
Het advies van de Gezondheidsraad in 2006
Niet voor de Volksgezondheid maar voor milieuclubs (WNF cs) paste de Gezondheidsraad in 2015 de ‘Richtlijnen Goede Voeding’ aan.
Dat advies uit 2015 leverde vervolgens het Voedingscentrum (Corné van Doorn, nu werkzaam voor WNF) de munitie om in 2016 de ‘Schijf van Vijf’ ingrijpend aan te passen naar meer plantaardig.

Partnerclubs van Green Protein Alliance, lobby voor vegaburgers
Net als op Okinawa
In 2006 adviseerde de Gezondheidsraad in haar Richtlijnen Goede Voeding nog om twee maal per week vis te eten. Dat is net als wat de Grieken, Spanjaarden, Italianen al eeuwen doen. Of op Okinawa en andere Japanse eilanden waar ze vis eten.
En daar worden ze stokoud. Zoals de Gezondheidsraad toen stelde, over toen geldend wetenschappelijk onderzoek (blz 79):
Ook recente onderzoeksresultaten wijzen erop dat regelmatige consumptie van vis het sterfterisico als gevolg van hart- en vaatziekten waarschijnlijk vermindert. Het vaststellen van een optimaal niveau van visgebruik op basis van de beschikbare onderzoeksresultaten is echter moeilijk.
Er zijn sterke aanwijzingen dat het verband tussen visgebruik en het sterfterisico als gevolg van hart- en vaatziekten niet lineair is. Het grootste beschermende effect wordt bereikt als wordt overgegaan van geen of zeer incidenteel visgebruik naar een gebruik van ten minste éénmaal per week een portie vis.

Wieringer garnalenkotter
‘Een gebruik van twee maal per week noodzakelijk’
Oftewel, wanneer je net als Nederlanders zelden vis eet, dan bereik je met 1 maal vette vis per week al een gezondheidseffect. Wil je extra gezond worden, dan komt er twee maal per week uit, vanwege de gunstige werking van visolievetzuren (blz 80)
In het Achtergronddocument Richtlijnen goede voeding 2006 is in paragraaf 3.5.1 aangegeven dat om aan de voedingsnorm van 450 mg visolievetzuren per dag te kunnen voldoen een gebruik van tweemaal per week een portie vis noodzakelijk is. Hiervan zou dan ten minste een keer een portie vette vis (zoals zalm, haring en makreel) moeten zijn.
Om zeker te zijn van een gezond effect, raadde de Gezondheidsraad toen twee maal per week een portie vis aan.
Het ging vervolgens mis toen die ‘onafhankelijke’ Gezondheidsraad in opdracht van het toenmalig LNV-ministerie (in 2011 ondergebracht bij Economie en Infrastructuur, dus bij Sharon Dijksma zeker PvdA) kwam met een ‘ecologische belichting‘ van de richtlijnen Goede Voeding uit 2006. De Gezondheidsraad ging toen winkelen bij het Wereldnatuurfonds, voor inzichten tegen de visserij:

Uit de campagnefolder van WNF haalde de Gezondheidsraad haar inzichten over de visserij
Geen beperkend gezondheidsadvies nodig voor vis
Ook de melkveehouderij moest het ontgelden in dat rapport, zodat de Nederlandse Zuivel Organisatie het rapport liet doorlichten door het CLM. Die constateerden al dat de Gezondheidsraad zich bediende van drogredeneringen richting een (politiek) doel:
Het rapport spreekt in termen van (in)efficiëntie over de verhouding dierlijke eiwit versus plantaardig eiwit. Een citaat: ‘De productie van vlees en zuivel vormt de grootste voedselgerelateerde belasting. Dit komt door de inefficiënte productie: voor de productie van één kilogram vleeseiwit is gemiddeld zes kilogram plantaardig eiwit nodig’ (p 42).
Daarmee geeft het rapport impliciet aan dat:
A) dierlijke eiwitten gelijkwaardig zijn aan plantaardige eiwitten; (wat bij lange na niet zo is qua verteerbaarheid RZ)
B) dat alle door dieren geconsumeerde voeding ook door mensen had kunnen worden geconsumeerd.
Qua wetenschappelijke inzichten in het gezondheidseffect kan er in vijf jaar jaar tijd onmogelijk een revolutie plaatsvinden. Eetgewoontes van mensen zijn eeuwenoud. Waren die gewoontes destructief voor de gezondheid, dan bestonden ze al niet meer. Denk bijvoorbeeld aan een wijntje bij het eten, en het visrijke dieet in Griekenland. Terwijl Nederlanders gemiddeld nu minder dan 1 maal per week vis eten.
- Er was dus al geen beperkend gezondheidsadvies qua visporties nodig, wanneer Nederlanders de 1 keer per week al nauwelijks aantikken.

Gezondheidsraad 2015: Tenminste 1 keer per week vis
Planetaire Gezondheid plots belangrijker
Kijken we dan in de ‘Richtlijnen Goede Voeding 2015’ die de Gezondheidsraad maakte op bestelling door Sharon Dijksma (LNV) en Edith Schippers (VWS, later CEO DSM Nederland en Food Valley), dan blijkt dat het voortschrijdend wetenschappelijk inzicht van de Gezondheidsraad nihil is. Eigenlijk constateren ze nog steeds het zelfde, als in 2006 (blz 44):
De commissie concludeert dat het overtuigend is aangetoond dat het eten van vis het risico op fatale coronaire hartziekten verlaagt. Dit, omdat de visvetzuren het risico op fatale coronaire hartziekten verlagen en de consumptie van een portie vis per week samenhangt met een lager risico op fatale coronaire hartziekten.

