Professioneel D66-basher Martin Bosma (PVV) gaat los op D66 en haar public affairs bureau Dröge en Van Drimmelen, dat dit voorjaar van naam veranderde in Publyon, dankzij de Me Too-affaire van D66-prominent Frans van Drimmelen.
De eerder nog wegkwijnende partij zou volgens Bosma door dat lobbykantoor zijn (her)uitgevonden, en grootmeester in ‘netwerkcorruptie’ zijn.
De huidige partij D66 met haar prominenten op de posities van invloed, helpt Nederlanders aan de 2030 Agenda en honderden miljarden euro’s door nieuwe wetgeving afgedwongen CO2-schulden. Van die economie van dwang maken zij dan een ‘duurzaam’ verdienmodel, aangestuurd door het World Economic Forum.
D66 in de Deug-economie
Bosma verzuimt alleen de 2030 Agenda te noemen, en de SDG Doelen, die datgene wat eerder ‘corruptie’ werd genoemd nu verpakken in idealistische ‘doelen’. Wat is ‘verduurzaming’ immers anders dan privaat gewin op publieke kosten, Al Capone in groene jas.
Voor De Andere Krant maakte ik al een kleine inventarisatie van alle posities van invloed die D66’ers innemen, of het nu Ingrid Thijsse is als bazin bij werkgeversvereniging VNO-NCW (vol op de 2030 Agenda) of Roger van Boxtel als CEO bij KPMG, eerder NS-bestuurder.
Medy van der Laan mag de CO2-zwendel helpen invoeren op Schiphol, en Wouter Koolmees werd op de NS gezet. Overal oud-politici van D66 die vervolgens in een economisch invloedrijke functie terechtkomen. Denk eerder ook aan Hans Wijers, die zowel bij Natuurmonumenten als bij Shell terechtkwam.
KPMG werkt met het World Economic Forum samen om ‘duurzame’ rapportageplicht voor het bedrijfsleven in te voeren, Deugstandaarden (ESG’s). Daarvoor is al EU-wetgeving in de maak, de Corporate Sustainability Reporting Directive zoals beschreven op deze website en in De Andere Krant.
Je bedrijf moet dan via de accountant doorgeven hoezeer ze ‘deugen’ naar de maatstaven van de 17 SDG Doelen van de 2030 Agenda, zogeheten environmental & social goals, en hoeveel CO2-‘uitstoot’ (SDG13 ‘klimaatactie’) je al bespaarde tegen giga-investeringen. Of hoeveel biodiversiteitschuld je afkocht. (SDG 15)
Zoals KPMG haar steun verwoordt aan het WEF haar ‘Measuring Stake Holding Capitalism’ standaarden:
De 21 maatstaven zijn gebaseerd op best practices uit de hele wereld en vormen een belangrijke stap in de richting van een gemeenschappelijke, wereldwijde aanpak. Tot de belangrijkste maatstaven behoren de CO2-voetafdruk, hernieuwbare energie, inzicht in klimaatrisico’s, gelijke beloning, diversiteit en inclusiviteit, corruptiebestrijding en betrokkenheid van stakeholders. En omdat ze in elke sector kunnen worden toegepast, zijn ze relatief eenvoudig in te voeren.
Meer werk voor accounting-multinationals dus, via meer (niet financiele) rapportagelasten voor bedrijven. Tegelijk maak je van de accountancy een verlengstuk van de overheid op andere vlakken dan enkel de Belastingdienst.
‘Inhaalslag maken om beleid bij te benen’
Ze helpen via hun partij en hun vriendjes bij de rechterlijke macht de wetten installeren, waardoor Nederlanders zich in de klimaatschulden moeten steken. En vervolgens bieden ze zichzelf aan als betaalde oplossing. D66/Publyon zet zich volledig in op de 2030 Agenda van het WEF en de VN, ook haar ‘digitale transformatie’ ( = SDG Doel 8,9 en 11):
De omslag naar een groene economie zal ook voor uw bedrijf ingrijpende gevolgen hebben. Of u nu vooroploopt in verduurzaming of een inhaalslag moet maken om het beleid bij te benen; de transitie gaat gepaard met zowel kansen als uitdagingen. Publyon ondersteunt u bij het vinden van een individuele aanpak die het beste past bij uw unieke situatie.
