Bouwt viskapitalist Parlevliet nieuw garnalenkartel?

De vismarkt Den Oever is door eigen ondernemers opgezet en een succes

Nog steeds vertoont de Noordzeegarnalen-markt trekken van kartel-gedrag. Twee grote Nederlandse handelaren/verwerkers overheersen de gehele garnalenvloot (economisch) en controleren de product-verwerking in Nederland, Belgie en Marokko (pel-ateliers). Ook nemen ze het gros van de handel over in Duitsland, Nederland en België.

Dat tonen we in deze aflevering van Waddenfondsmaand-oktober. Daarom mijn stelling: Quote 500-viskapitalist Parlevliet is de JP Morgan van de Nederlandse visserij.

Dat kartelgedrag als echo van de NMA-affaire (2004) en Heiploeg affaire (2013) verloopt via 2 lijnen

  • 1. Keurmerk-monopolisme: Onder dekking van het MSC-duurzaamheidslabel ( waarover ik in Elsevier ‘handel in wantrouwen’ schreef) . Dat claimt een keurmerk-monopolie via zusterclub WNF, met kapitaal van zowel de overheid als de Postcode Loterij.
  • 2. Verwerkings-monopolisme: Twee Nederlandse bedrijven Heiploeg (eigendom Parlevliet sinds 2014) en Puul (eigendom investeringsmaatschappij sinds 2016)) hebben het ‘verwerkings-monopolie’ van Noordzee-garnalen, en daarnaast koopt Parlevliet een groot deel van de handel op in NL, DE en BE.

Buiten Zoutkamp, het Heiploeg Imperium in handen van Quote 500-clan Parlevliet en Van der Plas

Ontsnappingsroutes voor kleinere bedrijven zitten goed dicht-getimmerd.

Een Quote 500-reus- Parlevliet- heeft de macht om de handel te beheersen en verwerking van garnalen, EN de wijze waarop de eigenaren van viskotters hun bedrijf mogen voeren. Dit artikel toont, dat zij die macht mogelijk met andere belanghebbenden kunnen aanwenden om kleine concurrentie met eigen duurzaamheids-initiatief de nek om te draaien.

De Belgische nummer één in de verwerkings-sector Van Biesen & Pieters bvba M. Praet bvba, zouden de enige zijn die dit Nederlandse ‘verwerkingsmonopolie’ aanvechten: dat ze zelf pelcapaciteit in Marokko willen. Die pel-route lijkt nu voor anderen (Buiten Heiploeg cs) verder afgesloten.

Keurmerk-monopolie met steun van Unilever cs (Paul Polman, Unilever zit achter de ‘Sustainable Development Doelen 2030 Agenda)

Keurmerk-monoplisme
De eerste vorm van concurrentie-vervalsing is het keurmerk-monopolisme. Een garnalenvissers-familiebedrijf is weliswaar op papier vrij een eigen keurmerk te voeren. Maar zodra je dat doet, maken handelaren je direct dood, onder druk van de meest invloedrijke commerciële krachten. (Puul en Parlevliet)

Achter de schermen blokkeren ze je markt-toegang naar supermarkten en handel. Die blokkade verloopt via 2 sporen, indirect en direct.

  • Via de Postcode Loterij BV, die lobbyisten met miljoenen financiert om de milieu-filosofie van Unilever en WNF aan de supermarkten op te leggen (MSC) De reflex van de groothandel en verwerking is dat zij die door milieuclubs afgedwongen MSC-eis in supermarkten inwilligen
  • Via de PO’s en verwerking. De meeste Nederlandse en Duitse viskotters die bij een Producenten Organisatie (PO) zijn aangesloten verkopen hun vangst sinds eind vorig jaar onder het MSC-label. Die vissers werd door hun producenten-organisaties (PO’s) verteld, dat zij hun garnalen anders niet meer zouden kunnen verkopen.

Angst (voor door de overheid en bedrijven betaalde milieuclubs en hun invloed) als raadgever.

