Oud-gediende van het bureaucratisch establishment,  ecotoxicoloog Herman Eijsackers en oud ondezoeksdirecteur van Alterra, werd door Nanou Beekman van het LNV-Ministerie uitgekozen om een rapport-vergrootglas op de garnalenvisserij te leggen voor politiek gebruik.

Dat noemen zij een ‘breed gedragen’ rapport, waar ieder voor eigen voordeel uit winkelen kan.

Dit ter voorbereiding op de visurenbeperking, sanering en meer gesloten visgebieden. Eijsackers was ook al gevraagd om in 2009 voorgenomen palingbeleid van de Aalherstelverordening van academisch betrouwbaar gewicht te voorzien met de Commissie Eijsackers.

Teringjong Tjisse
De ecotoxicoloog Eijsackers is ook door het bureaucratisch establishment gevraagd om over toelating van bestrijdingsmiddelen te oordelen. Van visserij heeft hij alvast geen kaas gegeten. Maar het gaat hier ook enkel om het gewicht van zijn prof.dr.titel om voorgenomen beleid tot ‘wetenschappelijk feit’ te maken.

Breed gedragen betekent, dat iedereen die nog jaren van ‘meer onderzoek’ wil leven rond de Waddenzee zich gehoord voelde. Zelfs de zwarte zee-eend wordt er weer met de snavel bijgesleept, via een ‘correlatie kan mogelijke relatie zijn dus beleid is nodig-redenering. Terwijl zandsuppleties voor zijn verschijnen en verdwijnen een veel betere oorzakelijke verklaring leveren.

Maar ja, dan zou je Rijkswaterstaat op de tenen staan terwijl die geld voor onderzoek in aanbieding heeft. Zoals voor Mardik Leopold en Martin Baptist, die met een residual explanation (’t is de buurman niet, dan is het de buurvrouw want die woont in ’t zelfde huis) die zee-eenden in vissersschoenen schoof in 2009.

Betaald door Rijkswaterstaat.

Als deelnemers aan het rapport zien we Rewilding-activist Tjisse van der Heide (‘HET DAK IS VAN HET ECOSYSTEEM VAN DE WADDENZEE AF’/ GEEF MIJ ONDERZOEKSGELD!!!), zo’n genuanceerde wetenschapper, Teringjong Tjisse. 🙂

Die wil met zijn maatjes van de RUG nog miljoenen euro’s gemeenschapsgeld verstouwen aan ‘zeegrasherstel’ en ‘biobouwers.’

Oftewel: hoe kan ik met een camera van 4 ton euro gemeenschapsgeld waarnemen dat zeesterren mosselen wegvreten, en promoveren op wat iedere visser sinds de oertijd al weet. Maar dan in technischer taal ingekleed en duurder.

Een pupil van Han Geldwollf, Teringjong Tjisse. Ze weten uit de ecologische literatuur de juiste modes te halen. En parasiteren daarop tot er genoeg onderzoeksmiljoenen zijn verdampt. Nu is dat ‘trofische cascades’, en uiteraard kwam het ‘shifting baseline sydrome’ voorbij van Callum Roberts, of was het zeereservaat-activist Daniel Pauly.

Daar ruiken we de hand van ons Teringjong Tjisse in dit ‘breed gedragen rapport.’ Hij mag zich nu ook gehoord voelen, het komt goed met je baantjes.

Zij willen doen geloven dat er onder water een soort Amazone-oerwoud zal ontstaan met jagoears, antilopen en zeldzame orchideen tussen een zeegras-savanne met eindeloze gnoekuddes, zodat je ook nog eens CO2 opneemt en het klimaat redt van doomsday… 

… wanneer je alle vissers maar wegpest.  En zolang dat niet is gebeurd, dan is er meer onderzoeksgeld nodig want ‘de natuur staat op omvallen’.. Het NIOZ is met Henk van der Meer ook verzekerd van ‘meer onderzoek’…

We zien in het rijtje van volstrekt nutteloze onderzoeksgeldverdampers ook de tot directrice van de Waddenacademie gepromoveerde Katja Phillippart.

Die hielp in Ecosystems in 2007 fosfaat als oorzaak voor dalende vogeltrends wegmoffelen via kwestieuze statistiek, en dat is haar zeer in dank afgenomen. Zij volgde daarom de nationale klimaatbeleidsverkoper van het I&M-ministerie Pier Vellinga op. Als ‘beleidsrelevante’ wetenschapper, die haar prioriteiten kent:

• Houdt de bureaucratie en academische baantjesjagers in stand. Daartoe werd de Waddenacademie immers in 2006 opgericht, voor 30 miljoen euro Waddengasgeld.