U kunt bij ons terecht voor een analyse van de impact van EU-beleid en voor ondersteuning bij het delen van ‘best practices’ met beleidsmakers of het beïnvloeden van voorgenomen beleid. Het spreekt voor zich dat uw wensen het uitgangspunt vormen voor onzer aanpak op maat; een aanpak die erop gericht is om u in uw kracht te zetten.
Een inslag moeten maken om beleid bij te benen, dat is dus het verdienmodel van D66/Publyon. Je lobbiet voor wetgeving en zorgt door die wetgeving dat mkb’ers vervolgens astronomische investeringen moeten maken. Uitgaven, zoals de warmtepomp en elektrificatie van vervoer, die je niet zou maken wanneer die wetgeving het niet afdwong.
Dat is wat ‘rentseeking’ inhoudt. Een economie van dwang. Oftewel ‘verduurzaming’…Deugen op z’n D66’s.
Groene Gerben als Publyon-consultant en semi-overheidslobbyist
Ook oud Europarlementariër van D66 Gerben Jan Gerbrandy is nu adviseur in duurzaamheid voor Publyon. Hij mocht 2020 plaatsnemen in de stikstofcommissie van VVD-politicus Johan Remkes, die tegelijk voorzitter is van de raad van toezicht bij Deltares. Die lieten afgelopen maand plots de zeespiegel dramatisch stijgen, waar ze in 2019 nog stelden dat er niets aan de hand was.
Daarnaast werd Gerbrandy voorzitter van de adviesraad voor de ‘True Price Animal Proteine Coalition.’.
Zij streven een CO2-belasting na op vlees en zuivel. True Price is het vehikel van ABN-Amro-bankier Herman Mulder, woonachtig aan de Apollolaan in Amsterdam. Mulder was eerder bestuurder bij de in Amsterdam gevestigde stichting Global Reporting Initiative (GRI) dat lobbyde voor de invoering van zulke MVO-rapportages.
Mee doen met ‘deugen’ begint als ‘vrijwillig’, zoals klimaatdictaten bij de Verenigde Naties eerder ook als ‘soft law’ beginnen. Als intentie-afspraken. En zoals ‘bestaand gebruik’ van natuur binnen Natura 2000 eerder gewoon doorgang mocht vinden. Maar ze trekken het koord vervolgens steeds strakker aan.
Daarnaast werd Gerbrandy de nationale ambassadeur van de elektrificatie van het vervoer in Nederland, voorzitter van de stuurgroep Nationale Agenda Laadinfrastructuur. De term ‘nationaal’ dient hier om een vorm van publiek belang te suggereren bij privaat gewin op publieke kosten, afgedwongen met wetgeving via lobby.
Net als ‘onafhankelijk’ bij advies, dat je een adviesraad van je vriendjes selecteert. Immers, de ‘wetenschappelijke’ klimaatraad van Rob Jetten heeft weer stikstofprof Jan Willem Erisman als voorzitter van het Leidse Centrum voor Landbouw en Milieu. En daar is groene Gerben ook weer voorzitter van de Raad van Advies.
Zulke fondsen zijn ‘nationaal’ als het ‘Nationaal’ (particuliere stichting) Groenfonds. Dat is een stichting geleid door oud politici als Jolande Sap en Cees Veerman, gevestigd bij de Rabobank.
Het werd om 1992 door Rabo-bankier en oud commissaris voor de Koningin, Willem Meijer opgericht en is een revolverend fonds uit rente over een miljoeneninjectie het LNV-ministerie.
Of neem het ‘nationaal’ Warmtefonds, een stichting beheerd door Polestar Capital, de handelsnaam van Finquiddity in Hilversum. Dat is een revolverend Fonds met miljoeneninjectie Ministerie van BZK en ‘partnerschap ING, Rabobank.
Dat ‘Nationaal Warmtefonds’ zet nu al een miljard euro aan leningen uit, voor woningeigenaren die geen 15 duizend euro op de plank hebben liggen voor een verplichte warmtepomp.