Dus via intimidatie (door de PO’s en handel/verwerking) werden honderden viskotter-eigenaren min of meer gedwongen akkoord te gaan met de afdracht van 6 ct per kilo garnalen voor consultants. Dat ze dan beschermd zouden zijn tegen het negativisme dat Postcode Loterij-clubs als WNF/Greenpeace in media ventileren tegen vissers.

Een belangrijke maatregel die het door de Postcode Loterij gesponsorde MSC (half miljoen euro per jaar) voorschrijft is dat ze onderling afspreken hun vangst te beperken met stillig-periodes. Terwijl die maatregelen in de zelfde geest werken, als waarvoor de NMA de PO’s in 2004 boetes voor oplegde.

Daarover (de LPUE) zo meer.

Zes dwarse Wieringers en de Belgen doen niet mee met MSC. De Belgen lanceerden al eerder in verzet tegen het ‘Nederlandse verwerkings-monopolie’ hun eigen Purus-merk: verse ongepelde ‘Vlaamse’ garnalen direct van de afslag. Dat lijdt echter een wat marginaal bestaan, de houdbaarheid (4-5 dagen) is te kort voor grote partijen.

Het lokale alternatief voor de Vlamingen; MSC heeft enkel op de wereldmarkt toegevoegde waarde, maar voor kleinschalig lokaal is MSC enkel kostenpost

…versus eigen merken
Er zijn nog 12 keurmerken op de Nederlandse markt als Dupan (voor paling) en Waddengoud, de Belgen hebben geen certificering.

De 6 Wieringers financierden recent een eigen duurzaamheids-label Visserij & Natuur.(zie hieronder foto) Dat werd door de KIWA gecertificeerd. Meteen nadat ze hun label op de markt brachten 2 weken terug, blokkeerden handelaren hun garnalenafzet; jarenlange zaken-relaties zegden hen plots de wacht aan.

Het effect van die blokkade: de 6 vissers failliet krijgen door een omzet-derving per kotter, omdat je plots geen inkomen meer hebt.

Het motief: zodra iemand het keurmerk-monopolie van MSC doorbreekt, verliest dat keurmerk haar uniciteits-claim op de garnalen-markt. En dan ligt muiterij op de loer: dat meer vissers dit dure label (3-6ct per kilo garnalen afdragen) vaarwel zeggen. Dat geeft prestige-verlies voor PO-bestuurders als Johan Nooitgedagt. En Maarten Drijver, die onder de knoet zit van de grote vis-kapitalist uit de Quote 500.

MSC is in de jaren ’90 door Unilever (Anthony Burgmans, tevens WNF) ontworpen voor grote wereldmarkt-spelers. Dat je grote marktvolumes van vis die je aan het andere eind van de wereld vangt (zoals Parlevliet en Vrolijk doen) buiten de EEZ, voor Corporate BV kunt traceren. Voor de wereldmarkt werkt MSC als ‘de beste’.

Voor samenwerkende kleine familie-bedrijfjes met 1 kottertje dat vist op een product met bekende herkomst (NOORDZEE-garnalen) werkt MSC louter lastenverzwarend, zonder markt-onderscheidend vermogen.

Visserij en Natuur op Vismarkt Den Oever: meteen door de handel gekeeld, omdat het concurreert met MSC

Verwerkings-monopolisme
De tweede lijn van concurrentie-vervalsing vindt plaats door opkoop van zowel verwerking als handel door DE Viskapitalist van Nederland: Quote 500-Katwijkers Parlevliet en Van der Plas. Die werden schatrijk met grote trawlers. Daarmee konden zij de oceanen onbekommerd decennia bevissen van Chili tot de Faroer. Zij zijn in bezit van MSC-label, net als hun collega’s met monster-trawlers: Cornelis Vrolijk (in bezit van Jaczon.)

Achter die markt-moord op de 6 Wieringers kan de hand van Diek Parlevliet (en zijn zoon) zitten, eigenaar van Heiploeg, en zijn persoonlijke vriend Maarten Drijver.

