Op de voorkant van sectorblad Visserijnieuws zien wij hoe het merk Wild’n Zilt in Amsterdam van het Masterplan Duurzame Visserij (MDV) en het Innovatieplatform werd gelanceerd. Dit zou het voorbeeld zijn voor ‘de toekomst’ van visserij. Terwijl de Rijksoverheid de rest van de visserijsector vernietigt en 78 kotters met familiebedrijven laat kapseizen.
Het Rutte-regime koopt namelijk liever wapens voor een corrupte oligarchie 2000 mijl verderop, Oekraine, dan dat ze de eigen visserijsector in tijden van duurzame energieprijzen even bijspringt. Hoe realistisch is de zoektocht naar een markt van ‘bewuste consumenten’ samen met MSC-keurmerkverkoper Good Fish Foundation, nu bestedingsvrijheid dankzij ‘verduurzaming’ (energie) al afneemt?
Wilde en Zilte fantasieen
Nu zouden wij ‘de toekomst’ zien, gedroomd door mensen die nooit een net vasthielden, en die geloven dat alles kan renderen wanneer je ‘(sociaal-)economische duurzaamheid’ maar uit de vergelijking van je businessmodel haalt…
Wat is ‘duurzame’ visserij, behalve een manier van visserij, bedoeld om tot in lengte van jaren academici van Wageningen UR in bedrijf te houden met ‘meer onderzoek’, en om meer geld uit te geven voor een bedrijfsvoering waarmee je dan vervolgens minder kunt verdienen…
We horen van Michel Boonstra van Good Fish Foundation, dat zij de vis van dit prachtige subsidiebootje zullen vermarkten ‘met vier duurzaamheidspeilers’:
- Minder CO2-uitstoot ‘Dus minder fossiele brandstof’ (de kottersector in Nederland heeft minder uitstoot dan 1 biomassa/bos stokende Amercentrale RZ)
- Bijvangstreductie, denk aan het gebruik van het sepnet.. (meer werk om minder te verdienen RZ)
- Minder plastic afval (…. sinds wanneer is de visserij ’s werelds grootste plasticproducent, kijk naar alle plastic verpakkingen in de supermarkt)
- Aandacht voor vissenwelzijn (ze gaan naar verdoofd slachten, dus extra handelingen om een vis dood te knuffelen en dus lastenverzwaring RZ)
Het klinkt alsof dit concept werd bedacht door D66-meisjes uit Veenendaal, die heimelijk fantaseren dat ze door de hele bemanning in ‘Fifty Shades of Fish‘-stijl genomen worden. Omdat ze zelf samenleven met een zuurzaam ziekenfondsbrilletje die abonnee is van De Correspondent, en die zich ‘zojgen maakt over de klimaatvurandering.’ Zodat het Eb blijft tussen de benen, de zeesluis blijft gesloten en de schipper kan niet binnenvaren.
Maar toen Maud haar Wilde en Zilte fantasieen kreeg…
Meer uitgeven om minder te verdienen
Je moet dus meer investeren om zo minder te kunnen verdienen, want dat is de kern van ‘verduurzaming’. Wanneer je minder brandstof wilt verbruiken, dan moet je meer elektrische energie gebruiken. En de bron daarvan is uiteindelijk gewoon weer fossiele energie, maar dan met meer verspilling via vele omwegen bijvoorbeeld omgezet in ‘groene waterstof’.
Meer uitgeven om minder te verdienen, is ook wat de ‘verduurzaamde’ mosselsector overkwam sinds 2008 onder supervisie van Hans multicommissaris Alders en milieuclubs. Zoals ze in Bruinisse stelden ‘je mosselferrari voor een mosselfiets inruilen.’ In Republiek de BRU is een kaalslag in de vloot opgetreden van meer dan twintig naar krap tien bootjes. Daar kampen de vissers met hogere investeringen en langere werkweken om te ‘verduurzamen’, en hoge onkosten voor al dat ‘meer onderzoek’ ter begeleiding.
In totaal kostte die ‘verduurzaming’ de mosselvloot al zo’n 60 miljoen euro, mede door al dat peperduurzame begeleidende onderzoek, als licentie om te mogen vissen. Terwijl je minder geld per mosselton overhield. Zo help je een verdere concentratie van de resterende bedrijven in steeds minder handen. Terwijl goedkoper zeevoedsel uit het buitenland- zonder die rigide eisen- de markt mag blijven overspoelen.
Dat is ‘verduurzaming’ in de praktijk, wanneer je alle groene praatjes er af pelt. Er is niet enig bewijs dat ‘duurzaamheid’ versmald tot met groen geklets omgorde lastenverzwaring ooit iets heeft opgeleverd.
Behalve meer werk voor minder inkomsten, en verdere uitholling van de sociale duurzaamheid van de visserijsector in kustgemeenschappen. In alle visserijplaatsen langs de Nederlandse en Vlaamse kust kun je die kaalslag zien, van Nieuwpoort en Bruinisse, tot Arnemuiden, Stellendam, Katwijk, Wieringen en Zoutkamp, en verder langs de Oost Friese kust. Je houdt visserijmusea over.
Veel belangrijker dan de vraag, of zo’n vis gelukzalig de dood werd ingeknuffeld op de transportband, is de vraag hoe je kustgemeenschappen vitaal en economisch bedrijvig houdt. Wat is Urk, de United Kingdom (UK) zonder een fatsoenlijke vloot, behalve een prooi van overnames door buitenlandse (Bijvoorbeeld Noorse en Japanse) vishandelsgiganten, en P&P/Vrolijk?
