…ik zou vandaag kunnen schrijven over de Raad van State, het hoogste bestuursrechterlijke orgaan van de Rutte-regering, dat in het stikstoffront uitspraken over wetenschap doet, die onwaar zijn. Zoals de bewering dat het AERIUS-rekenmodel waar het gehele beleid aan hangt ‘nauwkeuriger’ zou zijn geworden.
Daarover heeft een club geleerden met ondermeer Lucas Bergkamp en Ronald Meester vragen gesteld aan de Raad van State, het hoogste bestuursrechterlijke orgaan. Die geven daar geen inhoudelijk antwoord op, omdat ze vinden dat ze ‘spreken via uitspraken.’ Maar zo’n kluitje in het riet kun je alleen sturen kan wanneer dit gaat over juridische kwesties.
Maar waarom daar weer opnieuw over schrijven: Wat is er ‘nieuws’ aan het idee dat mensen liegen voor eigenbelang. Je kunt mensen bij de (Rijks)overheid immers zelden op een waarheid betrappen, op alle dossiers waar je enigszins bent ingevoerd?
Waarde toevoegen, ipv meeliften op andermans waarde
Maar daarvoor kun je al beter Stichting Agrifacts lezen, ‘Zes vragen aan de Raad van State over onderbouwing stikstofuitspraken‘. Want waarom zou ik slechts andermans werk reciteren, wat is mijn toegevoegde waarde dan als natuur/wetenschapsjournalist. Het zijn hier de wetenschappers die dit hoogste bestuursrechterlijke orgaan aan de tand voelen, die de waarde toevoegen.
Over twee weken volgt de uitspraak in het kort geding over het rekenmodel Aerius (eis: moet van de tafel bij beleid) bij de voorzieningenrechter. Het stikstoffront is aan het schuiven.
Ik sprak ook nog jurist Caroline Vonhoff, eerder actief voor Viruswaarheid en nu voor ‘Ik de Burger’, die bestuursrecht geen echt ‘recht’ noemt, zoals bij strafrecht. Het zou een ‘ingewikkelde manier van bevelen uitdelen’ zijn, dat je dat met veel juridische taal maskeert. Vervolgens is er altijd wel weer wat gezeur over de leugens en het bedrog over wind-industrie te melden.
Dat houdt nooit op.
Niemand geeft werkelijk om natuur
Of ik kan berichten dat Koninklijke Boskalis, ’s lands grootste bodemberoerder die sponsor is (1,3 ton per jaar) van anti-visserijclub Stichting de Noordzee, nu een eiland opspuit in Manila Bay (Fillipijnen) waarbij een trekvogelgebied wordt verwoest. Dat meldde Global Witness op 2 februari via persbericht:
The New Manila International Airport project threatens Manila Bay’s diverse coastal ecosystems which are vital to prevent worsening climate change, as well as threatening to decimate marine biodiversity and migratory bird populations
The Dutch company Royal Boskalis Westminster NV signed a contract worth €1.5bn with a Philippines conglomerate to construct the first phase of the project, with insurance granted by the Dutch state via export credit agency Atradius Dutch State Business
Maar dat zou Koninklijke Boskalis en de Nederlandse regering worst zijn, zo blijkt uit het antwoord van de Rutte-regering op 21 februari. Ze houden zich aan papieren criteria enzovoort, er komt ‘monitoring’ van de gevolgenblablablabla…..
…en er is ook anderhalf miljard euro omzet mee gemoeid, dus hou je bek over die K**-trekvogels, het vindt toch ver weg plaats, waar geen donateurs van groene Nederlandse clubs wonen. En in Nederland interesseert het ook niemand, zolang er maar baantjes van komen.
Hier kon ook een wind-industrieterrein in Natura 2000-trekvogelgebied worden gebouwd (Windpark Fryslan), met steun van de Raad van State, die de beeldmanipulaties door de procedureprostituee van die leugenachtige en corrupte rotoverheid van ze, Pondera Consult voor zoete koek slikte.