De bewijzen daarvoor leggen we hier uit. Er is een extra motief: de Parlevlieten en Vrolijk’s van deze wereld zijn ook reders die kotters opkopen. Dus als familiebedrijfjes omvallen door faillissement kunnen zij vooraan staan om die tegen een prikje in de eigen kotter-stal in te lijven. Ook het door Puul opgeslokte Foppen kocht in 2016 nog garnalenkotters (met vergunningen) op.

Parlevliet en Van der Plas zijn sinds 2014 eigenaar (enig aandeelhouder PP.CC BV) van garnalengroothandelaar en peller Heiploeg in Zoutkamp. In 2014 zie je dat in 1 week in januari even 2 andere aandeelhouders (Mellit en Asopus) als ‘eigenaar’ fungeren op papier, gevestigd aan de Strandweg 12 in Ballum (Ameland).

Wat de connectie met Ameland is snap ik nog niet. Komen we nog wel achter. Misschien heeft de persoonlijke notaris van Parlevliet daar zijn vakantiehuis? Want Strandweg 12A/B wordt zo verhuurd…

Bron Quotenet. En nog duurzaam ook: ze hebben MSC

Diek is goede vrienden met de in Oosterend (Texel) geboren Maarten Drijver (Visned). Drijver werkte 10 jaar met de Stichting Verduurzaming Garnalenvisserij (Vissersbond) om het MSC-label voor garnalen te verwerven voor de Nederlandse vloot.

Nadat Parlevliet Heiploeg opkocht, stond Drijver daar als Visned-vertegenwoordiger (‘manager kwaliteitscontrole’) op de loonlijst.

Dus een bestuurder van de PO die ‘neutraal’ de vissers moet vertegenwoordigen, is persoonlijk bevriend met de grootste Quote 500-viskapitalist. EN hij is/was ook nog eens commercieel betrokken bij een handelaar/verwerker, die baat bij MSC heeft, een label waar Drijver’s prestige vanaf hangt als Visned-bestuurder.

Dan ben je Quote 500 en zit je in zo’n LE LIJK naargeestig gebouw, alsof je om geld verlegen zit…

Heiploeg kwam bij Parlevliet relatief goedkoop in handen, nadat de garnalen-verwerker failliet ging door een hoge kartel-boete door de Europese Commissie in november 2013 (27,5 miljoen).

Die boete kregen ze (met een Duits bedrijf en Puul) door prijzen af te spreken en verkoopvolumes te verdelen voor Noordzeegarnalen in België, Frankrijk, Duitsland en Nederland. (2000-2009) Volendammer garnalenkoning Klaas Puul- de andere grote handelaar van NL- trad in dat kartel-proces als het ware op als ‘verrader’.

Om via onderzoeks-medewerking de hoge boetes te ontlopen. (ze kregen een kleine boete)

De Belgische dochter van Heiploeg- Morubel- werd toen door investeringsclub Bencis Capital overgenomen. Parlevliet kocht het lucratieve garnalendeel in 2014 op. Puul ging financieel in 2015 niet lekker en kwam in handen van een investeerder. Niet Bencis (die was wel kandidaat): H2Equity Partners kreeg een meerderheidsbelang om nieuwbouw te financieren voor een investering van 16 miljoen euro.

Zulk geld moet weer met rente uit de vissers geperst, de primaire producenten. Morubel is nu eigenaar van het pelbedrijf van een Heiploeg-dropout, Hendrik Nienhuis en Rik Tel: Telson.

Bron Quotenet

Belgische en Duitse opkoop-avonturen
Er is nu maar 1 echt grote jongen op eigen benen over die rondom zich allerlei bedrijven opslokt: Parlevliet. En ook maar 1 die persoonlijk met DE club verbonden is die gezichtsverlies lijdt als het MSC-keurmerk-monopolie barsten krijgt; de Stichting Verduurzaming Garnalenvisserij met Maarten Drijver.

Parlevliet en Van der Plas (P&P) zijn DE grote geld-jongens in visland. De Katwijker Quote 500-miljonairs Diek Parlevliet (160 miljoen euro vermogen) en Anton Van der Plas (grote trawlers, bekendste merk is Ouwehand haring) maakten afgelopen jaar 81 miljoen euro winst. Tegen hun vermogen is geen klein bedrijf opgewassen.