Hoe moet je anders immers een nogal nutteloze moddervlakte te gelde maken, die aanvankelijk zelfs ingepolderd zou worden? Met Wad lopen?

Zoals de afgelopen twintig jaar steeds blijkt bij alles dat Wageningen UR en de Waddenacademie met persbericht op het publiek afvuren, mag zeehondpredatie niet meetellen bij het verklaren van trends.

We komen in het rapport de meest bijzondere beweringen tegen, om die in aantal ge-explodeerde predator als een soort vegetarisch element af te voeren dat geen enkele negatieve invloed kan hebben.

Nee, men beweert zelfs, dat die zeehond slachtoffer van garnalenvisserij kan zijn omdat die ook kleine visjes bijvangt. Met 1 zo’n redenering in je rapport diskwalificeer je ook direct de rest tot ‘beleidsrelevante’ wetenschap, oftewel onder directie van Tammo Bult bijeen geveegde bocht bedoeld om beleid te rechtvaardigen tegen visserij:

Een eenvoudige rekensom die ik al 10 jaar terug uitvoerde laat zien, dat zeehonden in visgewicht wel 6 maal het gewicht van visbijvangst van de garnalenvisserij soldaat kunnen maken. Niettemin zijn zeehonden bij de Waddenacademie nog steeds kwetsbare vego’s die tegen boze vissers beschermd moeten worden.

Omdat Wageningen UR zoveel baantjes overhoudt aan zeehondentellingen, meer onderzoek, nog meer nutteloos onderzoek. Daarom houden ze die zeehond als ‘kwetsbaar’ dier in stand.

‘Growth Overfishing’ maakt kartelafspraken mogelijk voor MSC
Wat ook nooit vermeld mag worden is de negatieve invloed van fosfaatverarming dankzij milieubeleid. ,Daardoor kelderde de primaire productiviteit ten opzichte van de jaren ’70-80. Nu ligt op sommige plaatsen in de kustzone de verhouding fosfaat-stikstof op 1:100, waar 1:18 de zogenaamde Redfield Ratio betreft.

Die ratio is de nutriëntenverhouding waarbij optimale groei plaatsvindt. Van ‘overbevissing’ op het onkruid van de Noordzee dat zich drie keer per jaar voortplant, en van geslacht kan wisselen, Crangon crangon is nooit sprake geweest. Je kunt dus ook niet zoals bij de schol van ‘jaarklassen’ spreken.

Maar toch was voor MSC-label-toekenning bij de garnalenvisserij na jaren uurtje-factuurtje-vergaderen een parameter nodig. Omdat het voor VIS ontworpen MSC-keurmerk werkt met Landings Per Unit Effort (LPEU). In plaats daarvan komt een opeenhoping van correlaties en model-aannames, zodat men een stok heeft om garnalenvissers aan de kant te dwingen:

Growth Overfishing.

Dat betekent dat er geen overbevissing is, maar dat je toch die term ergens in een rapport wilt krijgen. Omdat Nanou Beekman en LNV-schrijftafelmoordenaars dat willen, samen met de door hen gefinancierde Coalitie Wadden Natuurlijk-clubs. En omdat de Vissersbond cs graag dat MSC-labeltje wilden bemachtigen.

Sinds MSC-toekenning konden zekartelafspraken over het stilleggen van visserijbedrijfjes inkleden als ecologisch beleid. Tegen growth overfishing, voor een goede LPUE.

Als ware je 1 grote reder van Op Hoop van Zegen, in plaats van een club van 140 kleine zelfstandigen, opgezadeld met een LTO-achtige PO die van alle walletjes wenst te eten.

De aanname uit een model -gebaseerd op aannames van Temminck & Hufnagl- is dat er zo intensief gevist wordt op garnalen dat ze daardoor kleiner zijn dan ‘vroegah‘. Terwijl je nu niet kan vergelijken met vroeger, omdat de productiviteit van het kustwater verlaagde dankzij milieubeleid. Waarbij men aanmerkelijk minder succesvol was in stikstofreductie, ten opzichte van fosfaatverwijdering in RWZI’s.