Economie van dwang is ‘duurzaamheid’
Duurzaamheid is een verdienmodel, waarbij je mensen afperst met staatsgeweld. Je dwingt burgers en bedrijven tot CO2-‘besparing’, en heb je het geld daarvoor niet dan moet je bij de bank lenen. ING maakte op de radio net reclame voor zo’n duurzame hypotheek, zodat je groene dwangmaatregelen betalen kunt en lekker je schulden vergroten mag.
Ik zeg het al jaren: Aan duurzaamheid is niet enig goeds, het is een groenwasserij van dwang en afpersing. Al de mensen die dit voorstaan zou je het liefste naar de hel sturen. Er zit niet enig goed mens bij. Maar ja, hoe vaak moet je dat nu blijven herhalen met nog een werkstraf voor de boeg voor wat je op Interessante Tijden al schreef. De echte criminelen zitten in de regering, wie roept ‘halt de dief wordt gearresteerd.
Zo komen we op de weinig spannende conclusie vandaag: Been there, done that, al die ellende heb ik al ooit eens in enigerlei vorm bericht. En weet je wat: Dat hangt me finaal de strot uit, al die variaties op ‘de wereld is/was best mooi, de mensen konden beter’… Alles dat ik bovenhaalde over de 2030 Agenda en de SDG’s in afgelopen jaren, zoals bij Blue Tiger Studio.
Mijn vermogen om nieuwe zaken boven te halen is groter, dan het vermogen daar een slaatje uit te slaan. Je bent geneigd voor een jodenfooi alles weg te geven, of dat in ‘goed vertrouwen’ is of stommigheid en naïviteit. Dat hebben anderen beter gedaan.
Het 2030 Agenda/Great Reset-gedoe is nu gemeengoed geworden, waar eerder medestanders mij ook van ‘complotblabla’ beschuldigden, die ‘Great Reset’ nog als ‘Big Reset’ schreven. Althans bij protestpartijen en het protestcircuit van ‘alternatieve media’.
Wat meer moet je dus nog in de Bermudadriehoek werpen van het internet. Qua artisticiteit, fotografie, filosofie, natuurlijke historie en schrijverschap heb ik alles al neergelegd in mijn hoofdwerk: Liever dood dan Slaaf, een pelgrimstocht door de Friese Natuur op zoek naar Vrijheid.
Daarvan blijven nog wekelijks bestellingen binnenkomen. Wat moet je de wereld nog meer vertellen, dan wat je daar al in vastlegde na een reis van duizenden mijlen en tien jaar? Als je niets meer te zeggen hebt, zeg dan niets. Lekker rustig. Laat bij mij maar weer ergens geld vandaan komen, en laat me weer lekker freewheelen zodat de goede inspiratie terug komt.
Zodat weer nieuwe goede, ware en schone dingen kunnen ontstaan. Wanneer iets moet, wil het bij U dan nog?
Op zondag schrijven we het 2500ste blog voor Interessante Tijden, dat dan ook zes jaar bestaat. Het heeft aan schrijfdiscipline nooit ontbroken. Maar dan, eigenlijk is dit format en concept- dat ontstond rond de 2030 Agenda berichtgeving- dan wel een beetje uitgemolken.
Je werk moet waarde toevoegen, iets extra’s dat anderen niet ook al doen.
Truusje
En dan is je christenhond Trudy ook nog eens ziek geworden, een ontstoken oor dankzij een poliep bij het trommelvlies. Dat moest worden uitgespoten onder narcose. En dan ook nog een rotte kies die getrokken moest. Inclusief röntgenfoto van het gebit en schoonspoelen ben je dan al ongeveer 340 euro kwijt, voor 1 rotte hondenkies.