Bij P&P haar jaarwinst steekt de netto winst van de nummer 2, Volendammer garnalen-koning Klaas Puul in 2017 (5,4 miljoen na aftrek belasting) wat magertjes af. Het zijn juist ook de GROTE wereldmarkt-jongens die baat hebben bij MSC; daarvoor is het label gemaakt.

Wie over al die miljoenen beschikt kan altijd het MSC-label op de vloot plakken. Een kwestie van onderzoeks-rapporten kopen, dure Londense consultants betalen: en hup, duurzaam ben je. Iedereen die genoeg geld heeft kan een groen imago kopen, en tegelijk met juristen-legers zichzelf tegen de uitdijende overheid weren. Of die legers op lastige journalisten afsturen 🙂

De vergrootschaliging van Parlevliet is natuurlijk ook een overlevings-strategie. De overheid wordt groter (Big Government), de globalisme-markt agressiever, Survival of the Biggest geldt in zo’n ecosysteem.

Met vangfabrieken de oceanen bevissen legt geen wind-eieren EN je krijgt ook nog eens MSC

P&P kocht recent in België ettelijke vishandelaren op via de aquisitie van Donaat de Vos. Dat handels-bedrijf was weer de baas over een stuk of 10 vis-bv’s als Verbiest Antwerpen, Mosselman Zelzate, Viskraam Merelbeke, Multifish, en Johansfish Zeebrugge,  Daniels Azuur Blankenberge en Food Movement.

Met de koop van Deutsche See, heeft P&P plots ook de helft van de vismarkt in Duitsland in handen. De zoon van Diek, Dirk Jan is CEO van Heiploeg, zeg maar ‘directeur kwadraat’.

Onder P&P Beheer BV tel ik nu (minus Deutsche See en Donaat de Vos) 26 BV’s als Heiploeg maar ook Goldfish BV. Echter, er zijn veel meer Parlevliet bv’s dan het KVK-register opgeeft, van IJsland tot Marokko en Nigeria. Zoals P&P-dochter UK Fisheries en het Duitse bedrijf voor opslag van diepgevroren vis German Seafrozen Fish (GSF)

Goldfish BV was in het NMA-kartelboete-jaar 2004 (daarover zo dadelijk meer) met Heiploeg en Volendammer garnalenkoning Klaas Puul 1 van de 3 grote garnalen-handelaren. Daar konden de individuele vissers tussen kiezen om hun waar te verkopen.

Nu is de garnalenhandel in Nederland, Duitsland en Belgie dus volledig opgeslokt door de gereformeerde viskapitalisten uit Katwijk (P&P). En in de schaduw daarvan dus Puul.

Haven Den Oever

Pelroute van Kegge afgesneden voor concurrent
De twee grote jongens controleren ook de pel-capaciteit (garnaaltjes uit hun dopje) van pel-ateliers in Marokko. Recent kochten hun trawler-collega’s van Cornelis Vrolijk (Jaczon grote trawlers IJmuiden) bovendien via vijandige overname het garnalen-pelbedrijf Kegge garnalen bv op. Personeel daarvan vertrok naar Roem van Ierseke.

Terwijl concurrentie van Puul en Parlevliet juist bij Kegge terecht kon, om de Marokko-route af te snijden; dat bedrijf had machinale pel-kennis opgebouwd.

Het lijkt sterk dat Vrolijk en Parlevliet bij elkaar in bed liggen. Hun bedrijven in IJmuiden staan vrolijk naast elkaar. En recent kocht Vrolijk hun Parlevliet Seafood op. Maar bewijs dat Vrolijk op last van Parlevliet Kegge vijandig overnam als ‘vriendendienst’ heb ik (nog) niet.

Wie tips heeft: kom maar!

Heiploeg auto met PP-logo in het klein er op

Wel heeft Jaczon ( =  Cornelis Vrolijk) een stuk of 13 kotters, zoals de Wiron, een Texelse kotter en ook een Amelander kotter. Jaczon heeft een eigen Kottermaatschappij gevestigd in Den Haag. Ook Jaczon profiteert (in potentie) wanneer familiebedrijfjes met kotters omvallen, die kunnen ze dan goedkoop in de eigen stal inlijven met garnalen-vergunning.

