Deze week nemen we voor Blue Tiger Studio SDG 14 (Life Below Water) op, dus de perikelen rond Agenda Noordzee 2030. Het zoute gedeelte van de 2030 Agenda, waar Visserijnieuws afgelopen donderdag al over berichtte.
Indirect hebben vissers ook last van SDG13, want met de CO2-zwendel genereren ze het krediet om de Noordzee te industrialiseren.
Minister Schouten houdt als marionet van de UBO’s en Topmanagementgroep voet bij stuk, de vissers moeten van zee gejaagd (mariene reservaten) en windmolens moeten op ongekende schaal geplant op hun beste visgronden. Wat vissers ‘De Groene Leugen’ noemen is hier kern van de zaak, niet de centjes of detaildiscussie.
Carola Schouten handelt moreel verwerpelijk als dienares van De Leugen en zij verdient haar gerechtvaardigde straf.
Ditzum en Hitzum
In Oost Friesland, dus gewoon in mijn eigen land, bezocht ik alvast het haventje van Ditzum. Hitzum kende je al wel uit de vroege jeugd. Daar viel ik nog uit een boom bij het uithalen van een reigernest. Het prachtige blauwe ei bleef gelukkig heel voor de eierverzameling.
Ditzum ligt aan het estuarium van de Eems, 1 van de grensrivieren van de Friese Zeelanden. Onder normale omstandigheden zonder de mistroostigheid van mondluiers, had het daar best gezellig geweest. Knus en traditioneel plaatsje gevormd rond een kerk op een Wierde (terp)
Idealiter zouden ook zulke dorpjes niet louter van toerisme afhankelijk worden. Dat de vissers zelf ook een goed belegde boterham met visserij zelf kunnen verdienen.
Maar de gehele garnalenvisserij is al onder een kartel gebracht van de multinational die nu plots heel duurzaam zegt te zijn, deelnemer aan de SDG-doelen van de 2030 Agenda.
De P&P groep. Om met de mondiale grondstofmultinationals mee te mogen doen, moet je namelijk je aan die agenda conformeren. Niets verbazends, we zagen dat enkele jaren terug al aankomen. Het concern dat verticale integratie en consolidatie als strategie heeft.
Dat is precies de 2030 Agenda, de globalisten-agenda voor bankiers, multinationals en niet gekozen organisaties (ngo’s) in handen van de UBO’s (eigenaren grootbedrijf, het Kartel)
Wat zijn ‘de feiten’
In een technocratie met gekochte feiten kom je nergens met menselijkheid. Toch moet dat de insteek blijven, zoals ik zal aantonen. Al was het maar dat je bij jezelf weer eens nadenkt over de grondslag van je denken. Wat is voor mij onopgeefbaar?
De wederpartij heeft het dan steeds over ‘de feiten’, alsof staatsterreur, onrecht en kwaaddoenerij geen feiten zijn.
Men bedoelt met ‘de feiten’ vaak neomarxistische constructies. ‘Feiten’ die via een alarmerend rapport een agendakwestie werden. Zoals een opgeblazen griepepidemie- zonder abnormale sterftecijfers in 2020- ook ‘feit’ werd via media-massage, leugens en herhaling.
Dat je de definitie gewoon verandert, je gaat plots ‘positief getest’ opvoeren als ‘besmet’ of zelfs ziek.
Zodat je een feit creëert, een pandemie waarvoor de hele maatschappij op slot moet. Die harteloosheid en waarden-loosheid (met ‘n’) van hoog tot laag in de maatschappij is de logische eindconclusie van het modernisme.
De Groene Leugen
Op gelijke wijze werd het fenomeen ‘bodemberoering’ een ‘feit’, via herhaling van beschuldigingen. En dat academisch geformuleerd, door die feiten met onderzoeksgeld (belastinggeld) te kopen bij instituten als Stichting Wageningen Research en het NIOZ.
Dat een visser die met z’n netje over de bodem schraapt ‘schade’ zou geven aan een zandig bodemhabitat (permanent overstroomde zandbanken). Maar wanneer een storm de hele zandbank met tientallen meters verplaatst is dat ‘natuurlijk’. Zijnde ‘goed’.
Het zogenaamde natuurbeleid hangt daarmee aan de naturalistische drogreden. (zie voor uitleg ook ons boek ‘Ecomodernisme, het nieuwe denken over groen en groei, Nieuw Amsterdam 2017)
- Dat is wat vissers correct ‘De Groene Leugen’ noemen.
Wat doe je dan? Je geeft aan materie, zandkorrels, natuurkrachten een morele kwaliteit. Iets dat onaanraakbaar wordt, want aanraken is gelijk aan ‘kwaad doen’. Tenzij je tot een door De Staat/priesterklasse als bevoorrechte groep bent bestempeld.