En dan stap je 573 euro lichter bij Dierenartsen Skarsterlan weer naar buiten. Het idee bekruipt je hier, dat je ook bij huisartsen krijgt, die even op Google kijken om je dan advies te geven dat ze bij de verzekering kunnen declareren:
Het zijn in de eerste plaats commerciële ondernemingen geworden die je zoveel mogelijk willen verkopen, inschattend hoezeer je verknocht bent aan je mascotte, het meest gefotografeerde hondje van NL en 1 van de meest bekende met haar eigen ‘fans’… Als ik haar moet verliezen, de gedachte alleen al, dan schiet ik vol. Bij Truusje zijn we machtig sentimenteel, omdat ze de beste 12 jaar van mijn leven mijn reisgenootje is geweest op alle rondzwervingen.
Dus zo eindigen we bij een weinig spannende conclusie, die voor velen gemeengoed moet zijn. Omdat voor de meeste mensen ‘werk’ iets is dat ze in het zweet des aanschijns verrichten. Iedere dag met frisse tegenzin, omdat je moet. Bij ondergetekende was dat nooit zo, werken was mijn hobby.
Maar vandaag denk ik: IK HEB GEEN ZIN OM TE WERKEN!!!!!
Ik ken dat, een hondenleven.
Alles voor de hond want de hond doet alles voor jou.
Geniet van het stilte moment. Zo er eb en vloed is en soms springtij zit je nu in een doodtij.
Robert Jensen zit ook al in zo’n blues…..
Het valt ook niet mee, die constante stroom van leugens en bedrog te moeten aanhoren/aanschouwen de laatste jaren. Dat is om bijna gek van te worden.
“Je werk moet waarde toevoegen, iets extra’s dat anderen niet ook al doen.” Voor de meeste mensen niet hoor, die werken in shitty 9-5 jobs.
Pak even je rust Rypke. Bij mensen zoals jij borrelt nieuwe inspiratie vanzelf weer op.
Het vraagteken in de titel zou een uitroepteken moeten zijn, want het is een retorische vraag.
De zin van het werk is het doel daarvan. Als je de eer van het werk hebt, dan ervaar je plezier. Gaat het om voorzien in levensbehoefte, dan baalt menig werknemer, omdat de werkgever de financiële nemer is ten dienste van de overheid.
De helft van je levensenergie wordt zo afgepakt. Blaas je naar het werk stoom af met alcohol en een sigaar in een goed verwarmde ruimte, dan is 80% van je levensenergie “verdampt”.
De mens is bedoeld om te creëren. Om arbeid te verrichten gebruik je lastdieren of machines. Het zijn de psychopaten en parasieten (overheid/centrale bank) die mensen voor hun karretje spannen als slaven.
De mens als schepping van God is door boven genoemden hiërarchisch verhuisd naar de persoon als schepping van de overheid. Zolang de gehersenspoelde mens zijn juiste plaats niet kent, zal die lijden door kennisarmoede en propaganda.
Natuurlijk raak je uit balans als je mascotte in kritieke toestand raakt. Werk moet wachten als het om behoud gaat van wat je niet wil verliezen.
Gelukkig lijkt het weer goed te gaan met Trudy en eren de lezers het resultaat van jouw hobby.
Dus,.. Rypke,.. je kan gewoon weer aan het werk! 😉
Wat een leuke reacties al, Rypke, moet je toch een gevoel van steun geven. Ik sluit me aan. 100% origineel en toevoegend zijn past natuurlijk het best bij de eerste foto’s in dit stuk, is een paradijselijk idee. Vond het best leuk om te lezen, maar dat komt ook omdat ik verder nooit wat van je lees 😀
Haha dat komt zeer bekend voor dat gevoel. Dat komt vooral door kantoorpolitiek.
Jij hebt meer last van de landelijke politiek. Daar kiezen ze elk bewijs dat bij de overtuiging past waarna men beweerd dat de overtuiging voortkomt uit het bewijs. Vooral progressieve partijen (D66, Volt, GroenLinks en Dierenpartij) hebben daar een handje van waar het gaat om natuur- en milieupolitiek. Zeer vermoeiend, wanneer ik daar de hele dag mee geconfronteerd zou worden zou ik ook liever niet mijn bed uit komen.