Ben je autochtoon in een ontwikkelingsland, dan ben je volgens de IUCN een beschermenswaardige diersoort- een ‘indiginous people‘- waar subsidie naartoe moet om het gezag van de daar zittende regering te ondermijnen voor ‘environmental justice’.

Maar hoe anders ligt dat, wanneer je een inheemse visser bent van het Waddengebied, dat eigenlijk Frisia heet. Plots moet je betutteld worden door een Waddenautoriteit die met een ‘adviesraad van experts’ bepaalt of je nog mag oogsten op plekken waar je al generatieslang vist. Dat is het ‘Rights of Nature’-concept al in de Nederlandse praktijk gebracht.

Tientallen miljoenen naar campagnevoerende ‘indiginous peoples’
Het Ministerie van Buitenlandse Zaken gooit tientallen miljoenen euro’s naar dit soort IUCN/WNF-programma’s voor ‘environmental justice’, zoals Shared Resources Joint Solutions, Mobilising More 4 Climate (met WWF) en ‘Voices for Just Climate Action’, (ook met het WWF) waar het Ministerie van D66/Buitenlandse zaken liefst 55 miljoen euro Nederlands gemeenschapsgeld naartoe gooit.

Inheemse vrouwen in Peru, gekwetste klimaatdames in de Congo.

Het Ministerie van Buitenlandse Zaken financiert via IUCN ook conferenties voor activisten in Pakhuis de Zwijger (‘Environmental Defenders’ 23 mei 2019), die dan kunnen overleggen hoe ze in ontwikkelingslanden economische ontwikkeling kunnen frustreren. Dat noemen ze dan ‘Environmental Justice’…

Stel je voor dat de Chinese of Russische regering in Nederland ngo’s met tientallen miljoenen euro’s zou financieren die hier het gezag helpen ondermijnen en de economische ontwikkeling frustreren, zou het land dan niet te klein zijn? Dat is niettemin wat het Ministerie van Buitenlandse Zaken doet uit naam van ‘ontwikkelingshulp’ en ‘environmental justice’…

Rights of Nature
Uit de koker van de IUCN en de Verenigde Naties komt ook de Rights of Nature-benadering, die Tineke Lambooy met subsidie van WWF en IUCN nu oplegt aan de Waddenzee. Via de Waddenacademie. Waar ‘indiginous peoples’ onder de evenaar juist hun bescherming krijgen, betekent de rights of nature-benadering vooral dat inheemse Wieringers, Texelaars, Terschellingers de zeggenschap kwijt raken over hun eigen Waddenzee, waar zij al generaties vissen en gebruik van maken.

In plaats daarvan wil Lambooy dat Postcode Loterij-clubs en hun vriendjes ter academie (Rijksuniversiteit Groningen, NIOZ, Wageningen UR) de zeggenschap overnemen (blz 8):

As for the legal form and set-up of a Right of Nature for the Wadden Sea, the study suggests that a legal person be established with a board composed of individuals who have no economic interest in or link with (other) Wadden Sea stakeholders; hence professional directors.

This professional board should be guided by the mandate and guidelines defined in the legal person’s establishment law and supporting documents. Various existing Rights of Nature initiatives have successfully set up their governance structure in this way (e.g., the Whanganui River in New Zealand).

The board of the ‘nature legal person’ (or whichever alternative name is given to it) can be assisted in the performance of its tasks by an advisory council composed of experts in the areas of ecology, nature conservation and regeneration, and environmental governance.

Laat dat nu al precies ingevoerd zijn onder verantwoordelijkheid van Bas Eenhoorn als voorzitter van het toenmalig Regiecollege met Sieben Poel als hoofdingenieur van Rijkswaterstaat Noord, met lobby door D66 in de Tweede Kamer. Daardoor- via D66- kwam die ‘Waddenautoriteit’ in het regeerakkoord van Rutte 4. Plots werden de inheemse bewoners van Frisia (Waddengebied) tot ‘gebruikers’ gedegradeerd, terwijl Wageningen UR, milieuclubs tot ‘beheerder’ van de Wadden werden verheven.

Opnieuw is D66 met Tjeerd de Groot de ‘rights of nature’-advocaat in de Tweede Kamer, dankzij ondermeer Tineke Lambooy van het VN Harmony with Nature-programma, verbonden aan Nijenrode. Zo is Nederland dus al in de praktijk proeftuin van Verenigde Naties en IUCN-politiek, zoals van hun World Commission on Environmental Law. Nu Timmermans zijn Natuurherstelwet is aangenomen ruikt die groene maffia natuurlijk bloed.

Vollenbroek, hij doet wat eerder de Wilde Kokkels op het Wad deden tegen de kokkelvisserij in het Kokkelarrest. Ze krijgen internationaal steeds meer de wind mee, door juristennetwerken die hun aanpak helpen verankeren in internationale verdragen en ‘principe-afspraken’ die vroeg of laat harde wetten worden op nationale bordjes. Zie dat principe 7 uit de Rio Declaration van 1992- soft law- nu via Timmermans zijn Natuurherstelwet een harde plicht wordt…