Tammo Bult verdient meer aan windmolens dan visserij
Dat voedselrijkdom en andere milieu-omstandigheden een veel grotere invloed kunnen hebben op garnalengrootte dan garnalenvisserij, zul je dus niet bij Eijsackers en de Waddenacademie lezen. Wel lezen we wonderlijke beweringen, om de lichte afname van kleine schol in het Waddengebied via beweringen en correlatie = relatie in visserijschoenen te schuiven.

Dit rapport heeft dus velerlei doelen, behalve kennisvergaring: Beleidsrechtvaardiging voor grotere gesloten visgebieden en meer onderzoeksbaantjes voor academieprostituees van de Waddenacademie,  vanwege ‘kennislacunes’. De Vissersbond wil wat saneringssubsidies lospeuteren, en knuffelbaar blijven voor Nanou.

En dan begrijp ik de deelname van de door mij zeer hoog ingeschatte Hans Polet van het INBO ook wel: die heeft ook een instituut draaiende te houden. Bij Wageningen UR ging het al mis in 2003 toen Imares en Alterra ontstonden, waar je eerder een Rijksinstituut voor Visserij Onderzoek (RIVO) had.

Plots moesten ze vergrootglazen gaan leggen op ‘bodemberoering’, omdat Wageningen UR munitie moest leveren voor zeereservaten, onderdeel van internationaal milieubeleid (Agenda 21 Verenigde Naties, nu 2030 Agenda)

Tammo Bult heeft inmiddels veel meer financieel belang bij het in de lucht houden van visserijhaters. Zoals de milieuclubs en wind-industrie die nu samen hokken voor ‘rewilding’ van zeewindfarms met oestergeknutsel. Dat levert jarenlange ‘monitoring’-opdrachten op, vijf jaar nadat zo’n park wordt gebouwd om er bij te staan en kijken hoeveel vogels en zeezoogdieren sneuvelen.

En een impactassessment van tevoren. Dan heb ik het ook over Ark Rewilding Nederland, een club die volledig aan het subsidie-infuus hangt van de provincies en die tegenwoordig ook sponsoring dokken van Deens windindustrieel Ørsted. Ze maken nu zelfs al een film over de Noordzee als ‘wildernis’, oftewel zonder visserij maar met windmolens.

Schrijftafelmoord
Wat is dus het eigenlijke doel van hún ministerie van LNV: Het uit de wind houden van de wind-industrie met haar kabels dwars door de Waddenzee. En de in omvang sinds de jaren ’90 verveelvoudigde volumes aan zandsuppleties en strandsuppleties door Rijkswaterstaat. Dus dat je uit naam van natuurbeleid he vergrootglas legt op de visserij, en via eindeloos spijkers op laag water zoeken een ‘breed gedragen’ stapel rapporten hebt.

Omdat politici naar kwantiteit kijken, en kwaliteit niet kunnen beoordelen. Meestal omdat ze daar te dom voor zijn.

Rijkswaterstaat was de vorige werkgever van ons Nanou bij LNV. Niet dat ‘schuld door associatie’ mijn tactiek is, daar moet je beleidsrelevante onderzoeker voor zijn. Maar het vermoorden van visserij is nu de koers van Rijkswaterstaat, dat milieuclubs in de sturingslijn zette van Waddenbeleid.

Rijkswaterstaat maakte alvast bezwaar tegen NB-wetvergunningverlening. Het door LNV in de lucht gehouden frauduleuze Aerius-model schuift garnalenvissers plots een stikstoflast in de schoenen. Of ze even een ton euro dokken voor een nieuwe katalysator.

Niet vanwege de stikstof. Maar omdat schrijftafelmoordenaars bij LNV zo met flankerend beleid van garnalenvissers afraken. Doordat ze omvallen en de handdoek in de ring gooien.

Kustgemeenschappen verarmen dus nog verder in economische diversiteit door verdere vlootkrimp, en de daarmee samenhangende bedrijvigheid. Zie enkel wat voor uitgestorven gat Oudeschild op Texel werd, na vlootsanering: Twee Pangasius-kibbeling vretende Duitse toeristen en een dode zeemeeuw.

Of hoe Den Helder haar afslag verloor.

Maar dan is er vast weer een subsidiepotje beschikbaar om kustgemeenschappen aan subsidieprojecten te helpen van consultants en milieuclubs. Of een Droomfonds, van de Postcode Loterij. Waar de laatste overgebleven ondernemers in eigen tijd mogen opdraven, terwijl het uurtjefactuurtje-circuit in ‘de baas’ hun tijd mag vergaderen en papieren tijgers lanceren.

Met de groeten van Nanou.