“De populatiegrootte wilde dieren is gemiddeld met een schrikbarende 73 procent afgenomen ten opzichte van 1970”, beweert het Wereld Natuur Fonds. In haar kielzog brulde het NOS Staatsjournaal 10 oktober 2024 mee: ‘driekwart wilde dieren verdwenen‘. In 2010 riep het WNF dat ‘het leven op aarde is gehalveerd’.

Wie ook nog nooit een halve olifant heeft zien rondlopen, snapt dat de rekenmethode van het WNF – de Living Planet Index- de uitkomst bepaalt met haar rekenkundige gemiddelden.

Verwijder je namelijk de 354 snelst achteruit hollende populaties uit de datareeks van 14700 populaties in de LPI dan krijg je een volledig andere trend te zien. De LPI is ‘by design’ veel te gevoelig voor 2,4 procent ‘losers’  die het algemene beeld vertekenen. Een beetje zoals een Groen Linkse feminist in je klas alle aandacht opeist voor Gaza en ‘het klimaat’ terwijl je van tien leuke leerlingen geen last hebt.

LPI = Aggregaat
Volleerde bullshitdetectors weten al dat de LPI niet representatief is voor ‘de’ staat van ‘de’ natuur, omdat het een aggregaat is. Dat is puntje 3 uit de Cursus Bullshitdetectie, van de vier eigenschappen van slechte wetenschap. Een optelsom van ‘mondiale’ trends in appels en peren die je presenteert als ‘fruittrend.’

Zo informeer je niet wat er in de werkelijkheid gebeurt.

Ze berekenen slechts een gemiddelde van duizenden populatietrends, en suggereren vervolgens 1 universele oorzaak: het is de mens, doneer aan het WWF, plant nog meer windturbines in natuurgebied die 30 vogels per jaar per turbine doden, hei nog meer windturbines in zee zodat walvissen murw gebeukt aanspoelen: duurzaam!

Door populatietrends rekenkundig te middelen, krijg je echter een veel te grote invloed van de ergste losers op het geheel. Dat is eenvoudig te begrijpen. Stel dat je tien stabiele leuke mensen in de klas hebt waar je mee kunt handelen, lachen, niemand heeft er last van. En er zit 1 Groen Linkse dramfeminist bij die de hele tijd aandacht wil voor Gaza en klimaatvluchtelingen:

• wie domineert dan het klasbeeld?

“98.6% of populations across all systems showed no mean global trend”
Dat het LPI vertekende resultaten ‘by design’ oplevert ontdekte en publiceerde Brian Leung et al in Nature, vijf jaar terug alweer en stom stom, ik had die publicatie ‘Clustered versus catastrophic global vertebrate declines’ nooit opgemerkt. Je kunt hier de volledige pdf inzien, bij Nature staat hij achter een betaalmuur. Nu eindelijk dus wel, en het bevestigde wat ik altijd al dacht. Er volgde in de jaren daarop een levendige discussie, die Leung op zijn academische huispagina laat zien

We citeren de kale feiten:

We show that, of LPI’s 57 taxonomic-geographic systems, 16 systems contain clusters of extreme decline (comprising ~1% of populations, occurring disproportionately in larger animals) and 7 contain extreme increases (~0.4% of populations).

The remaining 98.6% of populations across all systems showed no mean global trend. However, when analyzed separately, three systems were declining strongly with high certainty (all Indo-Pacific), and seven were declining strongly but with less certainty (mostly reptile-amphibian groups).

Het is voor beschermde dieren in Indonesië slecht toeven en op kleine eilandjes in de stille Zuidzee. En Chinezen eten ook alles uit het water dat geen duikboot is. In de resultatensectie lees je de expositie van de methodologische fout in de LPI:

The geometric mean underlying the LPI analysis was highly sensitive to extreme populations. Excluding only the 2.4% most strongly declining populations (354 of 14700 populations) reversed the estimate of global vertebrate trends from >50% loss to slightly positive growth
(Fig 2).

