Onder het mom ‘Bringing Nature (Dictatorship RZ) back into our lives’ kondigt de Europese Commissie op 20 mei 2020 af met haar ‘biodiversiteit-strategie’, dat ze voor 2030 nog eens 10% van de agrarische grond extra braak leggen.
Die strategie is onderdeel van Frans Timmermans (PvdA) zijn Green Deal. Dan snap je waarom de uitkoop van 140 boeren in Friesland dus Europees de bedoeling is, met ‘stikstof’ als breekijzer. En je ziet dat Nederland hier weer de koploper is, net als in de jaren ’90.
Zeker PvdA!
Een van de weinige nog functionerende journalisten van NL, Arno Wellens wees op die 10 procent. Het gaat dan om het omzetten van landbouwgrond in bloemenlintjes en bijenweides. In de praktijk kan zoiets er best sympathiek uitzien, er zijn boeren die dat ook gewoon voor de lol doen:
Maar vanuit een Brussels bureau verordonneert is ‘biodiversiteit’ meestal het gemene zusje van ‘klimaat’, om het zelfde doel te bewerken: broekriempolitiek, greeop op arbeid, kapitaal en grond.
Dat is ook het doel van de 2030 Agenda waar de Green Deal van internationaal socialist Frans Timmermans deel uitmaakt, ‘sustainable development’.
Net als in de jaren ’80, met overheidsmiljarden boeren uitkopen
Dat plan van Timmermans en de zijnen waarnaar Wellens verwijst, het klinkt als een echo van de eerdere braakleggingsregeling die dankzij PvdA-prominenten als Hemmo Muntingh eind jaren ’80 het licht zag onder het mom ‘nieuwe gronden voor natuur’, een hier in juni 2019 besproken studie, in 1987 uitgevoerd voor hun Anne Vondeling-stichting.
Muntingh hielp als Europarlementarier vervolgens de Habitatrichtlijn invoeren onder Nederlands EU-voorzitterschap. Dankzij Muntingh zijn LIFE+-regeling baden groene actieclubs nu in de miljardensubsidies. (een slordige 5-7 miljard euro voor komende periode tot 2026)
Uit dat jaren-80-plan tegen overproductie dankzij het Gemeenschappelijk Landbouw Beleid van Sicco Mansholt, kwam toen de Europese braakleggingsregeling tot stand. Nederland vulde die braaklegging toen in met de zogenaamde Ecologische Hoofdstructuur, nu Natuurnetwerk Nederland.
Toen werd in de Tweede Kamer zelfs gesproken over een overschot aan landbouwgrond van 475 000 hectare, waarvan 150 duizend hectare aangewend kon worden, zoals voor woningbouw en ‘natuurdoeleinden’.
‘Natuurlijk Kapitaal’ en ‘verlies ecosysteemdiensten’
Dat is ook de ordegrootte in oppervlakte (de 10%) die de Stikstofminister met nog eens een kleine 30 miljard euro voor 2030 wil aanwenden. Al sinds de Relatienota-gebieden (jaren ’70) is er steeds een wisselend beleid.
Technocraten willen altijd functies scheiden, dus trekken ze ‘echte natuur’ en ‘landbouw’ uit elkaar. Dat leidde tot het denken rond de ‘Ecologische Hoofdstructuur’. Nu lijkt er weer een soort integratie-gedachte op te leven in beleidsland, dat de landbouw moet meehelpen om natuurdoelen te halen.
Die twee sporen wisselen elkaar door de tijd steeds af. Het huidige Gemeenschappelijk Landbouw Beleid wil landbouwbeleid gebruiken voor natuurdoelen en CO2-politiek. Liefst 40% van het GLB-geld tot 2026 zou naar de CO2-zwendel moeten gaan. Het voorstel van Tjeerd de Groot om de veestapel te halveren past in die zelfde politiek.
KIimaatactivisten en mensen die het ‘natuurlijk kapitaal’-proza hanteren geven veehouderij de hoogste CO2-last. In technisch taalgebruik claimen ongekozen technocraten in Brussel ‘de’ wetenschap aan hun kant te hebben. Terwijl ze met aannames, beweringen en rekenmodellen werken, ook in die biodiversiteit-strategie.
Groen worgkoord rondom boerengrond
De EHS is een groen worgkoord rond de landbouw waarvoor inmiddels 120 duizend hectare landbouwgrond met belastinggeld uit productie werd gekocht. Dat natuurlint met ‘verbindingszones’ werd ondermeer door Frans Vera ontworpen, toen ambtenaar bij het Ministerie van LNV.
Vervolgens werd het ‘Nationaal’ Groenfonds opgericht (zie mijn eerdere artikel in mei 2019), een particulier ‘revolverend fonds’ – gevuld met belastinggeld- gevestigd bij de Rabobank onder leiding van Wim Meijer en voorzitterschap van Pieter van Vollenhoven.
Dat fonds verhuisde vanuit een pand van de Rabobank in Hoevelaken in 2015 naar Amersfoort. Dit fonds moest realisatie van die staatsgefinancierde braakregeling minder politiek gevoelig maken, dat er altijd geld zou zijn. Revolverend betekent dat je met de rente uit het door de overheid (LNV) gestorte geld je activiteiten financiert.
Die grond werd vervolgens nagenoeg gratis verdeeld onder drie terreinbeherende organisaties (TBO’s), namelijk Natuurmonumenten, De Landschappen, en staatsbedrijf Staatsbosbeheer. Hoewel de Vereniging Gelijkberechtiging Groot Grondbezitters meerdere zaken tegen het Ministerie van LNV won bij het Europese Hof inzake onterechte staatssteun van drie voorkeurspartijen, blijft het Ministerie van Henk Staghouwer die koers voortzetten.
De praktijk van die zogenaamde ‘natuurontwikkeling’/neomarxistische cultuurvernietiging kun je aanschouwen bij De Waal op Texel. Daar werden zes gezonde boerenbedrijven weggekocht met belastinggeld, waarna de vruchtbare zeekleigrond werd afgegraven zodat er ganzenplaagland achter bleef, in handen van de voormalige natuurorganisatie Natuurmonumenten.
Een drama.
Natuurmonumenten verhuisde recent van haar historische vestigingsplek ’s Graveland, naar Amersfoort waar ook het bedrijf zit dat het meest profiteerde van al die grondopkoop voor ‘natuurontwikkeling’: Arcadis, de voormalige Heidemij waar Menno Maarten Ulrich van Dis als representant van het Groenfonds in de jaren ’90 de baas was.
Wie twee of meer hersencellen heeft snapt: het gaat ze niet om natuur maar om controle over grond, arbeid en kapitaal.
Er liggen (lopen) plannen voor geheel Nederland als een superstad, mega smartcity, dat wat er nu rondom ons heen plaats heeft zijn er als het ware de symptomen van, en het maakt er stapsgewijs plaats voor…
Smart City Nederland: de toekomst van Nederlandse Gemeenten.
https://smartcitynederland.com/tag/smart-city/