Het door Sharon Dijksma en Edith Schippers bestelde advies, in voorbereiding op de ‘Eiwittransitie’
Vis eten beschermt dus tegen hart en vaatziekten. EN er is nog een extra effect wanneer je meer vis eet
Bovendien is er een RCT naar het effect van de consumptie van twee porties vette vis per week op het risico op fatale coronaire hartziekten uitgevoerd bij hartpatiënten. Deze zogenoemde DART-trial vindt een beschermend effect.
Behalve met de in de tabel genoemde ziekten hangt in cohortonderzoek de consumptie van een portie vis per week samen met een lager risico op beroerte
Als motivatie voor aanpassing van de ‘eet twee keer vis’-richtlijn hanteert de Gezondheidsraad vervolgens dit argument:
De richtlijnen uit 2006 bevatten de aanbeveling om twee maal per week vis te eten, waarvan eenmaal vette vis.1 Sindsdien is meer cohortonderzoek beschikbaar gekomen, waaruit blijkt dat de verlaging van het risico op fatale coronaire hartziekten bij een portie vis per week even groot is als bij hogere consumptieniveaus.34
Daarom heeft de commissie de richtlijn aangepast.

Vers gevangen inktvis in Port d’ Andratx
Voor de Planeet
Maar in hoeverre wijkt dat advies nu werkelijk af van wat de Gezondheidsraad al in 2006 opmerkte. En waar is de voorzichtigheid gebleven die de Gezondheidsraad in 2006 nog hanteerde?
Immers, het gezondheidseffect was ‘niet lineair’, dus twee keer meer vis betekent niet tweemaal beter. En wanneer je net zo weinig vis eet als ‘de gemiddelde Nederlander’ haal je een direct gezondheidseffect door 1 keer vis per week te eten. Maar dat betekent nog niet dat je dus – VOOR JE GEZONDHEID- minder vis hoeft te eten dan de Gezondheidsraad in 2006 adviseerde.

Hee, het WNF zegt de Doggersbank te willen beschermen…
‘Een lagere ecologische belasting’
Het eten van twee porties was een verzekeringseffect. Er was in 2015 geen nieuw inzicht, waarom het ONgezonder zou zijn om twee keer per week vis te eten. Dus was er een andere agenda in het spel? Jazeker…
De aap komt op bladzijde 78 uit de mouw. Dan verwijzen ze naar de politiek gemotiveerde studie uit 2011, die dierlijk eiwit in kwaad daglicht moest plaatsen:
Over het algemeen kent een minder dierlijke en meer plantaardige voeding een ecologisch lagere belasting. Dat betekent dat ook matigen van een hoge zuivelconsumptie uit dat perspectief raadzaam is.
Dat geldt ook voor vis: ten opzichte van de richtlijn uit 20061 (twee porties vis per week) resulteert de huidige richtlijn om eenmaal per week vis te eten in een lagere ecologische belasting.

WWF haar Corné van Dooren (afkomstig van Voedingscentrum) adviseert mee bij Gezondheidsraad 2023 haar ‘Gezonde Eiwittransitie’. Bij het Voedingscentrum paste duurzame Corné de Schijf van Vijf ingrijpend aan
En vervolgens gaan medici van de Gezondheidsraad zelfs adviezen geven over hoe de landbouw en de visserij ingericht moeten worden. Alsof ze reclame maken voor de Viswijzer en het MSC-label:
Bij de vis- consumptie is het aanbevelenswaardig om de nadruk te leggen op vissoorten die niet overbevist worden of die op een milieuvriendelijke manier worden gekweekt.56
Vanuit ecologisch perspectief is het volgen van de richtlijnen niet voldoende. Om de ecologische belasting te verminderen, zijn nadrukkelijk ook maatregelen nodig in de productieketens.61,62

OP basis van een modelstudie
Waar halen ze de arrogantie vandaan, zo ver buiten het eigen vakgebied? Waarom is het Wereldnatuurfonds plots bevoegd mee te beslissen over onze gezondheid en wat wij eten?
Waar het dus hier om gaat is: WAAROM maken ze die draai? De Rypothese: Omdat er naast volksgezondheid bij zowel de Gezondheidsraad als het Voedingscentrum een extra afweging bij kwam: De Planeet. Het begrip ‘Planetary Health’ van de Rockefeller Foundation, dat ze op de markt brachten door The Lancet om te kopen… (zie jaarverslag Rockefeller Foundation 2013)
Dat is de voedsel- en gezondheidsinvulling van Johan Rockstrom’s Planetaire Grenzen, globalisten die je planeetdieet willen samenstellen, een broodje tevredenheid.

Jaarverslag Rockefeller Foundation 2013
Dit is dus de zelfde Gezondheidsraad die je niet waarschuwt over de fatale bijwerkingen die de mRNA-vaccins hadden en hebben. Want daar betaalt hun overheid ze niet voor. De Gezondheidsraad én het Voedingscentrum lijken kortom gestuurd door de Groene Agenda van de Verenigde Naties, en door de agenda’s van de ministeries die ze betalen. ‘Gezondheid’ moest gebruikt gaan worden om ‘duurzaamheid’ (armoede) aantrekkelijker te maken.
Dat blijkt ook uit het gebruik van het pseudowetenschappelijk concept ‘planetaire grenzen’, dat het WNF promoot met de VN.
- Steun Interessante Tijden bij het ontmaskeren van wetenschap op bestelling door hun overheid.