Nogmaals: met de naturalistische drogreden (‘de groene leugen’) geef je aan materie een morele kwaliteit. Het is erg belangrijk dat je inziet welke drogreden men bezigt. De drogreden zelf, daar gaat het hier om. De rest volgt daar uit.
Materie heilig verklaren (moraal als emergente eigenschap materie)
Dus met die naturalistische drogreden bestempel je een fiets, auto of een andere menselijke creatie als ‘de’ natuur’ (een zandbank) als moreel juist, ‘goed’. Of je geeft dat het stempel moreel slecht wanneer zijn fietsigheid, auto-heid of natuurlijkheid door een mens verandert.
Ja ook ‘de’ natuur is een menselijke creatie, net als ‘het’ klimaat. Een samenraapsel van parameters, voorkeursoortjes, door gekochte deskundigen op papier tot ‘feit’ gemaakt. Net als de ’trends’ daarin. Die neomarxistische constructies zijn vervolgens van morele kwaliteit voorzien.
Vergelijk die drogreden met de technologische drogreden.
Een nerd die van de overheid betaald krijgt om systemen op te tuigen zal zeggen ’techniek is goed’. Hoezo? Een atoombom is ook techniek. Niet het ding zelf bevat dus morele verantwoordelijkheid of kwaliteit. Maar de MENS die hem maakte en gebruikt, voor welk doeleinde.
Zie hier dus het verschil: menselijke maaksels/verzinsels- ook in groene rapporten zoals ‘de’ natuur- zijn niet de Creator zelf. Wat is ‘de’ natuur eigenlijk? Wiens natuur?
Dus wat doen de groene tegenstanders: ze maken van natuur zelf als het ware een godheid. Iets dat over ‘goed’ en ‘kwaad’ beschikt. Snap je dat? Dat is de kern van de zaak. De rest is daar afgeleide van. Je verklaart als het ware materie in staat tot moraliteit. Alsof stof plots ‘goed’ en ‘kwaad’ onderscheiden kan.
Die denkwijze is logisch gevolg van de eliminatie van het christendom in het Westen. Daar staat ‘God’ immers los van het stoffelijke. Materie is daarin ‘creatie’, terwijl in het materialisme de materie de creator zelf is. Alsof uit dode stof vanzelf leven ontstaat.
Wanneer je reageert me ‘jaa blaa moeiluk neun’. Nee nee, hier ligt de kern. Niet bij bruinvisje met oorpijn hier, gebakken visje daar of subsidiezakje zus. Dit al dan niet bewust doorzien- aan je water voelen- is ook de enige reden waarom traditionele gemeenschappen als Urk nog enige weerbaarheid tonen tegen staatsterreur.
Dat je het aan ‘aanvoelt’ is niet genoeg. Je moet dat ook verwoorden kunnen, er de vinger op kunnen leggen. Zonder academische ballast zit je er vaak dichter bij. Om geraffineerde leugens te geloven- dus daar sociaal aanzien aan te verlenen – heb je op zijn minst een Phd nodig.
Dan geloof je zelf heel intellectueel te zijn wanneer je onzin aanhangt. Omdat je intellectuele vrinden dat ook doen, al die ambtenaren ter academie van de PvdA of erger.
De zelfde plaatgroef (‘economie’)
Anders blijf je maar steeds weer die zelfde technische argumenten herhalen. Maar zij hebben meer technici die deze argumenten kunnen verdraaien.
En je blijft maar steeds die zelfde economische argumenten herhalen. Maar zij beschikken met al die miljardensubsidies over veel meer omzet. Zoals het maatje van Daniel Pauly al stelde, Rainer Froese gaat het bij visserij om ‘een industrie met opbrengst gelijk aan de naaimachine-industrie.
Ik poogde dat een bevriende tekstschrijver/journalist al uit te leggen, iemand die nog deels als klassieke journalist denkt. Dus volgens de filosofie van het modernisme, met haar ‘feiten’ als neomarxistische constructies. Gecreëerde feiten, zoals de nieuwsagenda ook ‘feiten’ verzint.
Dat is geen verwijt die hem als persoon moet neerhalen ten opzichte van mijn onbeduidende niemand-persoon, maar constatering in algemene zin. Vanuit die zelfde begripsvernauwing komt namelijk ook het meestal volgende verwijt. Wat moeten we dan doen?
Dat bedoelt men dan slechts in vernauwde politieke zin. Aan politici heb je helemaal niets. Het begint bij het besef dat je in een wereldbeschouwing wordt geduwd, waarmee je fundamenteel in onmin leeft. Die van leugen, technocratie en ontmenselijking.
Niet in een eurootje hier of een rapportje daar. Ga je daar in mee, dan zul je zeker verliezen. Dan stem je in met hun (voor)waarden. Nee, de kant en klare De Oplossing is er niet, alleen politici kunnen je dat beloven. Het begint in de kern met iets kleins, het ‘mosterdzaadje’.
