De hoofdelijk verantwoordelijke
De Haringhandel in Scheveningen gaat Sea Food Central heten, de visafslag van Wieringen wordt een Blue Food Centre. Een garnalenpelhuis in ‘Port of Harlingen’ wordt ‘Shrimp Innovation Centre’ en op Urk moeten ze aan ‘Smart Fishing’ gaan doen met ‘blockchain’, nadat LNV hun kottervloot liet slopen.
Dat stelt het 60 miljoen euro’s gemeenschapsgeld kostende Visserij Ontwikkelplan. Dat VOP werd ontwikkeld door ‘transitiemanager’ Martin Scholten met zijn reclamebureau voor multinationals in ‘agrifood’, Imagro.
Deze globalistenclub blijkt de bron van Engelse taalvervuiling, die de visserij en landbouw voor het karretje van Wageningen UR, ‘Agrifood’ Unilever en World Economic Forum moet spannen. Scholten geeft Nathaniel Middlesale (SGP) van ‘Port of Urk‘ een gifbeker met subsidie die het oude Urk uitbeent.
Voor een succesvolle sloopsubsidie-aanvraag moeten visser een foto meesturen dat de brug is ingedeukt, hier van de UK197 ‘Noorderlicht’
Restanten visserij prooi voor Blue Food-multinationals maken
Het was ook zo doorzichtig. Wie een ‘transitie’/revolutie doordrukt van markteconomie met vrije ondernemingen naar een staatsmonopolie gecontroleerd door banken en multinationals ( = 2030 Agenda/’verduurzaming’), die sloopt eerst het oude. En dan komen ze met subsidies voor ‘het nieuwe’: Het VOP.
Wanneer je vervolgens niet één begrijpelijke Nederlandse zin tegenkomt, en veel Amerikaanse kretologie dan weet je: Ze hebben iets te verbergen.
Het VOP moet de restanten van door afbraakbeleid gesloopte visserijgemeenschappen verder in de klauwen drijven van vergrootschaliging, automatisering (ontslag lokale werknemers) en robotisering, met wat extra onderzoeksbaantjes voor LNV-dependance Wageningen UR. Dat verhullen ze dan achter wat subsidie voor visserijmusea, en groen geOH dat economisch nooit uitkan zonder permanent subsidie-infuus.
Terwijl het LNV-ministerie 150 miljoen euro over heeft voor het groen wassen van windturbines op zee, ten koste van visgebied. Zie daarover het tot in Amerika toe gedeelde stuk van Johan Nooitgedagt in de Visserijnieuws van vrijdag. Wat een goed artikel, wie had gedacht dat Johan zo kon schrijven…
Wieringen visafslag, schoon en modern, nu nog nieuwe naam die bij blokkendoos past: Blue Food Centre
We horen voorzitter Jo-Annes de Bat (CDA-gedeputeerde Zeeland) het volgende VOP-voornemen uiten, waarvoor 60 miljoen euro subsidies worden verdeeld. Dit nadat de visserijsector moedwillig door het LNV-ministerie werd gesloopt, door consequente weigering van brandstofsteun, het valselijk opleggen van stikstofeisen, en het afpakken van visgebied via steun aan procederende milieuclubs.
Al met al is het reden voor ons Bestuurlijk Platform Visserij geweest om naast te pleiten voor aandacht, zorg en middelen voor de vissers zelf, ook te pleiten voor investeringen in de gemeenschappen. Om samen een zoektocht te doorlopen hoe we enerzijds die historie kunnen houden, hoe sfeer voelbaar kan blijven, maar ook juist hoe nieuwe kansen gepakt kunnen worden.
Van der Zwan, Scheveningen, het had al de sfeer van een Sovjetkamp, en nu wordt het een Sea Food Central
Kom slechts in Betonoord Den Oever, waar Rijkswaterstaat de restanten sfeer met een Atlantikwall vernietigde. De visafslag wordt nu een Blue Food Centre. Terwijl Dozy Vastgoed een blokkendoos bij de entree bouwt. ‘Hoe sfeer voelbaar kan blijven’…
Restanten prooi maken van multinationals en afschaffing baantjes voor Urkers
De ontmanteling van Urk en de Peken (menselijke vissorteerders)
Vervolgens trakteert hun Visserij Ontwikkelplan je enkel op Amerikaanse kretologie uit de 2030 Agenda en haar SDG Doelen. Wat staat hier nu in gewoon Nederlands? (blz 23)
Vanuit de circulaire economie (SDG 12, afschaffing eigendom) liggen er meerdere onderbenutte kansen voor het borgen van voedselvoorziening en nieuwe verdienmodellen door valoriseren van visresten. (surimisticks maken van visafval)Regio Urk kent het grootst aantal bedrijven actief in de visverwerkende industrie van Noord-Europa.
Door de vele bedrijvigheid en praktijkkennis in deze bedrijven beschikt het viscluster over alle ingrediënten om tot een circulaire visketen te komen in Nederland. Binnen deze kavel wordt in Urk gewerkt aan een geïntegreerd IT-platform dat bedrijven in staat stelt om reststromen en afvalproducten op een circulaire manier te verwerken en te benutten. (????)
De partijen op Urk willen hier graag samenwerken met de initiatieven die in Katwijk plaatsvinden. (Meer overdragen aan P&P, big fish slokt kleintjes op SDG 14 RZ)
Gezellig! Werken in Blue Food bij Deutsche See, een bedrijf van P&P
Zo komt de door vissers zo gehate aanlandplicht van ondermaatse vis als vismeel voor aquacultuur en surimisticks als alternatief voor onbetaalbare wildvangvis tot haar recht. Circulair! We zien verder dat ze subsidies krijgen om de -eerder ingezette- vernietiging van de Peken (menselijke vissorteerders, opstapbaantje voor Urker jeugd) verder door te drukken.
Dat Peken-drama- de opgelegde automatisering van vissortering tegen miljoenenkosten- leidde tot sociale scheuringen op Urk. Daardoor verhuisden ook diverse kotters van de afslag in Harlingen (die van Urk is) naar IJmuiden.
Wij kennen de getroffenen persoonlijk. Zij spreken over de opmars van het ethiekloos kapitalisme. Die multinationals hebben niets met de sociale structuur van Urk, zij importeren allemaal buitenlanders als personeel. Dat noemt dit VOP ‘internationalisering’.
Iglo was Unilever, nu van Amerikaanse investeerder, Deutsche See = P&P
Visafslag wordt ‘logistiek centrum’/doorvoerhaven multinationals
De rest van de Urker Visafslag wordt een ‘logistiek centrum’: Een doordraaihaven van internationale vishandel, die gemakkelijk in handen kan vallen van een (Japanse, Noorse of Amerikaanse) multinational. Wat doen ze verder op Urk? De WEF digitale agenda doordrukken en de CO2-agenda opleggen aan de visserij, tot het waterstofsprookje aan toe:
Met digitaliserings- en robotiseringsoplossingen als Smart fishing en blockchain kan de vis die net gevangen en aan boord is van de kotter al geveild worden en via de afslag haar weg naar de eigenaar krijgen.
Hier staat: We elimineren de menselijkheid uit de vishandel, SDG8.
Een moderne keten voor Noordzeevis, aan boord gesorteerd, op kwaliteit aangevoerd en verder verwerkt. Kotters weten door slimme sensortechnologie de herkomst van de vangsten te registreren, maar ook uitstoot en verbruik wordt met slimme data in beeld gebracht.
Waterstofproject Shell op Tweede Maasvlakte, moet nu nog afzetmarkt krijgen dankzij Martin Scholten
Het groene waterstofsprookje: Shell-subsidies
De resterende vissers moeten overweekse visreizen maken en varende fabriek worden, met camera’s aan boord bespioneerd zodat geen visje aan Big Fish (multinationals) ontsnapt. Dat heet ‘smart fishing’, vissers hebben er niks aan, softwarebedrijven wel en het immer uitdijende corps van incompetente en volstrekt nutteloze ambtenarij.
Kotters gaan over op elektrificering of waterstof wat zijn positieve effecten afgeeft op de emissie uitstoot en duurzaamheidseisen. Samen met de innovatie in kavel 2 gaat voedselkwaliteit hand in hand met klimaat en duurzaamheidseisen (je maakt het kunstmatig duur voor de consument die daar niet om vraagt RZ), waardoor vis een verantwoorde (door ambtelijke willekeur bepaalde RZ) voedselkeuze is.
Wat heeft CO2-politiek nu te maken met lekkere vis uit zee?
Waterstof als brandstof is onbetaalbaar, want het is geen brandstof maar energiedrager. Met subsidie verkoopt dit plan dus het economisch onhaalbare. Terwijl hun overheid de Noordzee volzet met windturbines, mogen de resterende vissers zich bij de Rabobank kortom een ‘groene’ hypotheek laten aanmeten. Die kan de Rabobank dan weer verhandelen op de CO2-obligatiemarkt.
Er zit geen woord normaal Nederlands bij, dus hebben ze iets te verbergen, meestal een lege huls en crimineel gedrag
Imagro, een groen jasje voor Agrifood-multinationals
Als covoorzitter van het Bestuurlijk Platvorm Visserij werkte Nathaniel Middlesale (SGP) hier aan mee. Die wil blijkbaar ook meer uit zijn politieke carriére halen dan het wethouderschap op Urk. Gisteren op Facebook gaf ik covoorzitter De Bat al een lovende recensie.(…Opknopen zo’n waardeloos stuk vreten)
Hij kwam bij het CDA-partijcongres met duurzame Henri Bontenbal opgeladen vandaan, gelovig in het waterstofsprookje waarvoor hij een ‘call to action’ deelde als lobbyist zijnde voor North Sea Port (Tristate City op de Noordzee, Vlissingen samen met de Vlamingen.)
Maar zij zijn ook maar de politieke verkopers op jacht naar een hogere positie, tot ze ergens commissaris kunnen worden.
Ze leveren geen ervaring maar Experience
De werkelijke ontwikkeling van dit plan lag in handen van Martin Scholten, eerder directeur bij Wageningen Marine Research, grootprofiteur van impactonderzoek aan windturbines op zee (WOZEP-programma). Scholten is LNV-adviseur voor de WUR haar onderzoeksbelangen. Hij zat eerder ook in de stikstofcommissie van Johan Remkes (VVD), die de boerenstand in de Aerius-stiksstoffuik moest duwen.
Samen met groene Gerben Jan Gerbrandy( D66.)
Scholten is tegelijk ‘senior adviseur voor reclamebureau Imagro, en in die hoedanigheid schreef hij het VOP. Dat bureau is het zetbaasje van ‘Agrifood’, multinationals die familiebedrijven opruimen voor het belang van banken en aandeelhouders.
En dat onder een vernis van verhullend groen gelul. Je hoeft slechts enkele projecten van dit bureau onder de loep te nemen, en je weet voldoende. Ook over de aard van Scholten. Je kunt er ook geen baan krijgen maar ‘jobs’, als je met hun cases wilt meewerken bij het maken van een multinational-gestuurd staatsmonopolie (versnellen transitie)
Geen voedsel, van boeren en vissers maar agrofood uit een procesfabriek in handen van Unilever en kapitaalhaaien
Imagro: Suikerunie werd Cosun Beet Company
Ze werken niet aan ‘zaken’ maar aan ‘cases.’ Ze werken niet in voedsel maar ‘Food‘ in een foodsector, als ‘way of life‘ vanwege ‘de grote maatschappelijke uitdagingen als circulariteit en klimaat’: Slap groen gelul waarmee ze al lastenverzwarend het resterende mkb om zeep helpen, zodat multinationals als VION Food Group en Unilever (hun klanten) de restjes kunnen opslokken.
Neem slechts het taalgebruik in een project Planet Beet, waarin ze een suiker(bieten)fabriek uit Dinteloord voor het groene karretje spanden. De oude naam Suikerunie zegt je misschien meer, nu heten ze Royal Cosun:
Waar Cosun Beet Company in het verleden tijdens rondleidingen door de immense fabriek in Dinteloord de focus op het suikerproces legde, zetten wij in overleg met de klant de camera en schijnwerper op een andere hoek.
Cosun Beet Company haalt in een circulair tijdperk immers zoveel meer uit de biet. Niet alleen in voedingsoplossingen, maar ook in bredere toepassingen op het gebied van biobased economy, voedingsingrediënten en energie. Deze meerwaarde van de suikerbiet is voor velen onbekend. En tja, onbekend maakt onbemind.
De Bietenoogst was binnen bij Westernijkerk Marrum
Imagro vervolgt:
Tot voor kort trapten de hosts de rondleiding af met een video over het productieproces van suiker. Jammer, want de meerwaarde en brede toepassingen van de biet bleven zo onderbelicht. Aan Imagro de vraag om een upgrade en next level rondleiding te creëren, waarin we de meerwaarde en eindeloze mogelijkheden van de biet aan de bezoeker onthullen.
Of neem het project ‘Down to Earth’: slap groen geouwehoer verpakken in een gelijknamig tijdschrift, betaald door VION Food Group, Unilever en de boerenverraders van Friesland Campina. ‘Verduurzaming van de agrofoodketen versnellen’… Wat staat daar in gewoon Nederlands? Het CO2-juk opleggen aan de gehele landbouw zodat familiebedrijven door lastengroei kopje onder gaan.
Urker Vishal en Israël, een lekker stel. Zodra ‘vishandel’ verandert in ‘seafood’ weet je het al
Dat is zeg maar de ‘core business‘ van Scholten. Wie dus zo’n ‘transitiemanager’ aanstelt voor de visserij en haar gemeenschappen, die levert deze gemeenschappen uit aan een groen staatsmonopolie in handen van kringen rond het WEF. Korter gezegd: Martin Scholten helpt het Oude Urk een doodsteek geven, en Jonathan Middlesale (Middelkoop) nam deze gifbeker met subsidie aan.
– Iets van dit uitzoekwerk opgestoken, steun dan Interessante Tijden met je bijdrage