Leung et al Nature, Figuur 2

Similarly, excluding 2.4% of the most strongly increasing populations strengthened the mean decline to 71%. High sensitivity suggests that extreme populations are disproportionately affecting global trend estimates, such that clusters of extreme population decline should be
considered explicitly.

LPI, MSA en ‘Ecologische Voetafdruk zijn Bullshit
Maria Dornelas werkte ook aan die publicatie mee. Die had in Science al eerder iets vergelijkbaars aangetoond. Er is geen uniforme ‘neergang’, wel turnover (vervanging van soorten door andere) te vinden in de archieven van soorttrends over afgelopen eeuw. Dus in de beschikbare DATA.

Er bestaat ook niet zoiets als een ‘global biodiversity’, als pindakaas uitgesmeerd over de hele planeet die uniform achteruit kachelt.

Het WWF wekt die suggestie vanwege effectieve fondsenwerving, ze harken er een miljard dollar per jaar mee binnen. Maar hun vals exacte bewering ‘de populatiegrootte wilde dieren is gemiddeld met een schrikbarende 73 procent afgenomen ten opzichte van 1970’ informeert niet hoe je effectief natuur beschermt, wat oorzaken zijn, of wat werkt om trends bij populaties te keren.

Een rekenkundig gemiddelde van trends laat de hardste dalers er het sterkste uit komen in het eindresultaat.

Wanneer er bij het gros geen trend is. Omgekeerd is dat het zelfde. Wanneer 98 procent geen trend vertoont, en twee procent knalt de lucht in, dan zou je horen ‘dierpopulaties met 73 procent toegenomen hoera’. Na kritiek hebben Leung et al nogmaals aangetoond in Nature (2022), dat het verwijderen van beide extremen (5% sterkste dalers en 2,5% grootste stijgers) een trend van stabilisatie oplevert.

Een publicatie van Catherine Finn in 2023 in Biological Reviews gebruikte de Rode Lijst van IUCN.

Die vond een neergang bij 48 procent van de daar geregistreerde soorten. Bij 49 procent was geen trend te zien, en 3 procent zou sterk in aantal toenemen. Wat hen het meeste zorgen baarde, was dat bij 33 procent van de soorten die als ‘niet bedreigd’ geclassificeerd stond toch een achteruitgang was te zien. Niettemin, bij de (lichte) meerderheid is dan nog steeds een stabiele trend of een toename, en zeker geen 73 procent uniforme neergang.

We mogen ook blijven somberen: klimaatbeleid is de grootste bedreiging voor biodiversiteit, althans in Nederland, waarvoor nog onnoemelijk veel natuur zal sneuvelen.

Windturbines die 30 vogels per turbine per jaar doden, honderdduizenden gedode vleermuizen per jaar, windturbines in bos en natuurgebied, aanspoelende walvissen, duizenden hectares bos die sneuvelen voor ‘natuurherstel’ en biomassacentrales. De enorme vervuiling die Lithiumwinning voor elektrische auto’s geeft.Dankzij klimaatbeleid worden komende jaren enorme stroomkabels dwars door de Waddenzeebodem gegraven, wat de grootste aanslag op de Waddennatuur sinds de Waddenvereniging ontstond.

Het WNF is er voorstander van.

Denk verder aan de 1 miljoen huizen die de VVD wil bouwen voor asieluitvreters die ze hier met honderdduizenden tegelijk naartoe halen. Of de dreigende Lelylijn dwars door onze prachtige Friese natuur, om Friesland tot afvoerput van de Randstad te maken.

En dan blijft er van ons landelijk gebied bar weinig meer over, laat staan van de Noordzeenatuur. Sophie Hermans heeft op de valreep aan multinationals nog een miljard euro subsidie belooftd zodat ze nog meer windturbines in de zeebodem heien. Dan wacht haar straks een mooi commissariaatje bij één van die bedrijven, terwijl hier de dode walvissen tegen de kust klotsen.

Waardeer mijn uitzoekwerk met een bijdrage klein of groot

Donatie bedrag:

€

Doneren