‘Onboarding Nature‘ van Nijenrode Business University (Tineke Lambooij) en het in 2008 opgerichte Earth Law Center (Colorado VS) willen juridische tanden geven aan ‘de’ natuur, zogenaamde ‘rechten’ voor ‘de’ natuur.

De juridische tanden zijn nodig om met staatsmacht grond- en wateroppervlak in private handen te sluizen voor het te gelde maken van zogenaamde ‘ecosysteemdiensten’ door bankiers, zoals ‘koolstofopslag’. Een voorbereiding van de Beursgang van Biodiversiteit, zodat je als bedrijf niet alleen ‘klimaatneutraal’ bent maar ook ‘natuurpositief’.

Je zou voor het eten van je lapje vlees dan ‘ware kosten’ (True Cost) moeten betalen. Dat is een extra prijs voor gebruik van grondoppervlak en grondstoffen die je consumptie meebrengt, af te rekenen aan ‘de’ Natuur, oftewel bankiers en bureaucraten.

Betalen aan ‘de aarde’ (global banking) voor frisse lucht, schoon water
‘Ecosysteemdiensten’ – en haar evenknie natural capital accounting (dat die diensten registreert en kwantificeert) -houdt in dat de publieke ruimte wordt geprivatiseerd op publieke kosten. Dat gebeurt met:

1. een appel van technische noodzaak, via gefabriceerde wetenschappelijke ‘consensus’
2. een moreel appél en een crisis-appél in media via ngo’s.
3. fabricage van publiek-private partnerschappen, die Het Hogere Doel omzetten in een privaat verdienmodel op publiek risico

Jessica den Outer (Stichting Rechten van de Natuur) sprak op 2 september de ‘duurzame troonrede‘, uit die ‘rechten van de natuur’ bepleit. Den Outer is er met haar ngo om een moreel-progressief sausje te geve aan een nieuw bankiersproduct; Beursgang voor Biodiversiteit (ecosysteemdiensten) via Natural Asset Companies, verpakt als ‘rechten voor de natuur’.

We doen het voor die zielige vogeltjes met stikstofpootjes op de Veluwe, waarmee de Rockefeller Foundation blijkbaar een bijzondere connectie voelt. En voor ’toekomstige generaties’.

Ware Kosten
Het idee is al zo oud als de Club van Rome. Alle grond- en grondstofgebruik moet in statistieken gevangen worden als ‘impact op de planeet’. En vervolgens moet alles dat je ‘uitstoot’ en ‘gebruikt’ van dat gesloten systeem aarde extra in rekening gebracht worden als ‘groene’ belasting.

Vervolgens moet je extra betalen voor frisse lucht, schoon water en ‘koolstofopslag’ die door natuurgebieden zou plaatsvinden. Dan zou je de ‘ware kosten’ betalen, True Cost. Dus een extra belasting bij alle producten die door een panel van ‘deskundigen’ tot schadelijk is verklaard voor klimaat (CO2-credits) en biodiversiteit (grondoppervlak).

Die extra kosten die je voor het eten van een lapje vlees betaalt aan ‘de’ natuur (bankiers, bureaucraten) worden beleggingsproducten via zogenaamde Natural Asset Companies. Daarmee probeerde de Rockefeller Foundation in 2023 al naar de Beurs te gaan, de New York Stock Exchange Index.

Dat plan werd in 2024 even ‘on hold’ gezet, tot de rest van de programma-onderdelen op koers zijn gebracht.

