Polders bij nood als ‘waterbuffer’ inzetten bij te hoog water in de boezem maken nauwelijks verschil in het waterpeil. Dat constateert emeritus hoogleraar waterbouwkunde Han Vrijling (TU Delft) bij navraag door Interessante Tijden. Er zijn dus andere belangen dan veiligheid met die praktijk gemoeid.

Met oud RVO-ambtenaar Meindert Smallenbroek als directeur van de Unie van Waterschappen (sinds het Klimaatakkoord), verwaterden deze oudste bestuursorganen hun kerntaak.

Ze fuseren conform de 2030 Agenda en haar ‘nationale’ Omgevingsvisie de CO2-politiek met groene grondpolitiek. Die politiek vraagt nog honderdduizenden hectares agrarische (veen)grond op gemeenschapskosten.

Miljardensubsidie-verspiller nu directeur Waterschappen
RVO-ambtenaar Smallenbroek was het miljardensubsidielek voor windturbines in het SER Energieakkoord. Hij gaf ook de 1,2 miljard euro subsidie voor Windpark Fryslân. Daarmee mag Eneco nu met 15 jaar staatsgarantie CO2-ruimte opwekken voor grootbedrijf dat zich ‘klimaatneutraal’ wil noemen.

Bij invoering van het Klimaatakkoord stond Smallenbroek- zoon van de oud burgemeester van Smallingerland- op twitter nog innig gearmd met Diederik Samsom op Het Plein in Den Haag. Diederik zorgde er als lid van de ‘klimaattafel gebouwde omgeving’ – en commissaris bij Energiebeheer Nederland (EBN) voor dat hun overheid/klimaatmaffia bij je mag binnenvallen.

Als je niet van gas los wilt voor 850 euro extra onkosten, exclusief een peperduurzame zoemende warmtepomp van tien ruggen.

Stijgende Waterschapslasten voor ‘het klimaat’
In die hoek zit nu dus ook de directie van de Waterschappen. Waterschappen worden nu ingezet als instrument voor (Brusselse) grondpolitiek, waaronder de 10% ‘groenblauwe dooradering’ uit de Biodiversiteitsstrategie van Frans Timmermans en zijn Diederik.

Daarom- vanwege klimaatpolitiek- stijgen de tarieven per huishouden dit jaar weer meer dan tien procent. Hun penningmeester Vincent Lokin roept in H20 ‘extreem weer’ er bij om de dure ambities van Smallenbroek op onze rekening te schuiven:

De investeringen van waterschappen om hun taken goed uit te kunnen voeren, nemen eveneens toe als gevolg van onder andere de klimaatverandering. “Het werk van de waterschappen wordt steeds complexer door bijvoorbeeld extremer weer, de hogere eisen aan schoon en voldoende water en de zuivering van rioolwater. Ook volgend jaar speelt dit.

Verder stelt Lokin dus dat hoge energieprijzen maken, dat 3,5 miljard euro waterschapsbelasting niet meer toereikend is. Terwijl groene energiepolitiek die prijzen opdrijft, deels via klimaatbelasting (energiebelasting)

In werkelijkheid verwateren de Waterschappen hun kerntaken, en dat maakt de bedrijfsvoering duurder. Er is meer management, ‘communicatie’/verkooppersoneel bij gekomen, veld- & praktijkpersoneel noemt ze ‘Waterhoofdwaterschappen’.

Ze gingen zelfs zonneparken aanleggen en energieboer worden, klimaatneutraal worden en waterbuffers aanleggen.

Waterbuffers werken niet
Wanneer ik navraag bij emeritus-hoogleraar in waterbouw aan de TU Delft, Han Vrijling, dan bevestigt hij mijn donkergroene voorgevoel. Die waterbuffers waarover media nu jubelen op gezag van Waterschap-persberichten in de strijd tegen hoogwater. Die helpen nauwelijks om het totale waterpeil te verlagen:

In Friesland stond de boezem ook 40 cm te hoog. Het Wetterskip heeft toen de 8 (?) overloopgebieden onder laten lopen. Volgens de kranten was dat belangrijk, want er werd 4 miljoen m3 water opgeslagen !!

Maar de boezem van Friesland is 150 km2. Dus de verlaging is 4 miljoen/150 miljoen = 0.026 m verlaging van de boezem die zeg 0,4 m te hoog stond. Dat helpt dus nauwelijks. En nu moeten die gebieden weer drooggemalen worden (met windenergie ???) !

Dus naar mijn mening speelt groen een grote rol bij het pleiten voor noodoverloop, want het effect is beperkt

Crisisoefeningen als door Waterschap de Stichtse Rijnlanden die november 2023 een polder onder water zette, zijn er dan ook vooral om een crisisgevoel te genereren. Het zijn media-oefeningen waarmee de bevolking het gevoel moet krijgen dat er een ‘watercrisis’ zou zijn.

Hierbij oefenen 30 militairen en 200 medewerkers van het waterschap een scenario waarin het langdurig en extreem regent en de dijken dreigen door te breken.