Alweer zo’n publiek privaat partnerschap (SDG17), wat de vrome naam is voor privaat gewin op publieke kosten en netwerkcorruptie. Werd in vroeger tijden van corruptie nog schande gesproken, nu is corruptie gelijk aan ‘idealisme’ geworden. Dat heet ‘verduurzaming’.
SDG17: Building Partnerships for the Goals
Overal waar de vervaging tussen publiek en privaat plaatsvindt voor privaat gewin op publieke kosten, zijn D66’ers actief. Die vervaging van publiek belang en privaat belang is SDG Doel 17, ‘building partnerships for the goals’.
Het was Sigrid Kaag die voor het Ministerie van Buitenlandse Zaken de 2030 Agenda hielp installeren, als opvolger van Liliane Ploumen..
Haar ministerie sponsort Milieudefensie vervolgens met 10 miljoen euro per jaar voor klimaatdrammen en rechtszaken die de energierekening helpen opdrijven. En hun vriend(innet)jes bij de rechterlijke macht- zoals Marie Tan de Sonnaville- helpen de Urgenda’s van deze wereld aan de winst.
Zie ook hierboven de door Børge Brende aan Kaag gestuurde brief op 14 mei 2020, waarin hij haar uitnodigt om co-voorzitter te worden van een nieuwe WEF Global Action Group. En hoe Kaag dit voorjaar met trots aankondigde dat ze -geheel verrassend- voorzitter werd van die actiegroep van Davos-miljardairs en Blackrock (Larry Fink) Finance Ministers for Climate, op 15 april dit jaar:
En maar blijven roepen dat je ‘complotdenker’ bent, wanneer je het WEF meer noemt dan ‘een gespreksgroepje’… Zij hebben gewoon de wereldleieers in de tas en die helpen deze bankiersmaffia over de rug van de bevolkingen van natiestaten leegzuigen uit naam van ‘global goals’ (verdienmodellen van globalisten)
Dat je altijd al door een mondiaal opererende (banken)maffia geregeerd werd, het viel vroeger niet zo op. Het nieuwe hieraan is alleen, dat ze het nu gewoon openlijk en schaamteloos doen, en openlijk ministers van natiestaten rekruteren om hun CO2-zakken te vullen. En dat zij er mee wegkomen. Of had je wat?
Ik zal mijn grote mond maar eens snel houden, anders staat hun politie weer op de stoep. Je kunt het dan beter doen als Martin Bosma. Die zegt ongeveer het zelfde als Kamerlid, maar hij krijgt daar tenminste al sinds 2004 een goed maandsalaris voor. Het probleem is ook niet ‘D66’, maar de machtsovername van het globalisme en haar WEF.
Daar is D66 ook maar één speler in van velen.
Duidelijker zichtbaar dan in deze interessante tijden wordt het niet. ‘Politiek’ blijft maar 1 van de 117 synoniemen voor het woordje ‘vals’.
https://synoniemen.net/grafisch.php?zoekterm=vals
Uitstekende blog weer.
Wat mij ook steeds meer irriteert is dat ‘jouw’ , ‘mijn’ en ‘you’ terwijl ze ‘wij’ en ‘ons’ zouden moeten zeggen. Daar zit um dus de crux. Het plebs die de rekening betaalt. Terecht dat Rypke het consequent over ‘hun’ (r)overheid heeft.
Ook dat ‘I am excited’ of ‘delighted’. Het management van het bedrijf waar ik werk, heeft daar ook een handje van. Op voorhand al excited zijn, terwijl er nog niets aantoonbaar verbeterd is. Dus managers; jullie mogen pas excited zijn als wij dat allemaal zijn! Ga eerst maar eens ervaren of het wel werkt wat je nu weer wil.
Op naar “arbeiderszelfbestuur”?
Er wordt inderdaad al, zij het voorzichtig, gesproken over een buy out. Het water staat namelijk aan de lippen. In een laatste poging het tij te keren zijn 2 brandbrieven (1 van de OR) aan het hoger management gestuurd. Vooralsnog denken die dat te kunnen pareren met wéér een ‘verbetercommissie’. Nutteloos, want er ligt nog een verbeterrapport van 10 jaar geleden, waar nooit iets mee gedaan is….
Met ruim 40 jaar werkervaring wens ik de jonge generatie veel succes.