter vogels beschermen?

Het Groene Waterstof-sprookje
Vervolgens verkoopt staatspersbureau NOS ook nog eens de ‘groene’ waterstofleugen. Net als bij de stroom van Hollandse kust, zal deze niet direct een elektrolysefabriek voor waterstof van stroom voorzien. Nee, de tweede ‘groene’ waterstoffabriek draait op stabiele (grijze) netstroom, terwijl ABP met Vattenfall de wiebelstroom van Zeevonk bij Tennet over de schutting mag gooien.

Het tweede deel van het park (IJmuiden Ver Beta) wordt gebouwd door het Zweedse energiebedrijf Vattenfall in samenwerking met het Deense CIP onder de naam Zeevonk II. De nadruk bij de bouw van dit park ligt op een betere inpassing in het energiesysteem.

De bedrijven gaan in Rotterdam, waar de stroom aan land komt, een waterstoffabriek bouwen. Op de momenten dat er meer elektriciteit wordt opgewekt dan er afgenomen kan worden, kan er met de elektrolyser duurzame waterstof worden geproduceerd.

Dat is dus de volgende onwaarheid. Ik heb het zelf bij Shell nagevraagd. Hun Waterstofabriek draait op grijze stroom, maar ze wassen dat groen door ‘groene’ stroomcertificaten van hun eigen Hollandse Kust-industrieterrein.

Met nog zo’n dijk op energiegebied, Sofie Hermans (VVD) als kandidaat Minister voor ‘Klimaat’ blijft Nederland zo onveranderd de energierekening onbetaalbaar maken.

Want dat is wat ‘energietransitie’ ten diepste is op deze wijze; Energiesabotage. Toch is die sneuvelbereidheid voor een beter klimaat in Nederland wel voor te stellen. Die paar zonnige daagjes per jaar…