Aanjagen crisisgevoel levert belastinggeld voor baantjes
Er is een politiek belang om zowel het gevoel van waterschaarste als wateroverlast aan te jagen, als onderdeel van een gevoel van ‘ecologische crisis’. Maar keihard bewijsbaar dat Waterschappen en Rijkswaterstaat intentioneel nalatig zijn, kun je alleen via Woo-verzoeken boven tafel krijgen. Dan kun je de klimaatmaffia integraal aanpakken.

Nu doen ze een beroep op noodweer/extreemweer

Lees bijvoorbeeld de reactie van Hoogheemraadschap Noord Hollands Kwartier  bij het hobbyblad ‘Zeilen’, bij het onvermogen van Waterschappen en Rijkswaterstaat om het IJsselmeerpeil op het gewenste winterpeil te krijgen:

In gesprek met Rijkswaterstaat wijzen we ze op de vele berichten op sociale media dat het Markermeer op het zomerpeil is blijven staan.

De woordvoerder zegt: “Ik heb die berichten gezien. Dat klopt niet. Begin oktober is het peil volgens protocol verlaagd naar NAP -0,30 meter en half oktober heeft het op -0,35 meter gestaan. Daarna is er extreem weer geweest met heel veel regen en aanvoer via de rivieren.”

En zo verontschuldigt ook de ‘communicatieadviseur’ van Rijkswaterstaat zich, met ‘het is ’s avonds kouder dan buiten’-argumentatie:

“Deze hoge waterstand had niet voorkomen kunnen worden. Op regen- en smeltwater hebben wij geen invloed. En gezien de ontwikkelingen in het klimaat kunnen we deze omstandigheden inderdaad waarschijnlijk vaker verwachten.”

Bij het nieuwe peilbesluit verhoogde Rijkswaterstaat het zomerpeil naar 10-30 cm onder NAP, als waterbuffer voor drogere zomers. Dat zou sneller omlaag moeten, wanneer je plots hoge rivierafvoer hebben. Maar als ze fatsoenlijk spuien bij de Afsluitdijk kan het peil met tien centimeter per dag dalen.

Er kunnen te weinig goede spuimomenten zijn geweest, door stuwing van Waddenzeewater. Je kunt alleen bij Eb spuien en laag water. Wel past het nalaten van op tijd en voldoende spuien in de politiek om een crisisgevoel te genereren. Wat weer baantjes voor ‘de transitie’ oplevert.

Integraal landbouwgrond afpakken voor natuurontwikkeling
Het zo breed mogelijk opvatten van je kerntaak met privaat deelbelang in de sturingslijn heet ‘integraal management’ in bestuurlijk Nederland, Governance in slecht Nederlands. Kernwoord bij de aanpak om je kerntaak zo breed mogelijk op te vatten voor eigengewin, is dat woordje ‘integraal’.

Dat betekent dat je milieuclubs/ngo’s en private belanghebbenden en adviesbureaus in de sturingslijn zet, zoals ‘Integraal Kustbeleid’ bij Deltares.

En bij Co Verdwaas (Deltacommissaris, hoogleraar ‘gebiedsonwikkeling’) zijn Integraal Riviermanagement. Lees hier hoe ‘senior beleidsmedewerker’ van het LNV-Ministerie Siep Groen de territoriale ambities van integraal opererende natuurclubs en ambtenarij verwoordt in november 2023:

Siep verdedigt de stelling dat ‘het ecologisch functioneren leidend moet zijn bij de herinrichting van het rivierengebied’. Hij refereert naar het historische beeld waarbij rivieren veel meer ruimte hadden dan thans. “De rivier als onderdeel van een rivierdal vereist tienduizenden hectares binnendijks” zegt Siep.

Dus een soort Ruimte voor de Rivier 3.0, meer landbouwgronden als ‘waterbuffer’. Zodat het water een uur later net zo hoog komt te staan. Na een ‘maatschappijbrede discussie’ (propaganda- en vergadertraject) voor ‘gebiedsontwikkeling’ (omgeving op de schop voor privaat gewin op publieke kosten/verduurzaming) sluit je met privaat deelbelang een Akkoord (dictaat) waarbij ‘Bodem en Water Sturend zijn’.

Dat is allemaal verankerd in de nieuwe Omgevingswet met haar ‘duurzame ontwikkeling’.

Na onderling gekonkel tussen ngo’s als Ark Rewilding Nederland (grootprofiteur van klimaatadaptatie met provinciesubsidies), waterschappen, universiteiten, adviesbureaus en I&M-ambtenarij in een ‘Coalitie Natuurlijke Klimaatbuffers’ ontstaat dan een voldongen beleid.

‘Bodem en Water sturend’ (Modellen regeren)
Wageningen UR reserveert alvast werkgelegenheid voor die verwaterde agenda. Ze maakten ook al een landkaartje voor Nederland in 2120, dat door Ark Rewilding Nederland wordt gehanteerd. Voor dat plan NL2120 kregen ze al 120 miljoen euro subsidies van het Ministerie van Mark Harbers.