Waar is een duurzame toekomst voor visserij, wanneer je alle kennis en ervaring van familiebedrijven- die je failliet laat gaan- laat sneuvelen? Je moet het zoute water in je aderen van je ouders mee krijgen. Anders ga je niet snel naar een visserijschool. Een zelfde geldt voor de agrarische sector. Krijg je het boerenleven niet mee van je ouders, hoe groot is dan de kans dat je zelf een boerenbedrijf begint?
Boonstra wordt vervolgens aldus geciteerd:
Als extra inzet voor duurzame visserij niet loont, gaat er duidelijk iets mis. Wij willen helpen om bewuste consumenten die daarnaar op zoek zijn en vissers die daarvoor in de weer zijn elkaar te laten vinden
Waar zijn al die ‘bewuste consumenten’?
Nu begrijp ik best dat de visserij in deze duistere tijden een beetje hoopvol nieuws wil lezen. Maar wat heb je aan valse hoop? Wat er mis gaat, dat is het denken achter ‘duurzaamheid’. Dat je het sociaal-economische plaatje uit de vergelijking haalt, en hoopt dat een groen verhaal mensen de buidel laat trekken. Terwijl er geen bewijs is dat vis met MSC-label voor meer geld verkocht kan worden, dat mensen daarvoor meer willen betalen.
Vraag het na bij viswinkels, in de handel.
Wild en Zilt, het is al beter dan ‘de scholburger’, waar ook een subsidiemiljoentje of twee aan verspild is. Vis is een prachtig Nederlands kwaliteitsproduct. Maar de adder onder het groene gras van de duurzamen, is dat zij een geheel andere agenda hebben. Zij geven geen donder om mensen, vissersfamilies. Zij willen dat mensen van alles minder verbruiken, omdat zij ‘een mens van vlees en bloed’ hebben versmald, ontmenselijkt, tot de tonnen CO2, koolzuurgas, die deze zou ‘uitstoten’…
De keuzevrijheid om voor goed voedsel meer te kunnen betalen dan energie en belastingen, neemt juist hard af dankzij ‘verduurzaming’ versmald tot de CO2-politiek.
Voor een handjevol boodschappen bij de Jumbo waren we gisteren al 77 euro kwijt, nu de grootgrutters hun tarieven verduurzamen. Dat doen zij, omdat de overheid met energiebedrijven de energietarieven verduurzaam. Politici grijpen dankzij het klimaatvuur in hun ogen niet in, omdat wij via onbetaalbaarheid van energie duurzamer zouden gaan leven, lees minder zouden verbruiken.
Omdat wij voor 2030 met liefst 55 procent in onze bewegingsvrijheid (CO2) beknot dienen te worden volgens de Green Deal van Frans Timmermans. Geef ‘de Russen’ maar de schuld van de absurd hoge energierekening, maar dat is nog niet de halve waarheid. De realiteit is, dat het onbetaalbaar maken van energie een voorwaarde is van ‘verduurzaming.’
Ook willen de duurzamen voedsel duurder maken, tot groter aandeel van maandelijkse uitgaven. .
Duurzaam is alleen maar duur
Er is geen bewijs dat vis ooit zal renderen, die je met als ‘innovatie’ en ‘investeringen’ verkochte verdere lastenverzwaringen, subsidie en een groen verhaal aan de man brengt . Omdat ‘bewuste consumenten’ daarvoor zouden willen/kunnen betalen? Waar zijn al die ‘bewuste’ consumenten dan in de supermarkt? Of bij de viswinkel? Die bestaan niet, ook niet in de horeca.
Iedereen gaat bij stijgende prijzen voor het goedkoopste, niet voor het duurzaamste.
‘Bewuste consumenten’ bestaan hooguit, als een door met miljoenensubsidies te fabriceren doelgroep. Een fictieve mensengroep met geld over, die de beloftenindustrie van clubs als Good Fish zegt te kunnen genereren. De duurzamen bedoelen en bewerken nu vooral, dat het eten van wildgevangen vis er straks alleen nog is voor een kleine elite, de zelfde mensen die de politiek van ontmenselijking (een mens versmallen tot CO2-uitstoot) voorstaan.
Terwijl de rest aan de insecten en soja moet. Zo -door lastenverzwaringen en afbraakbeleid- raken steeds meer bedrijven en grondstoffen geconcentreerd in steeds minder handen, terwijl groene investeringsdwang die bedrijven tot speelbal maakt van de banken. Steeds meer mensen worden zich bewust, dat ‘duurzaamheid’ daar ten diepste om draait. Het leven duur en akelig maken voor de massa.
Zo’n kijk op duurzaamheid kan geen toekomst hebben.
Echt duurzame visserij, betekent dat je de bestaande visserijgemeenschappen niet vernietigt, maar sociaal-economisch perspectief biedt, zodat het platteland buiten de Randstad een diversiteit aan economische dragers overhoudt, buiten subsidie en musealisering voor toeristen.
Rypke net ook even stukje bekeken op blackbox
Als je op vrijdag in de buurt bent van drylst nodig ik je uit voor een lekker stukje gebakken kabeljauw van ons
Groetjes
Uiteraard zonder keurmerk
Bewijs van valse overheid is de laatste saneringsregeling: malicious intent door visvergunning en quotum te koppelen aan sanering.
slik of stik afbraakbeleid.
dat deze generatie erbij wegloopt en handdoek in de ring gooit is 1 maar de volgende generatie perspectief ontnemen is 2.
De consument is dupe en wordt nog meer afhankelijk van import, lees debet op de handelsbalans en min min qua voedingswaarde.
Bank en grootbedrijf lachende 3e.