Wat zijn je waarden…
Dus formuleer je eigen onopgeefbare waarden. Welke zijn dat? Of heb je die niet? Bied je geen MOREEL alternatief voor hun technocratisch globalisme, ik herhaal MOREEL alternatief dan heb je bij voorbaat al verloren.
Jaaajaa, we weten wel dat je ook om ‘de’ natuur geeft. Wat bedoel je daar eigenlijk mee? Geef je om de storm die je grootvader in zee verzwolg? (ook natuur) Of om de kabeljauw die de andere kabeljauw verzwelgt? Zie je dan dat je de zelfde naturalistische drogreden bezigt als zij? Je geeft om iets geheel anders, iets dat zij niet hebben.
Ook wanneer je zegt ‘die rotnatuur’, bezig je de naturalistische drogreden.
Zij hebben miljoenen euro’s voor rapportjes van gekochte deskundigen, de Han Lindebooms van deze wereld om het ‘feit’ te creëren dat zij nog meer om ‘de’ natuur geven. Hun natuur als neomarxistische constructie.
De feiten. Ach ja… Net zulke onzin als ‘meten is weten’. Wat heb je aan metingen en ‘meer monitoring’ als je niet weet wat je meet en waarom je dat doet? Of wanneer je metingen die je niet bevallen weglaat, of juist aandikt? (bedenk het weglaten van zeehondpredatie in relatie tot de visstand op het Wad)
De kern is dat zij moraalloze leugenaars, dieven, graaiers, oplichters en leugenaars zijn. En dat Carola Schouten een dienares is van De Groene Leugen.
Dat is niet mijn dierbaar gekoesterde ‘mening’. Wat heb je aan een mening die onwaar is en die ook nog onprettig voelt. Veel liever had ik een prettige mening die een lekker gevoel gaf.
Die constatering volgt logisch uit de drogredenering waarvan zij al dan (meestal) niet bewust slippendrager zijn. We laten al die intellectueel ontoerekeningsvatbare groene vrouwtjes hier even buiten de vergelijking. ‘nou dan heb ik zoiets van duswelbeswel, duujjjjzaaam’, Chrisje Joosje en Elsemieke van de afdeling communikaatsie..
De naturalistische drogreden is de kern (net als het daarmee verwante voorzorgprincipe, de omkering van bewijslast). De rest is afgeleide.
Ze verwarren materie met moraal. Door je als beschermer van die papieren materie (een menselijke creatie) op te werpen, staat de moraal als vanzelf aan je kant. En dus mag je ook de bewijslast omkeren (voorzorgprincipe) Dat heet ook wel materialisme, naar ‘mater’, het stamwoord van Moeder.
Om meer geest en rede toe te voegen aan een vals gevoel over jezelf en materialisme, spulletjes en andere maaksels als morele kwaliteit, heb je echter ook God de Vader nodig, het hemelse principe. Het ongemaakte.
Op Urk snappen ze dat nog. Zonder die ankering in traditioneel denken ben je los zand. Dit is dus geen oproep tot ‘vroomheid’. Wie ‘vroom’ is hoeft niet naar de kerk. Die gelooft al in zichzelf. Het laatste waarin ik zal geloven is ‘mezelf’. Je hoeft mij ook geen seconde te ‘geloven’. Het gaat er om dat iets los van de persoon waar is.
Waarheid begint niet bij ‘de feiten’ maar bij moraliteit, de wil, liefde tot waarheid (regel nul uit mijn cursus Bullshitdetectie). Net als geestelijke gezondheid. Dat bepaal je ook niet via technische criteria zoals in onze goddeloze rotmaatschappij.
Maar aan de gesteldheid van Het Hart. Technocraten zijn harteloos, onmenselijk, precies zoals CS Lewis ze al in 1943 omschreef in ‘The Abolition of Man’ (afschaffing van de mens)
Carola Schouten dient af te treden, en haar welgemeende excuses aan te bieden voor hoe zij als dienares van de leugen de economische dragers van het platteland helpt verwoesten. Als slippendraagster van Groot Grondstof BV. Er is geen alternatief in morele zin voor haar, behalve haar gerechtvaardigde straf als dienares van De Leugen.
Carola biedt je excuses aan, treedt af en bekeer je, jij hoer van multinationals en banken, jij leugenares.
Volgens mij hebben we van doen met post-moderne mensen.
Het materiële resultaat, het eindproduct, is immers niet langer van belang alleen
het proces, in te vullen naar eigen inzicht met rapportjes ed en te ondersteunen met propaganda, tellen mee.
Abstracte begrippen zoals moraliteit gaan het bevattingsvermogen van deze mensen
ver te boven.
Voor de moderne mens is hoereren goed zaken doen.
De post-moderne hoer weet als slachtoffer en/of hulpverlener nog extra te incasseren.