Lies, damn lies, biodiversity
Het VN-panel voor biodiversiteit IPBES misleidt Nederlandse beleidsmakers, zo blijkt uit het Nexus-rapport dat Jean Rummenie (BBB) op 27 mei aan de Tweede Kamer overhandigde. Dat gebeurt met het oogmerk om van ‘biodiversiteit’ een financieel product te maken. (Aichi Target 19d)
De gehanteerde Biodiversity Intactness Index (BII) van het Natural History Museum is namelijk gebaseerd op de zelfde aannames als de MSA van het Planbureau voor de Leefomgeving (PBL).
De BII en MSA tonen niet hoeveel soorten ergens zijn, maar hoeveel landgebruik is veranderd ten opzichte van ‘natuurlijk’. Met dat ijkpunt is ‘verandering’ gelijk aan ‘achteruitgang’. Biodiversiteitsverlies zit in het model gebakken. En de oplossing staat ook al vast: grondopkoop met carbon- en biodiversity credits voor ‘rewilding’ als ‘nature based solution’. Daar werken LVVN-ambtenaren Sanne Kruid en Alexander Verkerk aan.
Bouwt een financieel product voor ‘biodiversiteit’ gedekt met publiek geld
The Pursuit of Naturalness
Voor de doorgewinterde Bullshitdetector roept het lezen van zo’n IPBES-rapport paniekgevoelens op: staat er wel iets van enige betekenis in, tussen alle neomarxistische meuk. Je volgt eerst de algemene instructie van de BS-detector, die je een enorme lading nodeloos lezen bespaart: Where’s the Beef?
Waar is de substantie, waarop ze hun zekerheden baseren over dramatische verliespercentages van ‘bi o di ver si teit.’
INDEXGETALLETJES, oh oh…Die vinden we op bladzijde 11 van het Nexus-rapport
De aanname in het Nexus-rapport waar het PBL (Mark Kok) aan meeschreef, is dat er een uniform over De Planeet uit te smeren ‘biodiversiteitsverlies’ bestaat, meetbaar in veranderd landgebruik via satellieten, verwerkt in rekenmodellen vol aannames.
De verandering geven ze weer in indexgetallen, die ‘ecosysteemintegriteit’ zouden demonstreren en de afstand tot die veronderstelde ‘integriteit’. Daarvoor gebruiken ze een aggregaat. (optelsom trends appels en peren gemixt in een smoothie) Dat is een typisch kenmerk van pseudowetenschap uit mijn cursus Bullshitdetectie, puntje drie voor de mensen die de cursus al volgden:
Blz 11 van Nexus rapport
De Biodiversity Intactness Index van het Natural History Museum in Londen, die in het jaar 2000 in de steigers werd gezet. Wat doet die?
The Biodiversity Intactness Index (BII) is a metric designed to assess the degree to which ecosystems are intact and functioning relative to their natural state. It measures the abundance and diversity of species in a given area compared to what would be expected in an undisturbed ecosystem.
Met die ingebouwde aanname (de naturalistische drogreden) kan het aantal soorten door veranderend landgebruik dus zijn TOEgenomen. Maar toch laat je ‘biodiversiteitverlies’ zien, omdat het niet de ‘goede’ soorten waren, die er ‘origineel’ waren. Dat is puntje 1 kenmerk van pseudowetenschap: het ijkpunt bepaalt de uitkomst. Verander het ijkpunt, en de uitkomst verandert volledig. (Wildavsky-methode, Vary the Baseline and see if the conclusion is robust)
Intactheid is geen maat voor hoeveel soorten er daadwerkelijk leven of van populaties. Anders zou het soortarme arctisch gebied niet net zo donker kleuren als het soortenrijke Amazonegebied
Meet geen soortenrijkdom maar landgebruik
De Biodiversity Intactness Index is dus gelijk aan de MSA (Mean Species Abundance)-biodiversiteit van het Planbureau voor de Leefomgeving, met eveneens indexcijfers. Die indexgetallen geven een ‘afstand’ weer tot ‘het ideaal’.
Via de keuze voor het ijkpunt (puntje 1 van Bullshitdetectie) ligt automatisch de neergaande trend vast.
Namelijk dat ‘natuurlijkheid’, ongereptheid, aka Het Paradijs de 100%-toestand van een gebied weerspiegelt. In een grofheid van 10 bij 10 kilometer. Alle verandering is door die ijkpuntkeuze dus ‘achteruitgang’, omdat je geen turnover (vervanging soorten) mee rekent. Zie hieronder dat hun MSA een nagenoeg gelijke kaart produceert voor 2015 als de BII voor 2012:
Bron: Global Change Biology 2019 PBL-studie
Dat is geen bewijs dat beide dus goed zitten, maar bewijs dat beide de zelfde foutieve aannames in hun model bakken. Daardoor kan de Amazone net zo hoog in ‘biodiversiteit’ scoren als een kale gletsjer op de Noordpool. Zie enkel op hun kaartje, het is niet kwaadaardig maar gewoon fout. Of kwaadaardig dom.
Hun ‘biodiversiteit’ is dus geen biodiversiteit volgens de wetenschappelijke definitie: aantal soorten en abundantie populaties van soorten
Het PBL met haar ‘Globio Database’ (Alkemade, Van Hinsbergen) toont een indrukwekkende hoeveelheid van 312 studies die zouden bijdragen aan de uitkomst van de indexcijfers, via stikstofdepositie en allerlei drukfactoren. Zo heeft ook het NHM een eigen PREDICTS database met honderden studies, waar ‘meer dan 500 wetenschappers’ aan zouden bijdragen.
Die studies moeten de schijn wekken, dat ze op een kwantitatieve wijze bijdragen aan de totstandkoming van de indexcijfers. Zoals NHM stelt:
The BII is an estimated percentage of the original number of species and their abundance that remains in any given area, despite human impacts. The Index is an intuitive summary of local biodiversity and an indicator for granular and global biodiversity targets.
Daar zit de crux, in ‘original’…
Het ijkpunt (het verloren paradijs = 100 %, 1) bepaalt dus de uitkomst van de indexcijfers in het model. Klassieke Bullshit dus. En het mixen van trends die misschien totaal niet met elkaar verwant zijn (aggregaat) suggereert een uniforme oorzaak. (het is ‘de mens’) Terwijl mensen voor toename van soorten kunnen zorgen via de landbouw (ganzen), en natuurlijke oorzaken voor afname (klimaatoscillaties in de Sahel die droge decaden en natte decaden veroorzaken)
Essentiele literatuur om het verschil tussen ‘liegen’ en ‘bullshit’ te duiden
Aannames bepalen uitkomst model
Bij het PBL kan een kale woestijn zonder noemenswaardige soortenrijkdom een index 1 scoren, en een soortenrijk bos in Nederland 0,1. OMDAT de Sahara niet door mensen is aangeraakt en Nederland wel, en dus ‘oorspronkelijk’ is, original. Een soortenrijk agrarisch landje scoort 0,1, omdat die volgens de natte vinger van Alkemade et al door mensen is bezoedeld, niet ‘natuurlijk’ is.
(Zie Alkemade et al, Ecosystems 2009) Alkemade et al borduurden voort op het IMAGE-landgebruik model van Klein Goldewijk Bij de BII haar overzichtskaartje zie je dat exact de zelfde aannames de uitkomst bepalen: een kale rots op de Noordpool heeft ‘intacte biodiversiteit’ OMDAT deze niet in landgebruik veranderde, LOS VAN HOEVEEL SOORTEN ER ZIJN.
Dus kan een weiland vol grutto’s in Friesland in de BII/MSA 0,1 scoren terwijl een levenloze gletsjer 1 scoort.
Met die meetmethode liggen de maatregelen dus ook al vast: alleen rewilding, mensen wegjagen volstaat. Want dan wordt het ‘natuurlijker’, meer ‘intact’, ‘origineel’. De BII heeft in haar design (‘intactheid’) een zelfde manco als de MSA van het PBL, die dus altijd de zelfde uitkomst geeft: meer neergang.
Een heel rapport vol negatieve inspiratie, hier draait het ze om
Morele Urgentie achter Technische Camouflage voor Economisch programma
Op basis van zulke pseudowetenschappelijke meuk beweert het IPBES dus dat de wereld in de fik staat. Zo hebben ze de Morele Urgentie gefabriceerd, gecamoufleerd met technische complexiteit. Om vervolgens een massief economisch wereldhervormingsprogramma voor te stellen. De NHM weet ook direct al dat ze geld willen verdienen aan ‘biodiversiteit met hun BII:
Biodiversity loss is one of the clearest warning signs that we are facing a planetary emergency. (nou, niet bij ons in Friesland, niks aan de hand RZ)
An estimated USD$44 trillion of economic value is threatened by biodiversity declines and ecosystem collapse – equal to over half of the world’s total GDP (World Economic Forum, 2021).
At the same time, moving to nature-positive investments offers opportunity. To date, there have been two major difficulties that make it hard for businesses and policymakers to think about biodiversity loss:How to measure something as complex as biodiversity (there is no simple, granular and universal biodiversity metric).
How to use that evidence to inform management decisions.
The Natural History Museum’s work on Biodiversity Indicators offers solutions to both these problems.
De BII is kortom net als de MSA ontworpen als zwarte doos, een omhulsel van complexiteit rond een financieel product. Daarom rekent de Nederlandse Bank al met de MSA, en Arcadis maar ook de Wereldbank: omdat ‘grondoppervlak’ in de MSA gelijk staat aan ‘biodiversiteit’. Met dat product kan de mondiale geldelite grond opkopen. Daarover morgen meer.
- Waardeer ons werk met een bijdrage klein of groot voor Interessante Tijden, uw studiecentrum voor natuurlijke historie
- En bestel mijn hoofdwerk over een realistischer natuurvisie ‘Liever dood dan Slaaf‘
Biodiversity and Finance
Bij LVVN zijn Alexander Verkerk (Biodiversity & Finance) en Sanne Kruid (Teamleider internationaal biodiversiteitsbeleid) de aansturende personen. Zij hebben net een IPBES-tender opgezet om de volgende personen nog tot 2029 aan belastinggeld te helpen, via een National Focal Point:
Dat zijn dus afgevaardigde auteurs ter academie en van het PBL (Machteld Schoolenberg), geselecteerd op hun lage waarheidsstandaarden en honger naar subsidie. Het ontslag van Alexander Verkerk en Sanne Kruid lost dus eigenlijk het hele biodiversiteitsprobleem in 1 keer op. Stel die linkse subsidiezuigers te werk in de mijnen of laat ze paprika’s plukken in het Westland.