Als Jac. P. Thijsse leefde, zou hij Natuurmonumenten opzeggen..

Aan de aandacht van managers ontsnapt

Exact vorig jaar bezocht uw Rechtse Hippie het Waterloopbos, testcentrum voor de Deltawerken van het voormalige Waterloopkundig Laboratorium (nu Deltares). Dat bos met nagebootste deltawerken op schaal, het zou bestemming krijgen als woningbouw, maar Natuurmonumenten kreeg het voor het symbolische bedrag van 1 gulden, zo eind jaren ’90.

Tot zover niets aan de hand. Het bos lag hier jaren ijdel te wachten tot ’t oernatuur zou zijn, ontsnapt aan de aandacht van procesmanagers en subsidiespecialisten. (Natuurmonumenten heeft ‘subsidiespecialisten’ in dienst met die functietitel).

Maar helaas, de natuur mocht niet langer spontaan haar eigen gang gaan. Men zegt ‘Onkruid vergaat niet’, maar dan bezocht je nog niet de gebieden van Natuurmonumenten. Onkruid vergaat wel, als ’t bij Natuurmonumenten groeit. Hetzij met de Roundupspuit, of omdat ze plots subsidies beuren voor ‘natuurherstel’.

Dan gaat de bijl in de bestaande natuur, en het Waterloopbos vormt hierop helaas geen uitzondering. Dat moet een toeristisch themapark worden. Alleen Dijsselbloemen komen nog tot bloei bij de blauwe subsidiedief uit ’s Graveland, en al wat een zak geld meebrengt of belooft.

Jaarverslag 2018: Belasting-paarlen voor de zwijnen

Dus vandaag een stukje nostalgie.

Hier nog een ‘zo zag het er uit’-fotoreeks ter herinnering, een serie die qua sfeer wel geslaagd was, zo vlak voor de sloop van deze wildernis die 20 jaar lang aan de aandacht van procesmanagers leek ontsnapt.  De foto’s verdienden een betere bewerking, dan bij aanvankelijke publicatie. Zowel bij teksten als bij foto’s krijg je ‘voortschrijdend inzicht’.

Waarover je toen enthousiast was, daar kijk je een jaar later weer kritischer naar. Al hou je ook de ‘blijvertjes’ zoals deze hieronder. De esdoorn die de hardnekkigheid van het leven toont, opspruitend uit het beetje humus van bladafval dat op een waterwerk viel. Een uiting van Schopenhaueriaanse Levenswil.

Heerlijk stukje vergankelijkheid

Mijn bezoek was vlak voordat Natuurmonumenten een miljoen euro provinciale subsidie kreeg om deze – misschien wel enige- wildernis in hun bezit blijvend toe te takelen tot themapark. Daar kwam recent nog weer een half miljoen euro bij. Dat binnentrekken van subsidies, de Blauwe Subsidiedief is er nog steeds meesterlijk in.

De club heeft nog 1 centrale waarde; geld binnenharken en politieke lobby om meer geld binnen te harken. Ongeveer 80FTE aan reclame- en lobbypersoneel, meer dan 10 procent van het personeelsbestand doet de hele dag niets dan propaganda maken en lobbyen voor subsidie en gratis grond.

Sinds Pieter Winsemius en zijn Trilateral Commission-vrinden is de ooit sjieke natuurclub ingekapseld tot belangenvehikel van Corporate BV, een entiteit voor grond- en kapitaalpolitiek van bankiers.

Een vergeten plek, aan de aandacht van procesmanagers ontschoten

De benoeming van bankiersloopjongen Jeroen Dijsselbloem als opvolger van Trilateral Hans Wijers past in dat patroon, Natuurmonumenten als vehikel van corporatisme. Privaat gewin op publieke kosten. Dat is inmiddels ook het bedrijfsmodel van Natuurmonumenten geworden.

Ze werden naar de aard van hun voorzitters sinds Winsemius, Wijffels en Veerman. Of ‘ze gingen met hun tijd mee’. Wilt U dan nog van deze tijd zijn? Interessante Tijden, dat zijn het hoe dan ook altijd.

Uniek in de wereld. Een particulier ‘goed doel’ met ANBI-status met als grootste donor op afstand: De Staat der Nederlanden, dus iedereen is verplicht lid. Vijftig miljoen euro subsidie per jaar, voor een ‘particuliere’ stichting, waarmee deze Non-Profit-Industrieel voor 45-50% van haar inkomsten op gemeenschapsgelden draait voor privaat gewin.