We geven hier wat implementatiestappen

• 1. Eerst maak je Expert Consensus. In 2008 werd met het Planbureau voor de Leefomgeving het TEEB-project opgeleverd. Daaruit volgden astronomische bedragen die door ‘biodiversiteitsverlies’ veroorzaakt zouden worden, biljoenen euro’s per jaar. Die schattingen waren gebaseerd op de MSA-indicator van het PBL voor ‘biodiversiteit’. Daarin is ‘grondoppervlakte’ het zelfde als ‘biodiversiteit’ en menselijk grondgebruik het zelfde als ‘biodiversiteitsverlies’.
• 2. Een VN-panel voor ‘biodiversiteit’ IPBES 2012 verklaart de wetenschappelijke noodtoestand, net als IPCC bij ‘klimaat’- 1 miljoen soorten sterven uit!
• 3. Dan volgt politieke agendering via de Verenigde Naties, resoluties, en implementatie in EU-resoluties. In 2012 werd op de derde aardetop in Rio de Janeiro al de Natural Capital Coalition gelanceerd.
• 4. Dan volgt de institutionalisering technische voorschriften die ‘vrijwillig’ morele plicht worden. Het WAVES-project van de Wereldbank onderzoekt aan welke voorwaarden landen en bedrijven moeten voldoen voor krediet, hoe ze ‘ecosysteemdiensten’ in het huishoudboekje opnemen. De Nederlandse Bank (Klaas Knot) neemt in 2020 een voortouw door met private en publieke financiële instellingen een ‘Taskforce for Nature Related Financial Disclosures‘ op te richten. David Craig werd daarvan co-voorzitter gemaakt, Group Leader bij London Stock Exchange Group (LSEG). Elizabeth Maruma Mrema is ook co-voorzitter, uitvoerend secretaris van het VN-verdrag voor biodiversiteit (CBD)
• 5. Maat waarmee gemeten wordt standaardiseren tot private ‘wet’. Vervolgens wordt 2021 vanuit de VN een ‘expertcommissie’ ingesteld. Deze fabriceert de meetlat waarmee iedereen gemeten moet worden: System of Environmental-Economic Accounting – Ecosystem Accounting (SEEA EA)

Welke stap mis je nog?
Nationaal betrokken was onder andere ook Carola Schouten, toenmalig Nederlands minister van Landbouw, Natuur en Voedselkwaliteit, die het initiatief ondersteunde vanuit de overheid. Twee jaar eerder hielp Klaas Knot al bij het opzetten van zo’n gelijke taskforce voor klimaatrisico’s. Daarin zette het PIK met het IIASA de definitie voor wat een ‘klimaatrisico’ inhoudt.

Een rapportageplicht voor bedrijven om hun invloed op ‘klimaat’ (CO2) en ‘biodiversiteit’ (grondgebruik) in statistieken te rapporteren. Een plicht tot meten genereert data, en die data worden vervolgens getoetst aan voorschriften van een sluiswachter met SDG’s en ESG’s.

Die standaard werd in 2021 de System of Environmental-Economic Accounting – Ecosystem Accounting (SEEA EA). Daarmee regeer je via een technische standaard dus over het grondgebruik van landen en bedrijven. Wie de standaard bepaalt, die bepaalt wie wel en niet toegang krijgt.

In 2023 hield de VNO-NCW daar al een symposium over bij het Wereld Natuur Fonds in Zeist. Twee jaar geleden voorspelde ik dit al voor Interessante Tijden TV:

Vervolgens moet er dan een sluiswachter geplaatst worden tussen mensen, bedrijven, overheden en ‘de’ natuur in de vorm van een juridisch apparaat. Dat bepaalt dan onder welke juridische voorwaarden je toegang krijgt tot ‘ecosysteemdienten.’

En die stap moet Jessica den Outer dan nu dus met het Nijenrode en het Earth Law Center vervullen.

Wat eerder ‘vrijwillig’ gebeurt onder morele druk, dat moet juridisch afdwingbaar worden. Dat je niet alleen Urgenda hebt, die bedrijven en staten kan aanklagen voor hun nalatigheid bij ‘klimaat.’ Maar dat je dat zelfde ook kan doen bij ‘biodiversiteit’: rechtertje spelen voor ‘de’ natuur, waarvan jij met VN-expertpanel tot spreekbuis bent gemaakt.

• Waardeer mijn kennis en uitzoekwerk met een bijdrage klein of groot

Donatie bedrag:

€

Doneren