Daarover stellen ze:

Deze kaart laat zien hoe ons land er over honderd jaar uit kan zien als de natuur (natuurorganisaties RZ) de basis is van ruimtelijke inrichting. En daarvoor moeten we nu al keuzes maken die de transitie in gang zetten.

In die geest werkt ook de Kamerbrief ‘Bodem en Water Sturend’ van 22 november 2022;

Op verschillende plekken bewegen we toe naar een hoger grondwaterpeil. Per gebied wordt met alle betrokkenen gekeken in welk tempo welk doel kan worden bereikt. Een hoger grondwaterpeil zorgt voor voldoende water als het een tijd niet regent, remt de daling van veenbodems en vermindert de uitstoot van broeikasgassen.

Dit wordt bereikt door met een gezonde bodem (Wat is ‘gezond’ RZ?) het water beter vast te houden, maar ook door zicht te krijgen op alle onttrekkingen.

‘Goede Ecologische Toestand’ …
De Doelen/belangen van de Ingewijden met hun toekomstmodellen, de ngo’s, adviesbureaus en ingenieursbureaus (bv Arcadis) zijn sturend gemaakt. ‘Zicht op alle onttrekkingen’ betekent een nog nauwgezetter bureaucratie die alle waterbewegingen monitort. Verder is 1 januari de Omgevingswet in werking getreden, met ‘duurzame ontwikkeling’ als uitgangspunt.

• Die wet maakt onteigening gemakkelijker voor lagere overheden als Waterschappen, zo constateerde Wybren van Haga voor Indepen.

Waar die normen vandaan komen en waar die goed voor zijn, dat weten bestuurders vaak niet meer. En zij mogen ‘de deskundigen/ingewijden’ ook niet weerspreken. Voor nitraatconcentraties ligt de academische basis bij een Aquarein-rapport van Alterra uit 2003, zoals ik in 2017 al beschreef.

Daarmee wordt de schijn van een soort natuurkundige objectiviteit gekweekt met een ‘maatlat’, voor wat in feite politieke belangen- en risicoafwegingen zijn:

De KRW biedt mogelijkheden voor differentiatie tussen waterlichamen door het onderscheid in natuurlijke, sterk veranderde en kunstmatige (…) wateren. Om het ecologisch functioneren te meten (alsof daarvoor een objectieve parameter bestaat, ieder systeem is weer anders RZ) is een maatlat geïntroduceerd. (= verzonnen RZ)

De KRW eist dat in 2015 minimaal een goede ecologische toestand (GET) voor natuurlijke wateren of een goed ecologisch potentieel (GEP) voor sterke veranderde en kunstmatige wateren is gerealiseerd.

GET en GEP...een Gnostiek concept (geheime kennis voor ingewijden)
Kijk, daar is die ecologische toestand van Siep Groen (LNV) alweer, afkomstig uit de Kaderrichtlijn Water. Net als een ‘gezonde’ bodem en ‘gezonde zee’ is een ‘goede ecologische toestand’ nooit objectief meetbaar. Het is een bijna gnostiek (geheime kennis) concept, dat alleen door de Ingewijden verstaan wordt, net als de klimaatscenario’s voor 2100 van het KNMI.

Wie de steen der wijzen bezit (het toekomstmodel), die beheerst de toekomst en je land via de Omgevingswet en Gebiedsontwikkeling.
De KRW kan dus – net als klimaatscenario’s- werken als een machtsinstrument voor Waterschappen met dubbele agenda’s en belangen. Nu met eenvoudiger onteigening via de Omgevingswet.

Dankzij alle ‘integrale aanpak’ (achterkamer-overleg ‘stakeholders’) voelen boeren in Drenthe en Overijssel al hoe het Waterschap aldaar ze de bedrijfsvoering belemmert. Via ondoorzichtige KRW-normen wordt ze de mogelijkheid tot bemesting belemmerd door het Waterschap, zo meldt Veldpost. Daarom hielden ze een protest bij Waterschap Drents Overijsselse Delta.

Tel dat bij de jaarlijkse tienduizenden euros’ schade door ganzenvraat per bedrijf, de vliegende brigades van Natuurclubs en hun territoriale ambities. Terwijl die ganzenstront niet meetelt bij de waterkwaliteit-normering van Waterschappen en hun KRW’s.

De Alterra- onderzoekers hanteerden in 2003 drie ‘ambitieniveaus’ voor de invoering van de Kader Richtlijn Water (KRW). Let op het taalgebruik ‘ambitieniveau’. Wie dus niet hun kant kiest die wil minder van het goede. Bij ambitieniveau A zou de gehele landbouw vrijwel moeten verdwijnen dankzij onhaalbare stikstofnormen.

Toen al…

 Conclusie: Ooit waren Waterschappen nobele en degelijke bestuursorganen. Maar door subsidie en klimaatpolitiek corrumperen ze steeds meer tot Waterhoofdwaterschappen, nu met Meindert S. aan het roer als belichaming daarvan. Meindert S. woont aan de Effathalaan 40 in Voorburg.

• Iets opgestoken van dit uitzoekwerk? Overweeg dan een donatie aan Interessante Tijden en maak mijn werk mogelijk

Donatie bedrag:

€

Doneren