Daarnaast kreeg Natuurmonumenten tienduizenden hectares boerengrond gratis van de overheid of tegen symbolische bedragen.

Is die grond in boerenbezit dan heet ’t geen natuur. Maar slechts een papieren transactie richting milieuclub maakt iets in Nederland plots officiële ‘natuur’. Los van de vraag wat er op die hectares aan grondgebruik plaatsvindt, en de invloed op bestaande natuurwaarden.

Libellen actief

Die boerengrond- nu officieel natuur want in bezit van milieuclub- verpachten ze vervolgens vaak weer terug aan boeren, 13 duizend hectare pachtgrond in totaal. Een substantieel deel van de ‘Baten van Particulieren’ van Natuurmonumenten komt dus uit het verpachten van gronden en vastgoed (11 miljoen euro), die ze om niet van De Staat kregen.

Bijna mangrove-achtige kwaliteiten

Dus dat er even goed nog geboerd wordt, maar dan heet ’t ‘natuur’, enkel omdat ’t in handen is van de Blauwe Subsidief uit ’s Graveland. Terwijl de wilde natuur in handen van Natuurmonumenten alles behalve veilig hoeft te zijn. Al was het maar omdat ze ook drie miljoen euro verdienen met houtkap. Op weinig plaatsen wordt de natuur zo weinig met rust gelaten als in officiele natuurgebieden.

Want die moeten aan allerlei officiële ‘doelen’ voldoen, en daarop ‘beheerd’ worden. En spontane wildernis die je met rust laat, dat levert geen beheersubsidie op. (bv SNL). Houtkap wel, dan krijg je SNL-subidie voor ‘natuurherstel’ EN je kunt het hout mooi verkopen.

De kunstmatige rivier van het Waterloopkundig testcentrum

Nostalgie
De fotoserie hier, is voor het ‘onderhoud’ waarbij houtkap de wildernis vernietigt. We vonden vechtende libellen die elkaars vleugels proberen te slopen, en oeverlibellen in paarwiel.Verder een verstilde Ecokathedraal die de vergankelijkheid vierde, bijna als tropisch mangrovebos met dito muskietenplaag.

In officiele natuurclub-gebieden wordt natuur zelden lang met rust gelaten, omdat zij het beleidspapier moet gehoorzamen. Helaas….

Oeverlibellen

Nu past het – doe wat je wilt op eigen terrein- in de visie van het Ecomodernisme, die van eigendomsrecht uitgaat. Laat ieder op eigen terrein het zijne doen, en in de verschillende aanpak krijg je dan ook meer diversiteit. Het is hun eigen terrein, dus ze mogen er mee doen wat ze willen.

Het gedrag op eigen bezit van Natuurmonumenten zou te billijken zijn, wanneer dat niet met 50 miljoen euro subsidies per jaar gestut werd. Omdat een ‘gratis lunch’ niet bestaat, offer je zo al je zelfstandigheid en visie. Als ze die nog hebben.

Bijna Mangrovewoud

Via inkomens-afhankelijkheid is de club ingekapseld tot groenwasserette van Staatsbelang en de Energiepolitiek die de Trilateral Commission, Brussel en de Verenigde Naties forceren met hun social engineeringprogram 2030 Agenda (met de ‘duurzame’ ontwikkelingsdoelen).

Dankzij dat program gaat komende jaren ons hele landschap door de molen, genaamd ‘Energieakkoord’ van Trilateral Commission-lid Wiebe Draijer.

Alleen al voor 2019 worden weer 10 miljard…we herhalen 10 miljard euro SDE+-subsidies verdeeld aan windmolenaars, bomencrematoria en mensen die voor 6000 euro subsidie per hectare hun grond vrijgeven voor ‘zonneweiders’.  En Natuurmonumenten steunt deze praktijk, ingemetseld in de Haagse lobbycoalitie ‘Groene 11’ samen met de groenwasserette van multinationals: WNF, waar ook hun Marc van Tweel vandaan komt.

Een marketingjong, dat nog geen mus van een kievit onderscheidt.

De vergankelijkheid, een schuif om watertoevoer te regelen

Wat valt de club dus WEL te verwijten?

Terwijl ze dus zelf een destructieve kracht zijn en de sloop van ons landschap politiek steunen, schroomt Natuurmonumenten niet tegelijk anderen de maat te nemen. En dan op terrein dat NIET van Natuurmonumenten is.

Zo belasteren ze boeren en vissers, over het ‘verstoren’ van de natuur. Of ze wijzen met beschuldigende PR-vinger naar boeren over het ‘spuiten van gif’, terwijl ze zelf Roundup gebruiken. (net als Staatsbosbeheer overigens, bv bij bestrijding vogelkers)

Dus….

Heeft de Blauwe Subsidiedief niet MEER dan genoeg aan zichzelf? Moet het die politieke campagne-entiteit zijn die andermans genot over eigendom moet verpesten, als vehikel van Staatsmacht? Wat heeft een particuliere hoeder van het Nederlandse landschap bij globalistische energiepolitiek te zoeken?

Weldadige vergankelijkheid

Waterloopbos, alle bomen stonden er nog…

Waterloopbos, alle bomen stonden er nog

Ongerepte jungle, dat vind je niet vaak in officiele natuurgebieden

Moegestreden libelle

Beuken als zuilen in Waterloopbos

Nu durf ik dus niet meer terug te gaan, om de ravage te moeten zien die Natuurmonumenten aanricht voor subsidie bij dit Oerbos in wording. Dat ze het ‘opknappen’, lees de bestaande spontane natuur vernielen, enkel omdat er subsidie voor is. Zodat er weer ‘resthout’ en ‘snoeihout bij onderhoud’ vrijkomt, dat ze in bomencrematoria kunnen opstoken. (‘biomassacentrales’)

Dankzij het door Natuurmonumenten gesteunde ‘SER Energieakkoord’ van Rabo-bankier Wiebe Draijer, gaan zo komende jaren tienduizenden hectares bos in vlammen op.

We laten deze foto’s als goede herinnering op het web na, dat uurtje zwerven en sfeer proeven in de 4D-wereld in 2D vastgelegd. Je kunt Natuurmonumenten vandaag nog opzeggen via 035-6559911. Voeg je bij het jaarlijks groeiende leger ex-leden.

Onkruid vergaat wel, als ’t bij Natuurmonumenten groeit, liefst met Roundup

Om die neergang te verbloemen promoveert Natuurmonumenten nu al de kinderen van leden tot volwaardig lid. Alle Oerrr-kindjes die ze tijdelijk een folder of digi-advertentie in de hand drukten, met negativistisch gejank over ‘verdwenen insecten’.

Corrigeren we voor die verdijsselbloeming, dan schatten we dat Natuurmonumenten nog een half miljoen ‘echte’ leden over heeft, op de wijze zoals men vroeger ‘leden’ meetelde. Al 45-50 % minder dan in 2002. Maar nog steeds veel te veel natuurlijk. Dus doe mee met onze ontledingsactie, en stem met je voeten tegen De Groene Leugen.

Wanneer oprichter Jac P Thijsse nog leefde, zou hij ook Natuurmonumenten hebben opgezegd.

Zie voor een stukje dagelijkse Unferfroren Natuurmonumenten-haat ook de FB-pagina van ex-lid Hans Keuper, fulltime en professioneel Natuurmonumenten-basher, die de overtreffende trap na richting de Blauwe Subsidiedief dagelijks tot cabaret en kunstvorm verheft. 🙂

En dat is iets waar de PR-mannetjes en wollensoksuelen bij Natuurmonumenten zich geen raad mee weten. Want ‘De Duivel is een hoogmoedige geest, zij verdraagt geen spot’.

One Reply to “Als Jac. P. Thijsse leefde, zou hij Natuurmonumenten opzeggen..”

  1. Volledig mee eens kunnen ze nu ook al niet met hun ” poten” daar vanaf blijven????
    Het gaat maar door Dwingelerveld nu geschikt gebuldozerd voor mountain bikers.
    Bij Dickninghe prachtig stukje oud bos gebuldozerd weg rust mooie zeldzame planten…radeloos word je ervan.
    Om over ekoterreur in Oodtvaarders plassen maar niet te spreken.
    God beware je als NM je gebied ” beschermt”!!!!!
    Vandalen zijn het met krankzinnige subsidies….

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *