2030, Orwell in de Polder (5), gebons aan de deur!

Erik Wiebes Minister van Klimaat kijkt terecht beschaamd

We leven in dit verhaal in het jaar 2030 onder de Green Deal van Klimaatcommissaris Frans Timmermans en de Klimaatsocialistische Partij (Klimsoc).

Vandaag gelooft de held in ons verhaal, Willem Smit in partijlid Maarten Sneuemans een medestander te zien, en hij vat de moed op tot schrijven in zijn illegale dagboek, schrijft strafbare uitlatingen als WEG MET FRANS TIMMERMANS EN DE GREEN DEAL..

Net als hij op drift is bij schrijven, klinkt gebons aan de deur.. Zou de Gedachtenpolitie van het Ministerie van Veiligheid onze held Willem Smit nu al oppakken? Zou hij net als die anderen ‘verdwijnen’, gevaporiseerd worden zoals dat genoemd werd?

Voor de nieuwkomers, lees eerst deel 1, 2, 3 en 4. In aflevering 4 schreeuwde onze held Willem Smit, werkzaam bij het Ministerie van Klimaat met omstanders mee tegen de Klimaatontkenner Marcel Goldstein, tijdens de Twee Minuten Klimaat van de Nationale Propaganda Organisatie (NPO).

Klimaat Socialistische Partij Nederland, fusie van VVD, CU, CDA, Groen Links, PvdA en D66

In de Twee Minuten Klimaat kon Willem Smit het niet helpen, dat hij deelnam aan de algemene bedwelming, maar dit ondermenselijke gezang van Earth….First…..Earth….First…vervulde hem altijd met afgrijzen. Natuurlijk zong hij met de rest mee, je kon niet anders. Je gevoelens verbergen, je gezicht in bedwang houden, doen wat alle anderen deden, was een instinctieve reactie.

Maar er was een flits van een paar seconden, waarin de uitdrukking in zijn ogen hem mogelijkerwijs had kunnen verraden. En net op dat ogenblik had die veelzeggende gebeurtenis plaatsgegrepen.

Even ving hij de blik op van Maarten Sneumans, die was gaan staan. Sneuemans had zijn zwarte hoornbril afgezet- van het type dat alle ‘kwaliteitsjournalisten’ plachten te dragen, die met hun vlasbaardjes en heuptasjes in duurzame Amsterdamse munttheebars rondhangen, friemelend op hun smartphones, hun angst twitterend om onopgemerkt te blijven.

Sneuemans was bezig die hoornbril weer op zijn neus te plaatsen, om via dit brilmontuur dan meer bedachtzaam, ja zelfs intellectueel te lijken.

Maar er was een fractie van een seconde dat hun ogen elkaar ontmoetten, en zolang dit gebeurde wist Willem Smit- ja hij wist het- dat Sneuemans het zelfde dacht als hij.

Er was onmiskenbaar een boodschap overgebracht. Het was alsof hun beider geesten zich hadden geopend en de gedachten van de een waren overgevloeid in de ander via hun ogen.

……narcistische huppeltjes met Trump-obsessie, moderne doelgroep van voormalig kwaliteitskrant NRC Damesblad

‘ik ben met je’, scheen Sneuemans tot hem te zeggen. ‘Ik weet precies wat jij voelt’. Ik weet alles van je minachting naar De Partij, je haat, je walging voor het Nationaal Klimaatsocialisme. Maar maak je geen zorgen, ik sta aan jouw kant!’. En toen was de flits van verstandhouding voorbij en Sneuemans zijn gezicht was even ondoogrondelijk als van ieder ander.

Dat was alles- zo herinnerde Smit zich, leunend boven zijn dagboek- en hij voelde zich al onzeker of het wel was gebeurd. Er volgde nooit iets op zulke voorvallen. Het enige, wat zij uitwerkten was dat in hem het geloof, of de hoop levendig bleef, dat er behalve hij zelf nog andere vijanden van de Klimaatsocialistische Partij waren.

Jan Paul van Soest ziet overal klimaat-saboteurs…

Misschien waren de geruchten over uitgebreide ondergrondse samenzweringen van Klimaatsceptici tenslotte toch waar- misschien bestond de Twijfelbrigade werkelijk! Het was, ondanks de eindeloze arrestaties, bekentenissen en executies onder commando van de Klimaat-directeurgeneraal Sandor Gaastra, onmogelijk er zeker van te zijn dat de Twijfelbrigade niet alleen maar een legende was.

Er was geen bewijs, alleen maar vluchtige flitsen, flarden van toevallig gehoorde gesprekken, tweeslachtige uitingen op het door de Partij gecontroleerde Smartweb, mensen die elkaar in het voorbijgaan een teken leken te geven. Maar dat had Willem Smit zich ook kunnen inbeelden. Hij was teruggekeerd naar zijn door de afdeling Menselijke Voorraden ingerichte werkbox zonder naar Beulemans om te zien.

Garrett Hardin’s 50 jaar oude ‘oplossing’ met Klimaat realiteit

…………

Willem Smit schudde zichzelf wakker na zijn gemijmer….. en ging rechtop zitten.

Hij voelde de Tolerantiethee – het door De Partij en haar Ministerie van Gezondheid verstrekte drankje- opborrelen, en stelde zijn ogen weer in op de bladzijde van zijn dagboek.

Smit kwam tot de ontdekking, dat hij, terwijl hij had teruggedacht aan het voorval bij de Twee Minuten Klimaat, ook aan het schrijven was geslagen. Als ware het onbewust, automatisch. Zijn pen was nu vol overtuiging over het gladde papier gegleden, terwijl zij in grote duidelijke hoofdletters schreef:

WEG MET FRANS TIMMERMANS EN DE GREEN DEAL
WEG MET FRANS TIMMERMANS EN DE GREEN DEAL
WEG MET FRANS TIMMERMANS EN DE GREEN DEAL

….telkens en telkens weer, een halve bladzijde vol. Het schrijven van juist deze woorden was niet gevaarlijker dan de oorspronkelijke daad om met het papieren dagboek te beginnen; maar een ogenblijk had hij de neiging de bedorven pagina’s uit te scheuren en de hele onderneming op te geven.

Verzet tegen klimaatwet? Terrorisme!

Willem Smit deed het echter niet, omdat hij wist dat het nutteloos was. Of hij nu schreef “Weg met FransTimmermans en de Grean Deal’ en de onfeilbaarheid van het Klimaatbeleid van De Partij zo bekladde, of dat hij naliet dit te schrijven, maakte geen verschil.

De Gedachtenpolitie van het Ministerie van Veiligheid zou hem er evengoed om te pakken krijgen, zoals zij reeds in 2020 journalisten gewelddadig arresteerde met een gefingeerde aanklacht voor doodsbedreiding. Om zo gefundeerde tegengeluid over Klimaatbeleid te criminaliseren.

Smit had de hoofdmisdaad begaan tegen de Klimaatwet, waarin alle andere wetten besloten lagen, ook al had hij nooit een pen op papier gezet: ‘Klimaatontkennerij’ noemden ze het.

Klimaatontkenning was niet iets dat altijd verborgen kon blijven. Misschien kon je een tijdlang met succes doen alsof je duurzaam was, jarenlang je CO2-voetafdruk bewaken, maar eerder of later pakten ze je toch wel.

Het door de Rockefellers gesponsorde ‘onafhankelijke’ klimaat-agitatieplatform maakt zwarte lijst van critici

Het was altijd ’s nachts wanneer de Sandor Gaastra-brigade van het Ministerie van Veiligheid binnenviel. Het plotselinge uit de slaap rukken, de ruwe hand die je schouders schudt, de spaarlampen in je ogen, de kring van harde gezichten om je bed. In verreweg de meeste gevallen was er geen proces, geen procesverbaal van je arrestatie.

Je werd eenvoudig als ‘windmolenterrorist’ uit je kantoor gehaald, in de boeien geslagen door een ‘antiterrorismeteam’.

Of er kwam ’s ochtendsvroeg en arrestatieteam met zaklamp de woning inschijnen, dreigend dat ze de deur zouden openbreken als je niet opendeed. Waarna er 3 overbewapende borderlinecowboys op je sprongen, je tegen de grond smijten en je in de boeien sloegen. Met een gefingeerde aanklacht van doodsbedreiging sleepten ze je dan op blote voeten de politiewagen in, om je na een snelheidsrit van 160-200 km per uur in de cel te smijten.

Nuff said

De Staatsterreur was sinds het opruimen van critici van klimaatbeleid in 2020 steeds agressiever geworden. Op een gegeven moment toen de negatieve gevolgen van de Green Deal door steeds meer burgers gevoeld werden, zo rond 2023, verdwenen mensen eenvoudig, altijd tijdens de nacht.

Je Burgerservicenummer kwam vrij, je naam werd uit de burgerlijke stand gewist, evenals elk openbaar spoor dat aan je bestaan kon herinneren, hetzij op het internet danwel in andere media.

Je werd opgeruimd, en je lichaam met organen werd beschikbaar gesteld aan De Partij, de orgaanhandel van Kameraad Pia, officieel ‘Beschikbaar voor ‘De Wetenschap’, die Onfeilbare Autoriteit van De Partij.

Het Ecofascisme van duurzaan.nl

Een ogenblik viel Willem Smit ten prooi aan een vorm van klimaathysterie. Hij begon slordig en gejaagd te schrijven:

ze zullen me doodschieten kan me niet schelen Bouwe de Boer (Fossielvrij Fryslan) misbruikt zijn publieke ambt voor privaat gewin van klimaatgraaiers ze zullen me in de nek schieten kan me niet schelen Bouwe de Boer (Fossielvrij Fryslan) misbruikt zijn publieke ambt voor privaat gewin van klimaatgraaiers ze schieten je altijd in je nek kan me niet schelen Bouwe de Boer(Fossielvrij Fryslan) misbruikt zijn publieke ambt voor privaat gewin van klimaatgraaiers..

Smit leunde achterover in zijn stoel, een tikje beschaamd over zichzelf en legde zijn pen neer. Prompt hierop schrok hij hevig. Er werd op de deur gebonst. Nu al! Hij zat zo stil als een muis, maar zijn gezicht was, door lange gewoonte, waarschijnlijk zonder uitdrukking. Hij stond op en liep zwaar naar de deur….

//////

  • tot morgen met aflevering 6 van 2030, George Orwell in de Polder over het leven in de Klimaatheilstaat van de Nationaal Klimaatsocialistische Partij (Klimsoc), aka de Klimazi’s

4 Replies to “2030, Orwell in de Polder (5), gebons aan de deur!”

  1. Weet je wat het is: bij onderzoeksjournalistiek ben je zo nauwgezet mogelijk bezig om achter de feiten aan te lopen. Je kunt alleen maar ontdekken wat al gebeurd is – soms al 25 jaar of langer geleden- terwijl zij alweer een stap verder zijn

    Nu lopen we er alvast op vooruit

  2. Niemand zal het ijzer van zijn fiets, de tegeltjes van zijn badkamer, “moeder” noemen.
    Het is dus niet “moeder” aarde maar “Gamma” aarde, leverancier van bouwmaterialen.
    Het moeder aarde geloof heeft ernstige consequenties.
    Leven is namelijk niet mogelijk zonder de aarde te exploiteren, maar de spade of de boor in je moeder zetten is een walgelijk misdrijf dat diep schuldgevoel oproept.
    Gewiekste ondernemers houden ons vervolgens voor dat dit schuldgevoel kan worden afgekocht met een dak vol zonnepanelen, de moderne aflaten voor onze zonden jegens moeder aarde.

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *