Bij Botshol in het Utrechtse deel in het Groene Hart van de Randstad troffen we deze heilige ibissen. Die prachtige ooievaar-verwanten danken hun ‘heilige’ status aan de Egyptenaren, die in de vogel een boodschapper zagen van oppergod Osiris. De boodschapper-God Toth is vergelijkbaar met Hermes bij de Griekse mythologie. Wijsheid en magie waren zijn afstudeerrichtingen.
Met andere allochtone vogels zijn de ibissen tot ‘invasieve exoot’ verklaard dankzij het lobbywerk van 1 ambtenaar, die vervolgens exoten-consultant werd met (semi-)overheid als enige klant: Wilfred Reinhold. En daaromheen bouwde het overschot invasieve bureaucraten een heel baantjescircuit, met benoeming van een ‘hoogleraar Invasiebiologie’ aan de Radboud Universiteit Nijmegen.
Rob Leuven wilde dan weer een ‘Deltaplan Exoten’, omdat hij nog 5 jaar tot zijn pensioen op publieke kosten bezig moet. Die moet deze publiek betaalde werkverschaffing voor het overschot linkse academici dan van geleerd randje voorzien. Zo geef je privaat belang dat ‘maatschappelijke’ vernis, dat excuus om met Staatsgeweld jezelf te verrijken.
Vandaar dat wij al pleiten voor een Meldpunt Invasieve Bureaucraten, omdat ze de aders van de maatschappij verstoppen en een hartinfarct veroorzaken voor de vrije economie.
En zo is zelfs de Heilige Ibis niet meer heilig, maar ‘schaedelick ghedierte‘ dat dus ‘verdelght ende verteert‘ dient te worden, omdat ‘sij alsoo hier niet van Gode geplaetst sein, ende Seine ordening der Scheppinghe tot lofsang, edoch door de sonde der menschen ingebracht ende uitgehauwen ende verdelgd diene te sein’.
De benoeming van hoogleraren dient vaak om voorgenomen bureaucratische baantjesvoorziening op publieke kosten van een geleerde noodzaak te voorzien. Zo kreeg ook Koos Biesmeijer in Leiden zijn leerstoel ‘Natuurlijk Kapitaal’, omdat een Natural Capital -Coalitie van ‘biodiversiteit-bankiers’ van Globe EU/Globe International hun geldzucht van geleerd randje wil voorzien.
Die lobby loopt sinds 2012 en moet in 2020 in Europees beleid verankerd zijn.
In het oude Egypte was Wilfred Reinhold met Koos Biesmeijer en Rob Leuven voor de krokodillen geworpen. Of eerst levend gevild, zijn lichaam door een vierspan paarden uiteen gereten en vervolgens waren Wilfred Reinhold zijn vleselijke resten gevoerd aan de gieren. Biesmeijer had in een Leeuwenkuil niet misstaan, een hete oven had Rob Leuven kunnen verzengen.
Geen genade, zei de Farao.
De Heilige Ibis kan ontsnapt zijn uit vogelcollecties, ze vonden hun kostje in de polder. En vervolgens planten ze zich dan voort. De ibissen die ik zag waren een ouderpaar met jong. En zij deden niemand kwaad, maar verrijkten het landschap en mijn dag in het veld.
VINEX
Bij vestiging in een buitenwijk van Amsterdam, zwierf je om een luchtje te scheppen door het Groene Hart, de prachtige slingerende veenriviertjes als het Gein voorbij Abcoude, de Bullewijk en de Waver. Via Nes aan de Amstel fietste je wat, tot je bij Botshol kwam. Verbazingwekkend, hoe zo’n overbevolkt land nog zo’n groene kern bewaarde.
Een kneuterig Dik Trom-landschap met polders, molens, watertjes en slootjes, weidevogels tussen Utrecht, Amsterdam, Den Haag en Rotterdam in. En natuurlijk die Waterlinie met de Forten in een cirkel van enkele tientallen kilometers rond Amsterdam. Die Waterlinie kan mogelijk extra hebben gewerkt tegen al te onstuimige bebouwing.
De fietstochten hadden ook iets weemoedigs. Verderop ruiste de A2 al 10-baans, een ader van asfalt die permanent verstopt raakte. Vlak daarnaast werd de spoorbaan naar Utrecht al verdubbeld. En vanuit Abcoude liep nog die ‘oude’ Utrechtseweg, 2-baans, waar automobilisten in de jaren ’60 nog mee volstonden.
‘De Vooruitgang’.
Na de Tweede Wereld Oorlog en de opkomst van recreatie, werd die groene long tussen de steden steeds belangrijker in de ruimtelijke planning. Het Groene Hart als ‘open groene long’ werd officieel beleid dankzij de Vierde Nota Ruimte Extra, waarvan je de VINEX-wijken nog kent.
Dat gebeurde onder VROM-minister Jan Pronk. Strakke vanuit het Rijk gestuurde planning van eind jaren ’80, hier wel bouwen en daar niet. Zoals je rond ‘The Greater London Area’ overigens de Green Belt had, een ‘heilig’ stukje oud Engels glooiend landschap zoals de Chiltern Hills bij High Wycombe, waar niet gebouwd mocht.
Afgelopen jaar logeerde ik nog bij Capelle aan de IJssel, het oude Holland aan zo’n polderrivier met dijk, waar een Rijnaak de bocht om kronkelde. Hup Holland.
Green Heart Attack
Het Groene Hart van de Randstad was planmatig gezien echter maar een kort papieren leven beschoren, iets minder dan 20 jaar.
Want met de Nota Ruimte in 2004/5 verdween die Rijksregie in ruimtelijke planning alweer onder het mom van ‘decentralisatie’. In de tussentijd kwamen er weer 3 miljoen allochtonen bij, al dan niet door de grotere foklust van Mohammedaanse zandnegers die de Asielindustrie in dit reeds overvolle land met hordes tegelijk binnenhaalt. Ali Baba en zijn 40 rovers, heeft Justitie en Jeugdzorg ook weer wat te doen.
Alle belastinggeld dat verdampt, ergens wordt daar IEMAND beter van. Of het land er zo mooier en gezonder op wordt….
Import van Menselijke Voorraden op publieke kosten (een half miljoen euro per stuk), dat was weer goed voor het Bouwfonds en de bouwlobby met Maxime Verhagen (tevens Globe EU in 1992). Die lobby kan dan op publieke kosten binnenlopen met bouwopdrachten. Niets is heilig in een seculiere economie: behalve de geldgod Mammon, die zich in ons Nigeria aan de Noordzee specialiseerde in marketing met vrome praatjes.
Moraalprediking om privaat belang een maatschappelijk randje te geven, ter publieke financiering van De Oligarchie BV, zoals nu met ‘Het Klimaat’.
Via de Postcode Loterij en subsidies houden die lobbies een heel leger voetsoldaten in de benen van Niet Gekozen Organisatis (ngo’s), de nonprofit-industrie en hun maatjes bij de Linksmedia van NPO cs. Zo blijft iedere redelijke kritiek als ‘racisme’ of ‘klimaatontkenner’ moreel verdacht. Zelfs ‘Nederland is Vol’ zeggen, het was in de jaren ’80 daardoor strafbaar.
Het WAS vol.. En daarom dus dat heilige Groene Hart, om in het groen toch te kunnen ademhalen. Een mooi stukje centrale planning.
Het heilige BNP
Dit artikel uit 2012 ‘Green Heart Attack’ beweent het loslaten van die voorbeeldige vorm van stadsplanning. Niet alles dat Jan Pronk (PvdA) in zijn leven deed was dus even verwerpelijk, nadat hij in de jaren ’70 zijn Fidel Castro-baard liet staan, en lobbyist werd voor het groene Globalisme. Ook Pronk heeft iets goeds.
Opvolgende kabinetten grepen ‘de’ economische crisis en de permanent gemaakte ‘Crisiswet’ aan om bouwlust bot te vieren.
Want op papier moet het BNP opgekrikt, zodat Nederland aan de Brusselse 3%-begrotingsnorm blijft voldoen. Door publiek geld in de economie te pompen en uw spaarpotje te plunderen uit naam van de Klimaatwet, kan Rutte dan straks zijn baantje verzekeren bij World Economic Forum of bij Brusselse burelen.
De term Randstad wordt het eerst op papier vermeld in 1938, in een brief van de KLM naar het Ministerie van Binnenlandse Zaken van Albert Plesman. KLM-directeur Plesman lobbyde voor 1 grote luchthaven bij Amsterdam, Schiphol in plaats van meerdere kleintjes bij Rotterdam, Amsterdam en Den Haag.
Dus profileerde Plesman de regio met de grote steden als 1 geheel, waarvoor Schiphol zou moeten verrijzen als hoofd-luchthaven. Plesman zou al vliegend een stedelijke rand rondom een groen hart hebben gezien, die hij Randstad noemde. Toen was er nog wat fantasie nodig, want de steden waren nog niet aaneen geklonken.
Wat is ‘publiek belang’ nog in dit land
Al met al zie je dus, puntje 4 uit mijn 4-puntenschema tegen spraakverwarring, toegepast bij cursussen: hoe je een land organiseert, er valt zowel iets voor ‘bottom up’ en private vrijheid te zeggen als ’top down’; heb je duidelijke doelen die ook een duidelijk publiek belang dienen, dan is soms strakke planning nodig. Zo bleef Nederland het lot van Belgie bespaard, waar je geen onderscheid meer ziet tussen ‘bebouwde kom’ en platteland.
‘Lintbebouwing’ noemen de Vlamingen dat gebrek aan ademgat.
Alleen tjsa, bestaat zoiets als ‘publiek belang’ nog wel in onze Oligarchie? Daar zijn we nog niet over uit. De Heilige Ibis doet alvast niemand kwaad, bestrijding is geen publiek belang.
Wilfred Reinhold en zijn Invasieve Bureaucraten doen wel mensen kwaad. Zij hebben een vriend van mij, Kreeftvisser Andre Blokland met Waterschap Rivierenland het ziekenhuis in getreiterd met procedures en intimidatie door de corrupte Rijkspolitie.
Hun volstrekt nutteloze activiteiten- vanuit publiek belang bezien- die leiden tot miljoenen euro’s publieke lastenverzwaring, rapporten voor de bureaulade, overbodige plant- en dierenmoord, en de vernietiging van kostelijke delicatessen (rivierkreeften-‘bestrijding’), of gifspuiterij tegen volstrekt onschadelijke planten als Reuzenbalsemien, een drachtplant voor bijen.
Het zou dus in het publieke belang zijn om mensen als Wilfred Reinhold en Rob Leuven aan de krokodillen te voeren. Danwel ze levend villen, met een vierspan paarden uiteen te trekken, en hun lichamelijke resten te voeren aan de gieren.
Aan de andere kant: ze doen dus niets ‘nieuws’, lobbyen voor eigenbelang op publieke kosten. Dat deed Plesman als bedenker van ‘Randstad’ al, om ‘zijn’ Schiphol tot nationaal belang te maken. Misschien heeft ‘publiek belang’ wel nooit bestaan, behalve voor de private partijen die daar beter van worden.