Puul parkeerde Foppen onder de holding Dutch Sea Food Company BV (spreek uit: dutsj sie foet kompenie), die net garnalenkotters en verwerking hadden ingelijfd. Dus ook die vluchtroute in Harderwijk zit dicht.

…Nienhuis erkent dat MSC er voor prijsafspraken is, althans, dat dit idee leeft in de sector

Dus de vissers die buiten Heijploeg en Puul om machinaal zouden willen pellen bij Kegge (eigenaar Richard Tel), die kunnen dat nu ook schudden. Want die weg is nu afgesneden. Dan heb je op Lauwersoog nog de pelmachine van Telson (van Hendrik Nienhuis, afkomstig van Heiploeg en de Familie Kant) Maar die staan dus ook onder invloed van Parlevliet (Heiploeg), en Telson is dus opgekocht door Morubel.

Van Belzen uit Arnemuiden (verbonden aan Triton BV) zet Zeelandia-garnalen op de markt. En zo heb je in de Benelux dus 2 giga-garnalen-spelers, die de markt samen kunnen dichttimmeren.

2,17 ton Waddenfonds en staatssteun voor particulier keurmerk-kartel door Maarten Drijver, maatje van Parlevliet

Duurzaamheids-kartel
We zagen dat de Stichting Verduurzaming Garnalenvisserij van de Vissersbond en Maarten Drijver (Visned) samen met de Waddenvereniging 2,17 ton euro Waddenfonds-geld kon binnen halen. Om ‘een duurzaamheidslabel’ te verkrijgen – het MSC-label (WWF/Unilever). MSC is een particulier bedrijf in Londen dat haar winsten haalt uit de verkoop van logo-licenties.

Die beeldmerk-verkoop bepaalt 70 procent van MSC haar jaarlijkse omzet van 20-25 miljoen euro.

Met dat MSC-label als verkoop-voorwaarde timmerden vishandelaren de Nederlandse garnalen-markt nu dicht. Dat je niet mag verkopen zonder MSC.

Je kunt als garnalenvisserij-bedrijfje niet meer garnalen verkopen als dit particuliere MSC-label niet op je verpakking staat, omdat handelaren dan je afzet blokkeren. Dat spraken handelaren onderling af. En die blokkade van verkoop is wat nu 5 Wieringer garnalenvissers overkomt, die een eigen duurzaamheids-label opstartten met eigen filosofie.

Meeuwentrein achter kotter

Juist OMDAT zij vrije ondernemers willen zijn, los van een handels-kartel.

Meteen na de bekendmaking in de Visserijnieuws ‘hoera, wij hebben ons eigen nieuwe label’ kregen ze te horen van de handelaren waaraan ze al JAAAREN garnalen verkochten, dat deze hun goede waar niet langer afnemen.

Achter de schermen heeft iemand dus druk op de handel gezet om ze de nek om te draaien.

Mijn gok is dat de viskapitalisten uit Katwijk daar meer van (kunnen) weten; als we het ondernemers-motto ‘willen is kunnen’ even toepassen. Of dat ook zo is, moeten we via via zien te achterhalen.

Drijver was met Johan Nooitgedagt (Vissersbond, waar Drijver’s SDV onder valt) 10 jaar lang bezig om het MSC-label te verwerven voor de garnalenvisserij. Echter; steeds liepen ze het gevaar dat kartel-waakhond NMA zou ingrijpen voor het dicht-timmeren van de garnalenmarkt.

DE NMA (nu ACM) haar vonnis: 6,7 miljoen euro boete

De NMA-geschiedenis herhaalt zich in LPUE
Al eerder in 2004 greep die NMA (nu ACM) in met miljoenenboetes, omdat garnalenvissers, hun producenten-organisaties en handel onderling gecoordineerd prijs-afspraken maakten. Na bezwaar werden die boetes in 2011 verlaagd naar 6,7 miljoen euro.

Heiploeg moest dik 1,6 miljoen euro betalen.

Zulke handels-afspraken vanuit de (eveneens beboette) PO’s kun je dan verpakken als ‘beter beheer’. Je legt je bootje dan gezamenlijk bij onderlinge afspraak aan de kant. En dan hoop je dat de prijzen weer gaan stijgen; of dat je een combinatie van vrieshuizen en stilliggen gebruikt voor prijs-stabilisatie.

Milieuclubs zijn blij, want volgens hun natuurvisie is er maar 1 ‘goede’ visserij; zo weinig mogelijk visserij.

Maar de NMA was niet blij, een Enkhuizer garnalen-man Van de Veen trok aan de bel. Hij wilde zijn eigen eigen garnalen-handel opzetten, maar zou actieve tegenwerking ervaren van Puul, Heiploeg, en ook andere handelaren als Van Belzen. Van die laatste kon overtreding van mededingings-wetgeving niet worden bewezen schrijft de ACM. De boete voor de Vissersbond was gelijk aan 1 jaar contributie-gelden van leden (8 ton euro).

In feite is er nu opnieuw het zelfde aan de hand als in 2004, maar dan iets beter verpakt; door machtiger belangen afgeschermd met goed imago in de linkse media (de milieuclubs, de overheid).

De door de NMA opgelegde boetes: Golfish is nu door Parlevliet opgeslokt via Heiploeg

MSC kan met de Vissersbond en Visned (Maarten Drijver en de SDV) geen gezichtsverlies lijden, nu Drijver en Parlevliet de garnalenvisserij onder het MSC-label parkeerden. Dat proces duurde zo lang- vertraagd door het NMA-proces- wel 10 jaar. Het kostte een half miljoen euro per jaar aan rapporten en vergaderuren.

MSC wordt gesteund door WWF en de groot-industrielen achter WWF die het VN-masterplan voor de wereld uitrollen: 2030 Agenda. Dat masterplan (met 17 SDG-doelen) wordt onder andere aangestuurd door Paul Polman van Unilever. (High Level Panel of Eminent Persons Verenigde Nazi’s) WNF zit ook in de groene lobby-coalitie Wadden Natuurlijk: en dat is weer verbonden met Programma Rijke Waddenzee van de overheid (Rijkswaterstaat, Ministerie EZ)

Vanuit de overheid (Rijkswaterstaat en milieuclubs) is er dit keer een belang, om het MSC-label voor die garnalenkotters te behouden. Het is weer een extra snoer (buiten de wet om) rondom die honderden lastige kottertjes: dat je ze in het gareel krijgt.

Er is een veel frissere kijk op ‘duurzaamheid’ mogelijk dan wat milieuclubs als WNF leren

Afspraken maken voor stil-liggen (LPU); de NMA revisited
Op last van de Vissersbond en Visned (de PO’s) maken die op papier zelfstandige garnalenkottertjes/familie-bedrijfjes – gedwongen door hun PO’s- onderling dus afspraken die (indirect) de prijs beinvloeden van garnalen. Door bijvoorbeeld in de haven te blijven. Dat bevel krijgen ze vanuit de PO’s.

Die bevelen adverteren ze ook in het visserijkrantje, van ‘kijk ons eens, hoe wij op de zee passen’. Zodra je namelijk teveel aanbod hebt, komen de vrieshuizen vol en dalen de prijzen. Je kunt dan beter wat minder vangen.

Dat verkoop je dan als het laag houden van de LPUE-waarde, de Landings Per Unit Effort. Het laag houden van die LPUE is een voorwaar waarop MSC hamert. Dat je aantal uren op zee ten opzichte van de binnengehaalde vangst een gewenste verhouding heeft.

Dus hoe minder uren je op zee vist, hoe ‘beter’ op papier voor ‘de’ natuur: dat is de basis-redenatie achter LPUE-waarden. Maar achter het scherm van ‘duurzaam’, doe je feitelijk hetzelfde als waarvoor de NMA de PO’s in 2004 nog beboette.

Wat Parlevliet doet, het is al zo oud als er grof geld wordt verdiend

Parlevliet, de JP Morgan van de visserij
Nu lees ik net ‘The Lords of Creation’, the history of America’s 1 Percent van Frederick Lewis Allen: hoe eind 19de eeuw tot de beurskrach (1929) van Wallstreet de grote financiers als JP Morgan en de Rockefeller-familie hun imperium bouwden. De trucs die zij met hun advocaten ontwikkelden om zowel de overheid als de competitie slimmer af te zijn, die werden toen aanvankelijk als amoreel beschouwd en concurrentie-vervalsing.

Maar ze zijn nu algemeen in gebruik.

Zoals de bouw van een ‘holding’. Dat bedrijven die op het eerste gezicht onafhankelijk lijken via een ‘trust’, bestuurd worden door 1 commissariaat met misschien maar 1 gevolmachtigde: de grote baas. Rockefeller’s juristen ontwierpen dat in de jaren ’80 van de 19de eeuw om de competitie te vermorzelen.

Dat je overal bedrijven opkoopt, die in naam onafhankelijk lijken. Die concurreren op de lokale markt met bijvoorbeeld een familiebedrijf. Zo verdrink je bij Vrolijk, Puul en Parlevliet dus in vele tientallen BV’s die in naam nog zelfstandig lijken.

Maar die zijn in feite door opkoop-operaties steeds meer tot 1 lange arm terug te brengen van enkele multi-miljonairs.

Ook favoriet, en zo kenmerkend: met de St Michaelskerk op Wieringen

Een leestip dus voor de Quote 500-families Parlevliet en Van der Plas. Ook bankier JP Morgan was Amerikaans Gereformeerd (Episcopaal), de Rockefellers waren Baptist. Waar Morgan zijn criticasters bij overlijden in 1913 in zijn testament enkel financiele regelingen verwachtten, bleek deze echter een geloofsbelijdenis te bevatten.

Tot ieder’s verrassing..

JP Morgan geloofde oprecht dat hij het in de ogen van De Heere goed had gedaan en zijn Miljarden-imperium aan Hem te danken had; al zijn holdings en conglomeraten, Zodat met die constructies slechts de top 1 procent van de economische bevolking, via financiele sturing het lot van een hele sector, honderdduizenden werknemers en zelfs de natie kan sturen.

Je moet ook het talent hebben om zo’n imperium op te bouwen. Dus van mijn kant geen socialistische jaloezie.

Mijn vraag aan Parlevliet is wel: kunt u zwart op wit uitsluiten dat in mijn analyse geen waarheid zit, en dat U en/of Maarten Drijver hier niet achter zit? En bent U bij machte deze streek terug te draaien omdat U met de levens van mensen speelt…

Belangrijker dan geld is de menselijkheid. De menselijkheid is meer bedreigd dan de ‘biodiversiteit’ en al die ‘op de moraal’ spelende woord-constructies van Corporate BV om ons te chanteren.

8 Replies to “Bouwt viskapitalist Parlevliet nieuw garnalenkartel?”

  1. Dit lijkt me een heerlijke klus voor de onafhankelijke onderzoeksjournalisten van FTM (Follow the money). Deze journalisten hebben al veel “stinkende” zaken boven tafel gekregen.

    1. Ik zou zeggen, attendeer die ‘onafhankelijke’ linkse mediamensen er op, belangrijker dan ‘onafhankelijk’ (niemand is onafhankelijk) is of je het abstractievermogen hebt dingen te doorzien

  2. “En recent kocht Vrolijk hun Parlevliet Seafood op. ”

    Volgens mij was Parlevliet Seafood niet van PP group maar zelfstandig.

  3. als de naam Parlevliet &van der Plas ter sprake komt denk men aan Katwijk aan zee , Daarom schaam ik me eigen om een Katwijk zeeér te zijn . Na de overname van Ouwehand vis hebben deze RATTEN 90 Katwijkse werknemers met tussen de 20-45 dienstjaren de straat op getrapt ZE GEVEN TOTAAL NIET OM MENSEN ,ALLEEN OM GELD

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *